Ontzettend veel dank aan iedereen!

Hierbij een woordje van dank voor alle reacties die we gehad hebben gedurende onze reis. Paul & ik hebben er erg van genoten. Soms konden we terug antwoorden, vaak echter niet omdat het internet ontbrak.
In deze blog proberen we om iedereen die een reactie heeft gegeven, op welke wijze dan ook, persoonlijk te bedanken. Als je er niet bij staat, dan komt dat door de wiebelende trein waarin ik dit schrijf :-)

Natuurlijk als eerste dank aan Karin en Lian.
Karin was degene die steeds moest schipperen om mij een keer aan de telefoon te kunnen horen. Eén keer zelfs, in Ulaanbaatar, was het voor haar 2 uur ‘s nachts dat we konden bellen. In deze periode van 3 weken heeft ze haar half-broer moeten verliezen en begraven waar ik niet bij kon zijn en speelden er medische perikelen waarbij het fijn was geweest dat ik er bij was.

Lian moest even wennen aan hetgeen we gingen doen, maar toen de eerste foto´s kwamen, kwam ze los. Het idee dat het Bailkalmeer een zowat oneindige schaatsvloer kan zijn, maakt veel goed.

Inge & Robin maken een deel van de reis ‘wat dichter bij’ mee. Zij zijn op vakantie bij schoonouders in Thailand en lezen vanaf daar mee. We sturen sneeuwfoto´s in het ger-kamp in de famillie-app heen en krijgen palmbomenfoto´s terug.

Daniël en Naomi beleven via whats-app mee. Die hebben ook van alle voorbereidingen de verhalen gehoord en meegemaakt.

Als grootste bijdraagster in de comments moet Karin´s collega Irene wel worden genoemd die ons op de voet volgde en bijna op iedere blog-post lief gereageerd heeft. Op enig moment gaf ze aan Karin aan dat er toch wel een stilte zou gaan vallen als we terug in Nederland zouden zijn. :-)

Dan Marleen die mede namens Karel de reis met ons heeft mee beleefd. Karel was een ras-communist en had ons zeker op de voet gevolgd. Toen achter het ijzeren gordijn alles nog zwaar communistisch was reisde Karel er al doorheen. Na Karel´s overlijden heb ik de taak de taak gekregen om goed te zorgen voor twee borstbeeldjes van Lenin en Stalin die Karel had. Hij had ook tevens een groot borstbeeld van Lenin. Marleen heeft aangegeven dat ik daar ook de bewaarder van mag worden. Voor mij zeker een eer. Ik heb Paul al aangewezen als opvolger :-).

Vervolgens Dora. Zij is de moeder van een Joomla collega. Inmiddels in de 70 en heeft het voornemen om de reis volgend jaar te ondernemen. Met het oog op haar reis volgt ze ons nauwgezet.

Ook onze nieuw gemaakte vrienden Luba en Olga uit Novosibirsk zijn grote fans, waarvan Luba zeker steeds wilde weten waar we uithingen en wat we deden!

De ontmoeting met Tulga in Ulaanbaatar was natuurlijk formidabel en qua inhoud totaal onverwacht.

Niet vergeten mijn tante Ria die de blog ervaarde als heerlijk leesvoer ´s ochtends. Je hebt zeg maar de krant als dagelijks leesding en de blog van neefje Jan en Paul.

Marianne. Met dank voor de heerlijke lakenzakken!

Anke voor de reacties direct vanuit Amerika. Zij is in Mongolië geweest en kan zich goed voorstellen wat wij daar beleefden.

Cor, Johan, Fred en Etienne. Vier trouwe bezoekers aan JUG Breda. Dank voor het meebeleven van de reis en dank Fred voor de correcties :-).

Ook dank aan de reisgenoten waarmee we vanaf Irkutsk samen reizen: Martine & Hugo,
Jan & Sjaantje, Dook & Laurens.
We hebben met jullie een leuke tijd gehad in het ger-kamp, Ulaanbaatar, tijdens 2 trein-etappes en tijdens de verschillende excursies!

Verder zo maar een rijtje namen waarvan wij weten dat die ons volgden en waarvan we lieve berichtjes ontvingen: Edibe & Ronald, Edit & Nico, Loek & Enda, Johan & Erna, Paul, de Choco´s, Ilonka, Ernst-Jan, Mique, Ben & Heleen, Jan, Annet, Dineke, Etienne, Koen, Tom, Ton, Mario, Marjan, Isabelle en iedereen die wél heeft meegelezen, maar die door de wiebelende trein niet in deze blog staat of doordat je wél gevolgd hebt, maar wij dat niet weten.

De gidsen en chauffeurs hebben de reis natuurlijk mede gemaakt voor wat ie is geworden. Dmitry & Marina in Moskou, Yulia & Alexander in Jekaterinenburg, Olga, Olga en Maxim in Novosibirsk, Anna & Kostya in Irkutsk, Kerry(Truusje) & chauffeur in Ulaanbaatar, de mensen die werken op het ger-kamp en als laatste Kevin & chauffeur in Beijing.

Last but not least: de mensen van Tiara Tours en dan misschien wel in het bijzonder Kim en Sylvie. Jullie hebben voor ons een super reis georganiseerd en jullie hebben top-werk geleverd toen we even een verkeerde datum op ons treinticket hadden staan. We hadden daardoor een dag langer te besteden in Novosibirsk die voor ons ook onvergetelijk is geworden. Had er een juiste datum op het ticket gestaan, dan hadden we die super dag in Novosibirsk niet gehad :-). Jullie hebben perfect geregeld dat we in Irkutsk zo lang mogelijk van het prachtige Baikalmeer hebben kunnen genieten.
Jullie werk verdient een taart en die ga je ook krijgen :-).

Allemaal ontzettend veel DANK! Het is een onvergetelijke reis geworden.

Beijing, 16 april 2018

Jan & Paul

Het was weer maar eens op tijd opstaan geblazen. Kwart over 6 ging de wekker, want om 7.30 uur staat de auto voor de deur die ons naar de luchthaven gaat brengen. We hebben gisterenavond eigenlijk al het meeste ingepakt in onze rugzakken, dus het wordt douchen de boel dichtmaken en klaar.

Het tijdsverschil met Nederland is altijd nog 6 uur, hetgeen betekent dat het in Nederland nu 23.45 uur is van maandag 16 april. Wij hebben inmiddels de vroege ochtend van dinsdag 17 april.
De rit naar de luchthaven verloopt prima. Zo´n 3 liter verlengde Volkswagen Passat met leren bekleding en automaat is best luxe. De reistijd is ´n uurtje hetgeen voor de helft veroorzaakt wordt door de ochtendspits. Al met al zijn we netjes op tijd op de luchthaven. Al snel treffen we Laurens & Dook en Jan & Sjaantje.
De controle van de handbagage bij mij is wederom een ramp. Ik herken dat van de luchthaven in Debrecen (Hongarije), alles moet er uit! Pffff. Ik kan je verzekeren dat er een boel zooi in mijn tas zit!
We gaan nog even gezamenlijk een koffietje drinken en aansluitend richting de gate. Het boarden verloopt prima en we vinden onze plek ik het vliegtuig. Kennelijk zijn er 6 vertrekkende toestellen vóór ons én de baan wordt gebruikt voor binnenkomende toestellen. Luitjes, kan dat niet anders? We vertrekken met een half uur vertraging.

We starten maar gelijk een filmpje. Van Inge moest ik altijd nog ‘Dunkirk’ kijken. Een film die gaat over de eerste invasie van de Britten in het begin van de Tweede Wereldoorlog in Duinkerken. Die invasie ging faliekant mis, omdat de aanvoer van voldoende manschappen, materieel en munitie achterwege bleef. De Britten die er al wel waren, zaten als ratten in de val. Er was niets geregeld wat een terugtocht naar Engeland mogelijk zou maken. Ze zijn door de Duitsers volledig in de pan gehakt. Velen sneuvelden, anderen zijn met gammele bootjes terug naar Engeland gehaald. Mooie film! @Inge: ingelost!

Ongeveer 13 uur komen ze met eten en drinken. Tja, gaan we nu volgens de Nederlandse klok leven wat 7 uur in de ochtend is, of volgens de Chinese klok wat 13 uur is. Waarom deze drukdoenerij? Nou, leg ik je uit. Gaan we een appelsapje nemen, meer horend bij de Nederlandse klok, of rode wijn wat meer past bij de Chinese tijd. We nemen het voordeel van de twijfel en kiezen de Chinese tijd. Rood wijntje dus, daar ga je lekkerder van slapen dan van appelsap.

Ik heb slechts 3 kwartier geslapen op heel de vlucht. Paul wat langer. Vervolgens kijken we nog de aflevering van ‘Floortje naar het einde van de wereld’ waarbij ze naar het hoge noorden van Mongolië gaat waar een in de Verenigde Staten opgegroeide Mongoolse van bijna 30 jaar er voor kiest om te trouwen met een inheemse man en een nomadenbestaan leidt.
Als laatste komt bij mij de film ‘Bende van Oss’ voorbij. Erg leuk.

We landen om 15.05 op Schiphol na een zeer rustige vlucht. Géén gekkigheden onderweg gehad.
Koffers van de band halen, afscheid nemen van onze reisgenoten gedurende het laatste stukje Laurens & Dook en Jan & Sjantje, en dan de laatste 100 kilometer met de trein naar Breda.
Om 17.15 uur voelen we weer Bredase grond onder de voeten.

Het avontuur zit er nu écht op en nu gaan we de tijd nemen om alle indrukken te verwerken.

Vandaag staat de Chinese Muur op het programma. Ik ben er al vroeg uit om een paar leuke foto´s van ons leuke wijkje met winkeltjes, restaurantjes en kroegen te maken. Kijk maar eens hier.
Onze Belgische reisgenoten Martine & Hugo worden om 6.30 uur opgehaald bij hun hotel en wij om 7 uur.
Onderweg nog even wat geld pinnen en dan op pad. We gaan naar Mutianyu om de muur te gaan bekijken.

De rit erheen is een dik uur rijden, leuk genoeg om wat van de omgeving te zien. Veel van wat we gereden hebben zal nog wel steeds Beijing heten. De stad is immers 16.808 km2 groot hetgeen de helft van de grootte van België is. Er leven in 2017 21,5 miljoen mensen.

Aangekomen helpt de chauffeur ons om bij het ticketburo te komen en kaartjes te kopen. Aansluitend worden we door hem keurig bij de shuttlebus gebracht. De man spreekt niet één woord over de grens, maar is zó super bezig met ons als gasten! We vinden het nu al een verademing ten opzichte van de charlatan-gids van gisteren. Wat een rust en bezorgdheid nu.

De shuttlebus brengt ons tot bij de kabelbaan die naar de muur leidt. We constateren nu al dat we lekker op tijd zijn en dat er nu nog weinig bezoekers zijn. Later, tegen de tijd dat we weg gaan, is het al gelijk een stuk drukker op de muur. We zijn héél blij om op tijd gegaan te zijn!
Op de Chinese Muur staan er op op lopend is een aparte ervaring. Je ziet de muur over de bergen kronkelen en probeert je voor te stellen hoe een vijandelijk leger hier tegenover gestaan moet hebben. Geen schijn van kans!
Dan probeer ik me een voorstelling te maken van de lengte van de muur. Van Breda naar Tiszaszentimre is een behoorlijk eind. Doorscheurend met twee chauffeurs en nauwelijks stoppen kost dat zo´n 16 à 17 uur rijden. Dat is 1.530 kilometer. Dan ben je dus pas op één kwart van de muur! Die is 6.000 kilometer lang! Nauwelijks voor te stellen.

Om alle indrukken te verwerken en toch nog even bij de muur te blijven, drinken we boven nog een een bakkie koffie en kletsen even na.
We zetten de gang naar beneden met de kabelbaan en lopen vervolgens nog wat rond bij de souvenirs. Hugo komt ineens met een rood boekje van Mao aanzetten wat ie voor 30 yuan (€ 3,60) heeft gekocht. Dát wil ik ook als aandenken aan China.

We zijn om ongeveer 11.30 uur terug bij de bus. Martine heeft het voorstel om aan de chauffeur te vragen of ie ons hij het Zomerpaleis wil afzetten. Tja, hoe gaan we dat regelen met een chauffeur die alleen maar Chinees spreekt? Mijn idee is om een jonge gast of dame van het parkeerterrein te plukken en vragen of die Engels spreekt met het verzoek om te vertalen. Helaas. Als je die nodig hebt, is ie er niet. Maar de chauffeur grijpt zonder twijfelen zijn telefoon en begint Chinees tegen het apparaat te mauwen. Mauwt het ding Engels terug. Da´s briljant! De afspraak wordt gemaakt en hij moet maar zeggen wat het kost. Hij brengt ons weg, wacht daar en pikt ons weer op. Ik krijg zijn telefoonnummer en we hoeven hem alleen maar te bellen.
Vanaf ´n uur of half 2 lopen we rond. We hebben een super middag daar. Het is er mooi, de zon schijnt heerlijk en eigenlijk vinden we dit afwisselender dan de Verboden Stad van gisteren. Ook hier is het weer gigantisch druk. Wat een onvoorstelbare hoeveelheid mensen.

Als we om 16.30 weer buiten staan, bel ik de chauffeur en hij staat binnen 5 minuten met bus voor ons neus. Hoe luxe kan het zijn?
Terug naar het hotel en even de beentjes omhoog.

De avond brengen we door in ons wijkje. Ook hiervoor de complimenten aan Tiara Tours. Het hotel is eenvoudig, maar ligt op een waaaaaanzinnige plek. Op loopafstand een meer met daar rond omheen gezellige kroegen en restaurants. Het wordt Vietnamees vanavond.

Na het eten nog even een afzakkertje in onze stamkroeg en terug naar de kamer. Daar moet nog een flesje wodka leeg. Zonde om weg te gooien zouden beide opa´s van Paul gezegd hebben. Die oude wijze raad zullen we maar ter harte nemen. Proost! We kunnen terugkijken op een prachtige ervaring.

Foto´s van de Chinese Muur en het Zomerpaleis, vind je hier.

We beginnen de dag met een bakkie koffie en een puddingbroodje bij de franse bakker om de hoek. Deze ochtend worden we om 8.30 uur in het hotel opgehaald door de gids van vandaag, Om 9 uur halen we de Belgische reisgenoten op bij hun hotel. Op het programma staat vandaag de Verboden Stad en de Tempel van de Hemel. Beiden in Beijing.

Over het beroemde Tjen a min plein lopen we naar de ingang van de Verboden Stad. Het plein is écht indrukwekkend groot. Was het Rode Plein in Moskou groot, het Sukhbaatar-plein in Ulaanbaatar was ook aan de maat, maar deze slaat volgens mij alles. Volgens Wikipedia kunnen er één miljoen mensen staan. Die staan er vandaag zeker niet, maar het wemelt echt van de mensen. Er zijn hele zwermen met Chinezen met allemaal hetzelfde kleur petje, die elkaar als een kudde schapen nalopen. Komisch om te zien soms.

Aansluitend gaan we onder Mao Zedong door naar de Verboden Stad. Eigenlijk weet ik van dat stukje wereldgeschiedenis niet veel, maar dat gaat hier snel. Vele eeuwen lang leefden de Chinese keizers, achtereenvolgens 24 stuks, in de uiterst beschermde omgeving van de Verboden Stad. De stad was geheel zelfvoorzienend en burgers mochten absoluut niet binnenkomen. Op binnendringen van de verboden zones stond zelfs de doodstraf. Je loopt van de ene zone de andere in en moet al enkele poorten en/of muren beslechten om in de keizerlijke zones te komen.
De laatste keizer is in 1911 afgezet en zijn verhaal is verfilmd in ‘The Last Emperor´, een film die ik maar eens moet gaan bekijken.
De Verboden Stad staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. De wandeling door het hele complex duurt een behoorlijk tijdje en iedere keer weer is het de moeite van het fotograferen waard.

We beginnen aan de noordzijde van het complex en komen enkele uren later aan de zuidzijde eruit.
Onderweg worden we (nou ja zeg maar Martine met haar blonde haar) aangesproken om op de foto te gaan. Die bleekscheetjes vinden ze kennelijk wel leuk. Eén manneke van een jaar of 6 meldt zich om een foto te maken. Gastje blij gemaakt door een foto van hem te maken en ´m een klompje te geven.

Dan is het tijd om te gaan eten. We gaan naar een door de gids voorgesteld restaurant. Hij doet wat suggesties om te bestellen, maar we moeten ´m bijsturen op het gebied dat we geen maag of hersenen willen eten. Hij is hierin wat eigenwijs en zegt dat dat er in het chinees niet bijstaat. Nee, maar kijk maar eens naar het plaatje!
We willen wel wat drinken. De gids geeft aan dat het in het restaurant veel te duur ie vraagt wat geld om het in de naburige supermarkt te gaan kopen. Mag dat? Uhhhh ja kennelijk wel. Van het restaurant krijgen we keurig bekertjes om uit te drinken. Het moet niet gekker worden!

Het tweede doel op ons lijstje is de Tempel van de Hemel. Een minstens zo´n indrukwekkende serie van gebouwen, zij het kleiner dan de Verboden Stad. Ook dit complex staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco.
Aansluitend lopen we door het achterliggende park waar de plaatselijke bevolking vol passie een kaartje legt en een spelletje doet.
Dit wordt het einde van onze wandeldag door Beijing. De chauffeur brengt ons terug naar het hotel.

Na 1½ dag in Beijing heb ik helaas nog steeds géén fatsoenlijke internetverbinding. De gids is een discussie-freak van jewelste en het lijkt alsof ie weigert voor mij even een kaartje te willen kopen. Iedere keer weer heeft ie nieuwe konijntjes uit de hoge hoed die dan weer prima zouden werken. Een kaartje kan niet, mag niet, lukt niet en ga zo maar door, maar overal wifi in de stad en dus géén probleem, aldus hem. Ik zal hier de technische details besparen, maar voor ons dus wel een probleem, alleen dat begrijpt die malloot niet.
Uiteindelijk krijg ik voor de dubbele kosten voor wat een normaal kaartje zou kosten zijn kaartje mee, maar resultaat is dat dat kreng dwangmatig op 2G blijkt te staan. Een modderig zijstraatje van het huidige razendsnelle 4G internet. Lekker! Betaal ik dan ´n hoop geld voor!

Wij gaan na de wandelingen nog even de benen strekken op de kamer om vervolgens maar eens naar eten op zoek te gaan. Uit ons straatje lopen we nu linksaf en ontdekken daar weer een straat met tal van winkels en restaurants. Het blijft overigens overal druk op straat. Oók in ons straatje, wat leidt naar het uitgaanscentrum, is het een drukte van belang.
We vinden een leuk restaurant en hebben heerlijk gegeten.

Even bij de fransoos een bakkie koffie halen, want we weten dat daar het internet goed is. Daar kan ik gelukkig de foto´s online zetten en voorbereidingen doen om mijn blog-item te publiceren.
Daarna nog even een pilsje pakken in het uitgaanscentrum, een bescheiden kadootje voor Karin meenemen, ik heb immers niet veel ruimte in de rugzak, en dan terug naar de kamer.

Gedurende de dag is ons de kolossale politiecontrole opgevallen. Overal hangen camera´s is en een enorme politiemacht op de been en staan er geblindeerde politiewagens die ongetwijfeld alle bewegingen van mensen volgen. Voelen we ons onveilig? Nee, zeker niet! Ik vind het prima. Was in Moskou ook indrukwekkend. Is een tand des tijds zullen we maar zeggen. Het zal zeker nodig zijn, al hebben we van China begrepen dat ze met gezichtsherkenning all burgers aan het volgen en registreren zijn!

Nu slapen, morgen vroeg weer op!

Bekijk alle foto´s hier.

Omdat we relatief laat bij het hotel zijn en we stikken van de honger willen we gauw gaan eten. Bagage in de kamer gooien en weg. Maar even vlug een chineesje pakken :-). Nummer 12 met bami, kroepoek en geen sambal.
We gaan op zoek naar een restaurant en stuiten daarbij op een nieuw probleem. Zien wij chinese tekens staan en rode lampionnen hangen, dan is dat in Nederland onmiskenbaar een chinees. Nou … hier ook! Maar het is niet altijd een restaurant :-).

We komen bij een ‘hot pot restaurant’ terecht. Zeg maar bouillonfondue in een mooie pot. We worden door twee meiden naast ons geholpen over wat en hoe we moeten en kunnen bestellen. Als de stokjes om te eten op tafel komen, wordt het spannend. Pffff …. moet je daarmee eten? Maar ik weiger de aangeboden mes en vork! Ik wil in China met stokjes (leren) eten. Leer ik het hier niet, dan leer ik het nooit! Zit vervolgens ineens een stampvolle tent naar mij te kijken en te applaudisseren als het me lukt om met stokjes te eten!

Na het eten gaan we even naar de kamer, maar aansluitend gaan we al snel de hutong wijk in waarin we zitten. Wat is dát gezellig! Er zijn hier tal van leuke snuisterijen winkeltjes en als we verder lopen een hele boel gezellige cafés met overal live muziek.

Onze eerste kennismaking met Beijing kan niet meer stuk!



hot pot

We hadden bijna 3 weken geleden nog 7.661 kilometer te gaan (7.661 km to go) en nu we in Beijing zijn aangekomen, liggen die kilometers achter ons. Een geweldige ervaring om dit te mogen en te kunnen doen!

We zijn in Beijing. Het eindpunt van onze reis!

We blijven hier een paar dagen en vliegen maandag terug naar Nederland.

We worden in aller vroegte om 6.20 uur opgehaald bij het hotel om op pad te gaan naar het station. Onderweg pikken we bij een ander hotel de overige reisgenoten op. Vandaag begint de vijfde en laatste trein etappe naar Beijing. Het eindpunt van onze reis.

Het schijnt zo te zijn dat om de week de Chinese en de Mongoolse trein rijdt. Vraag met niet welke verschillen er tussen zitten, maar die zullen we vast zijn. Wij hebben een Chinese trein.
De coupés zijn ruim van opzet. De bedden zijn niet naast elkaar, maar boven elkaar waardoor er op de grond méér ruimte is. Er kon dus zelfs nog een stoel staan! We hebben ook een eigen toilet en douche! Schoon is anders, maar ja, daar kijken we de komende 27 uur wel doorheen.

De trein wordt voortgetrokken door 2 diesellocomotieven en de topsnelheid ligt niet zo bizar hoog. Flitsmeister geeft aan dat de snelheid bijna 80 kilometer is en dat er géén flitspalen op het traject staan :-). Bijna 80 kilometer …. zo hard ging de hovercraft op het Baikalmeer ook.

We zitten met de 6 Nederlanders en 2 Belgen in 4 coupés naast elkaar. Zo af en toe komt de ene na de andere eens binnen om te kletsen.

De middag verloopt met wat schrijven aan de blog en vanaf halverwege de middag achter een potje bier in de prachtige Mongoolse restauratiewagon. Om 18.00 uur gaan we daar eten. Met $ 24,- is het bordje eten eigenlijk best duur, maar je moet wat hè. Het smaakte overigens uitstekend!

Tegen 19.30 uur komen we aan bij de uitreis uit Mongolië. Het ritueel van Mongolië uit en China in gaat beginnen. Om 20.30 uur rijden we weer. We zijn door de Mongoolse grens heen. Tegen 22.30 uur begint de procedure van het omwisselen van het onderstel.

Wat is er aan de hand?
Vanaf einde 19e en begin 20e eeuw werden overal in de wereld spoorlijnen aangelegd. Kennelijk was er sprake van één wereldstandaard voor wat betreft de breedte van het spoor. Stalin was echter bang dat Nazi-Duitsland met een groot gemak met hun treinen vol geladen met wapens, munitie en militairen eenvoudig over het Russische spoor tot diep in Rusland kon komen. Dat wilde hij voorkomen en maakte daardoor het spoor in de oude USSR 3½ inch breder. Dát verschil bestaat nu nog steeds. Om er nou voor te zorgen dat een Chinese trein (die beschikt over een wat bredere wielbasis toch van Moskou naar Beijing of omgekeerd kan, wordt net over de grens het onderstel gewisseld. Kijk maar eens naar de foto, daar zie je links 2 railstaven en rechts 2. De buitenste is de Russische breedte, de binnenste de wereldstandaard breedte.

We gaan om ´n uur of 11 pitten. Wederom dank aan zus Marianne voor de lakenzak! Kunnen we hier best hebben.

In de ochtend om half 9 gaan de oogjes weer open. Ik kan gaan douchen. Yeah! Waarom die euforie? Nou, zal ik je vertellen. Toen wij vanuit Irkutsk in Ulaanbaatar aankwamen hadden we één nacht doorgebracht in de trein en konden we ´s ochtends douchen in het hotel. Ik had uitsluitend koud water en was dus géén douche-festijn. Paul douchte na mij en toen was het al warmer. Aansluitend hebben we 2 nachten in de ger-tent geslapen, óók géén douche. De eerstvolgende ochtend in het hotel wéér koud water, óók voor Paul. Ik heb me dus 4 dagen niet kunnen douchen. Er bestond ´n redelijke kans dat ik wat geur verspreidde zeg maar :-).

De ochtend verloopt met wat schrijven aan deze blog, wat lezen en verder niks bijzonders. In ons schema staat dat we 11.40 uur aankomen in Beijing, maar de dienstregeling in de wagon zegt 14.35 uur. Dat laatste wordt ook door de Chinese wagonbeheerder bevestigd. Niet dat ik daarmee kan communiceren, maar aanwijzen van de tijd op mijn schema en dat op de dienstregeling, gebaart hij dat het de dienstregeling moet zijn.

Het landschap verandert ten opzichte van Rusland en Mongolië. Hier zit al bloesem aan de bomen en andere bomen worden al mooi lentegroen. Ook valt meteen de enorme hoeveelheid industrie op die we zien. Net zoals in Rusland wordt ook hier enorm gebouwd aan gigantische torenflats, in bosjes van minimaal 10 stuks zeg maar, ieder 20 of 25 verdiepingen hoog.

Tevens valt ons kolossale zonnepaneelparken op die tegen de bergen liggen. Naast de vele energiecentrales die we zien, wordt ons duidelijk dat dit land erg bezig is, veel energie nodig heeft. Of het is natuurlijk om bitcoins te kunnen maken :-).

Helaas zien we ook massa´s met vuil achtergelaten. Flessen, tasjes, zooi. Ze laten het allemaal liggen, maakt het er niet mooier op. Een industrieel gebouw niet meer nodig? Niemand die op het idee komt om het te slopen. Nee! De bomen groeien op het dak.
Jammer. Het landschap zou zo veel mooier zijn. Ze hebben volgens mij Chinezen genoeg om van het opruimen eens een strakke actie te maken.

Infrastructurele werken zijn er maar genoeg. Spoorviaducten van enkele kilometers lang. Nieuwe snelwegen. We zien er maar genoeg.

De trein arriveert om 14.35 uur in Beijing. De reisbeschrijving ging uit van 11.40 uur, da´s dus 3 uur langer. Geeft op zich niks, maar we hebben wel minder tijd in Beijing.

We worden door Kevin naar de respectievelijke hotels gebracht, onderweg nog even geld opnemen. Voor ons duurt dat even, want we moeten eerst langs 2 andere hotels én door het hele drukke stadsverkeer.
Om ´n uur of 5 zijn wij bij het hotel en besluiten om direct te gaan eten.

Het ontbijt van vandaag is gepland om 7.30 uur omdat we op tijd, om 8.00 uur, in de bus willen zitten naar Ulaanbaatar. Dat wordt dus wederom op tijd opstaan en gelijk spullen reisklaar maken.
Na het ontbijt gaan we richting bus en worden we uitgezwaaid door de mensen die de afgelopen dagen voor ons hebben gezorgd.

Voordat we de bus instappen, maken we snel nog wat foto´s van de groep tegen de achtergrond van het ger-kamp. De dag is zonnig en de lucht is mooi blauw. De bus vertrekt naar Ulaanbaatar, de klok staat op 8.30 inmiddels.

Ulaanbaatar ligt in een dal, omgeven door bergen. Al vanaf vele kilometers afstand kunnen we de stad zien liggen en zien we de laag smog die over de stad ligt. Wow, willen we daar naar toe? Het ziet er niet gezond uit.
Het grootste gedeelte van de vervuiling komt voor rekening van het stoken op hout en kolen, slechts een gering deel door het autoverkeer. De Mongoolse overheid heeft de aanschaf van hybride auto´s gepromoot, vandaar dat de stad vergeven is van de Toyota Prius. Vergeven inderdaad, want het verkeer in de stad staat meer stil, dan dat het rijdt. Om daar weer wat paal en perk aan te stellen, mogen op bepaalde dagen, bepaalde auto´s niet de weg op. Vandaag mogen de auto´s met kentekens eindigend op 3 en 8 niet rijden. Helpt het? Vast wel, maar de hele boel staat stil!

Nadat we de spullen in het hotel hebben gedropt, gaan we naar het Gandanklooster. Dat is een méér dan 180 jaar oud boeddhistisch klooster met zo´n 150 monniken. Het klooster heeft te lijden gehad onder de Russische heerschappij, maar sinds het communisme is beëindigd is het weer een belangrijk boeddhistisch centrum in Mongolië.

Aansluitend bezoeken we het centrale plein van Ulaanbaatar, het Sukhbaatar-plein. Een gigantisch plein waaraan het Parlement en het theater zijn gevestigd. Schuin achter het plein gaan we eten bij een Mongools BBQ-restaurant. Het werkt als volgt: pak één of meer schaaltjes, zoek groenten, vlees, pasta en wok-saus uit en geef het aan de kok. Die bereid in 2 minuten daar een heerlijk wok-gerecht van. Nog meer zin? Gewoon nóg ´n keer. Het is een all-you-can eat restaurant. Heerlijk gegeten!

Het is inmiddels halverwege de middag geworden en we gaan naar het
State Department Store. Een kollosale winkel waar bovenin souvenirs worden verkocht. Paul koopt en 3 heupflacons voor zijn vrienden.

We lopen naar het hotel om even benen te strekken. Duurt niet lang, want tegen 18.00 uur moeten we al weer gaan lopen. We hebben een afspraak om te eten met Tulga Gandavaa. Zie de afloop daarvan in dit blog-item.

Bekijk alle foto´s hier.

Wie kan er zeggen: ‘ik heb contacten in Ulaanbaatar - Mongolië?’. Niet veel. Uhhh ikke toevallig wel. :-)
En ja, ben je dan in de buurt, dan wordt het natuurlijk even samen een pilsje pakken.

Een reeds héél lang geleden gemaakte afspraak was nu! Een pilsje pakken met Tulga in Ulaanbaatar!






In een blog-item van 17 maart schreef ik dit:

---

Afgelopen week contact gehad met Tulga Gandavaa. Hij is tja …… hoe zeg je dat ….. pffffff? Een Mongool :-). Maar dan ‘n echte. Een inwoner van Mongolië dus.

Ik ken Tulga vanuit de jaren 2008-2011 of zo. Ik had de website Hongarije Vandaag en ik zocht iemand die wat maatwerk aanpassingen aan de software kon doen. Daarvoor heb ik Tulga uit Ulaanbaatar gevonden. Hij heeft voor mij tal van problemen opgelost. Steeds vroeg ie $ 25,- wat met € 10,- kosten via Western Union naar Mongolië overgemaakt moest worden. Op enig moment heb ik $ 200,- bij hem gestald voor toekomstige werk. Heeft ie steeds keurig gedaan.
Hij heeft me nog eens gevraagd of ik ‘bij mij in de buurt’ iemand wilde pushen om te betalen. Tuurlijk Tulga. Wat is in de buurt? Uhhhhhh …. Parijs :-).

---

Al ten tijde dat hij werk voor me deed hebben we de afspraak gemaakt dat als hij in Nederland zou komen, hij op bezoek zou komen in Breda en omgekeerd wanneer ik in Mongolië zou zijn we elkaar daar zouden treffen.

Het laatste deel van de afspraak is dus nu!

We hebben op advies van Tulga afgesproken in de Grand Khaan Irish Pub vlakbij het Sukhbaatar-plein, het centrale plein in Ulaanbaatar. Ik heb ´m om een suggestie gevraagd om af te spreken en aangegeven dat ik hem uitnodig in de tent die hij suggereert.

Het vinden van de tent is even een dingetje. Google maps geeft geen goede navigatie-ondersteuning, dus het is even puzzelen, maar met enige hulp via Messenger komen we er. De ontmoeting is hartelijk en het is buitengewoon leuk om elkaar na al die jaren te live te speken.

Aan gespreksstof géén enkel gebrek. Tulga is IT-er, maar dan meer van de technische soort, terwijl ik juist op het functionele vlak van de IT werk.
We beginnen maar eens met Joomla, de basis die ons bindt. Tulga volgt het al jaren niet meer en vindt het leuk te horen dat ik er vanaf ongeveer 2012 (dus nadat ie voor mij bouwde) websites ben gaan bouwen voor klanten en dat ik daarin nu een grote klantkring heb.

Tulga heeft inmiddels een eigen serviceburo waarin hij telefooncentrales voor klanten beheert. Hij heeft 10 medewerkers in dienst en doet het dus niet verkeerd! Graag zou ie willen expanderen naar het buitenland, maar het vinden van geschikt personeel is lastig in Mongolië.

Gaandeweg vertel ik ´m hoe plezierig en betrouwbaar ik de samenwerking met hem vond en hoe speciaal ik het gevonden heb (en nog vind) om contacten zó ver weg te hebben. Tulga vertelt dat ie het zelfde gevoel bij mij altijd heeft gehad. Soms mailde hij om 23.00 uur, terwijl het dan bij hem 5.00 uur in de ochtend was. Géén probleem, hij was immers vor mij aan het werk.
En de $ 25,-? Wat vond ie daar zelf van? Héél mooi betaald. Hij kon er indertijd hele leuke dingen mee doen! Het huidige gemiddelde maand inkomen in Mongolië ligt rond de € 300,-. Tien jaar geleden lag dat dus nóg lager!
Vrienden van ´m hadden gezegd: joh je moet $ 100,- vragen, maar dat heeft ie niet gewild. Hetgeen ie aan mij vroeg, vond ie mooi en was ie blij mee.

Ook Paul heeft volop gespreksstof. Natuurlijk komt het eigen bedrijfje van onze ‘sound engineer’ óók voorbij.

Als laatste snijden we de crypto-currencies aan. Tulga is een zogenaamde miner van de bitcoin en de litecoin. Een ‘miner’ is iemand die pc´s heeft staan die zeer krachtige berekeningen staan uit te voeren om bitcoins of litecoins te maken.
Ook WordPress komt nog voorbij en zo zijn er tal van onderwerpen geweest. Zeer inspirerend!

By the way: de centen uit Parijs heeft destijds gekregen.

Na een heerlijke maaltijd en een paar potten bier sluiten we de avond om 21.00 uur af. Een zeer waardevolle ontmoeting waarvan we allemaal hebben genoten. Onvergetelijk!

Paul en ik lopen terug naar ons hotel. Wandeling van zo´n 20 minuten. Tulga pakt de taxi naar huis.

Tulga:
I fulfilled my part of the deal :-). Be my guest as soon as you are in The Netherlands! We spent a wonderful evening together in Ulaanbaatar!

Nadat we om 8 uur zijn opgestaan zitten we om 9 uur aan het ontbijt. Er worden eitjes gebakken, er is worst, thee, koffie, je kunt brood roosteren, dus komt allemaal goed!

Het is de bedoeling dat we vanaf 10 uur te voet op pad gaan door de bergen naar Turtle Rock, een bijzondere rotsformatie die iets wegheeft van een schildpad.

We leggen de weg op comfortabel tempo af, zeg maar het tempo waarin in de binnenstad van Breda gewinkeld wordt: wat heen en weer sjokken, een stukje lopen, wat keuvelen, weer wat stilstaan en zo verder. Je kent het wel ….



Het weer is afwisselend érg lekker als het zonnetje doorkomt, maar dan ook ineens weer érg guur als de zon weg is en de wind wat op zet. Hier en daar valt er een onbeduidend sneeuwvlokje.
De tocht is 6 kilometer en voert over een glooiend landschap langs prachtige rotspartijen.

We komen na zo´n 2 uur wandelen en waggelen aan bij Turtle Rock, alwaar twee niet meelopers arriveren met de bus.
De bus brengt ons naar de voet van de berg waarop halverwege een boeddhistische tempel staat. Zo’n tempel mag kennelijk niet op grondniveau staan, niet bovenop de berg, maar hoort halverwege te staan.

Voordat we aan de klim beginnen is er voor iedereen een lunchpakket, thee en koffie. Met vlees gevulde deegjes en rauwkost. Een welkome maaltijd na de toch.

We lopen de indrukwekkende weg, gemarkeerd door vele spreuken en kleine kapellen en gedenktekens, naar boven naar de uiteindelijke tempel. We worden daar beloond door én een prachtig versierde tempel én een pracht van een uitzicht over het dal. Beslist de moeite van de klauter naar boven waard.
Na de wandeling naar beneden maken we van de hele groep en onze gids een foto. Voor wie het nog niet was opgevallen: we zijn met een individuele reis met z´n tweeën begonnen, maar de wegen van 6 andere reizigers via Tiara Tours kwamen in Irkutsk samen. Vandaar dat we vanaf dat moment als groep samen zijn.

De brengt ons terug naar het ger-kamp waar we een gezamenlijk drankje doen! Onze gids regelt in de tussentijd voor Paul en mij twee paardjes om aan het einde van de middag te gaan rijden.

Even later komt inderdaad een man met twee paardjes. Die wordt onverrichterzake terug naar huis gestuurd omdat het ger kamp met hem geen overeenkomst heeft. Er moet dus een ander komen. Duurt weer een half uur en dan zijn ze er. Ik heb onze Belgische reisgenoot Hugo bereid gevonden om met mijn toestel foto´s te maken en ik moet zeggen hij doet dat met verve! Zowel bij vertrek, als bij het halverwege weer voorbij weer voorbij komen als bij het terugkomen staat ie met de camera klaar. Bekijk de foto´s van het paardrijden hier.

Na het paardrijden is het tijd om te gaan eten en ons met ongein kostelijk te vermaken. Borreltje erbij en het wordt al gauw gezellig!

Uiteindelijk zoekt iedereen de tenten weer op en ga ik weer aan de slag met de geschiedschrijving. Morgen vroeg weer op. Kom, kom, we zijn niet op vakantie hoor! Niks uitslapen! Vroeg uit de veren.

Afzien hoort er soms een beetje bij toch? Zo dachten wij ook met z´n allen. Maar soms gaat dat afzien wellicht wat ver.
Ik zal niet veel woorden spenderen aan het fenomeen waar we het over hebben, maar zoek maar eens in de volgende afbeelding naar de kleur dit niet in het afgebeelde spectrum thuishoort.
We verloten iets leuks onder de inzenders!

Je bent niet in Mongolië geweest als je geen paard hebt gereden. Dat vinden wij tenminste! De gids gaf een mooie overeenkomst aan tussen Nederlandse kinderen en kinderen uit Mongolië.
Een Nederlands kind wordt vanaf dat ze ongeveer 1½ à 2 jaar oud op een driewieler gezet en aansluitend op een fiets. Mongoolse kindjes (en dan eigenlijk meer de Mongoolse jongetjes) worden met hun 1½ jaar op een paard gezet. Het hoort dus bij Mongolië!
Leuke vergelijking.

Hugo (onze Belgische reisgenoot) was zo aardig om een berg foto´s te maken van ons.

Ken je het nog van vroeger? Sterren op de ramen van je slaapkamer als het ´s nachts gevroren had? Kringetjes condens blazen vanuit je bed? Voor mij is dat ook lang geleden. Voor het laatst in mijn geboortehuis op het Mgr. Nolensplein in Breda.

Vanochtend had ik een soortgelijke ervaring, maar dan met mijn bril.

We hebben onze eerste nacht geslapen in de ger-tent. Toen we naar bed gingen om 22.30 uur was het zo´n -6 graden en de kachel werd nog even opgestookt door de beheerder van het spul. Ik heb begrepen dat het hout en de kolen voor ongeveer 2 uur warmte geven en dat de Mongool dan uit bed gaat om de boel weer op te stoken. Zowel Paul als ik waren dat niet van plan.

Voor het eerst komt de lakenzak van mijn zus Marianne van pas. Die zakken had ze voor ons laten maken, maar in de trein hebben we die niet nodig gehad. Daar kregen we steeds lakenpakketten in plastic folie. In deze veronderstelde koude nacht, leek het gebruik van de zak mij een prima idee.  

Tegen 7 uur word ik wakker van de man die onze kachel komt opstoken en ik vond dat het moment om eens wakker te worden en de berichtjes op mijn telefoon te gaan lezen. Pak m´n bril en …. aangeslagen. Tenminste dat dacht ik. Die was dus gewoon aangevroren! Ik kon ruiten krabben! Het was -3 graden.

Ik moet zeggen: ik heb perfect geslapen!

Uit bed ga ik de tent maar eens opruimen. Wat ´n zooi. Even alles wat ordenen. Ik tel inmiddels 5 plastic tassen met boodschappen. Bier, limonade, wodka, brood, kaas, vleeswaren en ga zo maar door.

Ik betitel het als ‘iets te veel zooi´. Paul vindt het ‘goed voorbereid op pad´.

Tegen 9 uur gaan we naar het ontbijt

Na het ontbijt gaan we met een busje op pad. Met de groep van 8 Nederlanders en Belgen in één busje. De tocht gaat eerst naar het standbeeld van Genghis Khan en aansluitend naar onze overnachtingsplek in het Terelj National Park.

Maar … we beginnen de tocht met een bezoekje aan de plaatselijke telefoon-provider. Even sim-kaartjes kopen voor de broodnodige communicatie. We kopen 2 kaartjes van 5Gb voor 15.000 tugrik, dat is omgerekend € 5,12. Daar kunnen we de komende 2 dagen wel mee voort :-).

Vervolgens gaan we eerst naar het Genghis Khan standbeeld.
Genghis Khan (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dzjengis_Khan) was heerser van het Mongoolse Rijk van 1206 tot aan zijn dood in 1227. Hij bouwde een fabelachtig groot rijk op dat liep vanaf China tot aan de Donau! Dat ging niet altijd even zachtzinnig, er zijn er velen afgeslacht.
Ook grote delen van Polen en Hongarije vielen onder zijn heerschappij. Zijn kleinzoon Batu Khan kwam op 11 april 1241 in oorlog tegen de Hongaren in de slag bij Mohi in het noord-oosten van Hongarije. Het koste vele Hongaarse soldaten het leven!

Genghis Khan wordt in Mongolië nog steeds gezien als hun ´opperste leider´. Het standbeeld voor hem is in 2008 onthuld. Het ondergebouw is 10 meter hoog en het standbeeld zelve is 30 meter hoog. Samen dus 40 meter hoog! Er is 250 ton stainless steel gebruikt. Het standbeeld staat gericht naar het oosten naar zijn eigen geboorteplaats.

Voor het standbeeld staat een man met 3 roofvogels. Natuurlijk moet ik die even op mijn arm hebben. Dát is indrukwekkend!

We gaan met de lift in het standbeeld naar boven en komen, oneerbiedig gezegd, in het kruis van Genghis Khan boven. Aansluitend is het nog een trap naar boven om bij de bovenkant van het hoofd van het paard te komen. Vanuit daar is er pracht uitzicht over de omgeving.

Aansluitend gaat de route in de richting van het ger-kamp. Op de weg daar naar toe, bezoeken we nog een supermarkt. In het ger-kamp kunnen wel soft-drinks worden gekocht, maar dat is alles. Wil je ´n pilsje? Nu de kans en kopen! Er wordt gretig ingeslagen.

De rit naar het ger-kamp is niet geheel een keurig geasfalteerde weg. Op enig moment houdt het asfalt op een prachtige weg op, de vangrail gaat door, maar de weg verandert in een zandweg, om enkele meters verderop weer met asfalt verder te gaan. Rara, hoe kan dat? Geld op? Asfalt op? Vertel het maar.

Aangekomen op bet ger-kamp begint het te sneeuwen / hagelen. Binnen no-time is de omgeving wit met een pak sneeuw. dat begint lekker! Het ontvangst is wel hartelijk. We krijgen een tent waar we de komende twee nachten gaan slapen.

Als eerste is het nu tijd voor de lunch!

We gaan naar één van de bouwseltjes waar we een heerlijke maaltijd met soep en brood en aansluitend hand-gemaakte noodles krijgen. Dat gaat er best in. We kletsen nog wat met z´n allen en aan aansluitend ieder naar de eigen tent om even te relaxen. Paul doet één en ander op z´n foon en is daarna vertrokken.

Om 19.00 uur is het tijd voor de avondmaaltijd. We gaan met z´n allen naar de eetruimte waar we eerst een wodka proeven. Gezelligheid troef.
Het voorgerecht is een hors d'oeuvre en het hoofdgerecht aardappeltjes, een bolletje rijst, stoofvlees en wat rauwkost. De smaak is super!

Na het eten blijven we met z´n allen nog zitten en nakeuvelen. We gaan op tijd terug naar de tent en pitten. Op zich niet fout, omdat het de laatste dagen redelijk laat is geweest.

Ook deze ochtend op tijd opgestaan omdat we vroeg naar het station gaan. We worden om 6.50 uur in de lobby van het hotel verwacht om met het minibusje naar het station te gaan. Vanuit ons hotel gaan nog 2 Belgen mee en 2 Nederlanders. Vanuit een ander hotel komen de 2 heren die met ons mee heen gevlogen zijn van Amsterdam naar Moskou.

We zijn netjes op tijd op het station waar de trein al klaar staat. Om 8.07 uur gaat ie in beweging en zijn we begonnen aan de voorlaatste etappe van de treinreis van Irkutsk naar Ulaanbaatar. We hebben met z´n tweëen een coupé voor 4 personen. Lekker luxe. We zien wel of er nog andere mensen bijkomen. Het is rustig nu.

Tegen 10.00 uur doemt het Baikalmeer naast ons op. Paul ligt wat te dutten, dus ik maak ´m gauw wakker, want dit mag ie toch niet missen. Wist ik op dat moment veel dat we uren later nog steeds langs het Baikalmeer reden :-). Er kwam geen einde aan!

We gaan met de Nederlanders en Belgen die allen met Tiagra reizen, 8 man in totaal, naar de restauratiewagen. In eerste instantie om wat te drinken en na een stop gaan we ook eten. Dikke lol! Uiteraard gaat de wodka doorheen!
We moeten om 20.00 uur de restauratiewagon uit zijn, want dan wordt ie losgekoppeld en blijft ie in Rusland. De rest van de trein gaat dan door naar Mongolië. We weten dat voor en tijdens de oversteek van de Mongoolse grens de toiletten dicht gaan, dus moeten we zeker op tijd even een plas hebben gedaan. Met als dat bier kan dat best een evenement worden.
Al ruim vóór 8 uur komt Hugo (de Belg in het gezelschap) ons waarschuwen dat de toiletten zo meteen dicht gaan. In a hurry naar de pot dus!

Om circa 22.30 uur bereiken we de Mongoolse grens. Eerst komt de Russische uitgangscontrole en een stukje verderop de Mongoolse ingangscontrole. We staan 1¾ uur stil en zien tal van streng kijkende aan ons voorbij trekken. Veel verschillende controles, geen idee waarvoor. Ik heb er niet veel van meegekregen, inmiddels moe en ben ondertussen maar gaan slapen totdat de volgende weer kwam.

Om 0.15 uur waren we door alle controles heen en konden we echt gaan slapen.

Om 5.45 uur hebben we de wekker gezet. De aankomst in Ulaanbaatar is immer 6.50 uur dus we moeten we kant en klaar zijn. Het wordt al licht en we krijgen de eerste indrukken van Mongolië. Wijds en kaal met hier en daar een dorpje met zowel gewone huisjes als ook tenten. De een kennismaking is er.

Vanuit de trein worden we eerst langs de bank geleid. Helaas wil de flappentapper géén van onze kaarten accepteren en wisselen we maar dollars in voor tugrik. Dan ben je lekker rijk! Bijna 2 ton tugrik. Stelt niks voor, is $ 80,-.

We kunnen in het New Dream Hotel, het hotel waar we later deze week slapen, even een douche nemen en een ontbijt. Da´s wel ff lekker.

Na aankomst in Irkutsk om 7.35 uur staat Anna ons op te wachten en gaan we met de minibus direct naar het hotel. We gooien onze bagage af, geven de was om te doen vandaag en stappen weer gelijk de bus in naar Listvianka. Zo weinig mogelijk tijd te verliezen.
In de bus geeft Anna ons een introductie van Irkutsk, Listvianka en het Baikalmeer.

Het Bailkalmeer
De getallen zijn natuurlijk weer duizelingwekkend, maar ´n paar weken in Rusland is zowat niks meer vreemd.
De lengte van het meer is 636 km en de grootste breedte is 79 km. De diepte is gemiddeld 744 meter, maar de maximale diepte is 1.642 meter. De oppervlakte is 31.722 km², even ter vergelijking: de oppervlakte van Nederland is 41.543 km².

Maar nog even meer indrukwekkende feiten:

• het is grootste zoetwatermeer ter wereld;
• het meer bevat 22% van de totale wereldwijde zoetwatervoorraad;
• op sommige plekken kun je 40 meter diep kijken, zo helder;
• het vriest dicht met een 1½ meter dikke laag ijs die volkomen transparant is. Je kunt dan ook nog steeds door het ijs vissen zien zwemmen;
• in de winter lopen er gemarkeerde ‘wegen’ overheen. Aparte voor personenwagens en aparte voor vrachtwagens. Er is dan ook bewegwijzering en politie op de route;
• het water is zo zuiver dat het zonder reiniging drinkbaar is. Wordt voor toeristen afgeraden, maar de locals zijn er aan gewend;
• het meer zelf bevriest, maar de uitstroom naar de rivier de Angara bevriest nooit. Ook de Angara zelf bevriest nooit;
• De Angara heeft de grootste ontstaansbreedte van welke rivier ter aarde ook (de meeste rivieren beginnen met een pis-straaltje, anderen zijn ook de uitstroom van een meer, maar nergens zo breed dan hier);
• uitsluitend in het Baikal-meer leeft de omul, een vissoort die veel gevangen en gegeten wordt. Ik heb ḿ op. Lees daarover later meer.

Aardbevingen
In deze regio komen jaarlijks 2 à 3.000 aardbevingen voor. Vele kleintjes, maar uitschieters tot 4 à 5 op de schaal van Richter zijn er zeker. De meesten voel je niet, maar sommigen wel. Dit is wel het seizoen van de aardbevingen. We hebben er gedurende ons verblijf géén gevoeld.

Onze dag
De rit met chauffeur Kostya duurt één uur. Aldaar aangekomen rijden we eerst de hele plaats door en Anna laat zien waar we wat kunnen bekijken. Uiteindelijk worden we afgezet bij een restaurantje waar we even wat kunnen eten en een kop koffie kunnen nemen. Daarna gaan we als eerste naar het uitzichtpunt. Een klimmetje naar boven van ´n minuut of 20 en daarna met de skilift. Het uitzicht vanaf daar is werkelijk fantastisch! We hebben een heldere en zonnige dag, dus dat maakt het extra mooi!

Vanuit hier kunnen we een deel van het Baikalmeer zien en het begin van de rivier de Angara. Het meer is bevroren en de rivier niet. Héél wonderlijk. We schieten een enorme hoeveelheid plaatjes met alle apparaten die we bij ons hebben!

Dan te voet naar beneden. Een wandeling tot helemaal beneden van ´n dik half uur of zo.

We lopen even door het Bailkalmuseum, wat voor ons eigenlijk alleen maar plaatjes kijken is. Alle teksten zijn russisch. Jammer.

Op naar de lunch. Anna had een leuke tent aangewezen die keurig op de looproute ligt. Uiteraard wil ik omul eten. VIsje moet ik toch eens proeven. Het was een schaaltje met stukjes rauwe vis met uitjes. Qua uiterlijk helemaal gelijk aan onze haring. De structuur van de vis zelf is eigenlijk ook als haring, al is haring vetter en zouter. Maar …. een erg aanbevelenswaardig visje. Stukje brood erbij en smullen maar!

We hebben nog zo´n 2½ uur, want om 16.00 uur worden we weer opgehaald door Kostya, dus wat te doen? Kerkje bezoeken óf met de hovercraft het ijs op. Uiteraard geven we de voorkeur aan de laatste.
Buiten gekomen komt er net zo´n ding aan en zet mensen recht voor ons neus af. Gelijk maar eens vragen wat het kost. Eerst maakt ie nog een schrijffout dat het RUB 100 (€1,50) per persoon zou kosten, maar als ik ´m RUB 200 geef, heeft ie al snel door dat ie mogelijk een zonnesteek heeft opgelopen. Het kost RUB 1.000 (€15,00) per persoon voor 25 minuten. Ook goed! Doen we!
Het is érg gaaf om met zo´n ding over het ijs te scheuren en een hoekje over het water van de rivier te doen. Ergens midden op zet ie het ding stil en kunnen we midden op het meer van het uitzicht genieten. Z’n collega boort ´n gat in het ijs om te laten zien hoe dik het is. Op z´n dikst zou het 1½ meter kunnen zijn, maar nu is het nog zo´n 60 à 70 centimeter.

Vervolgens een bezoek aan de markt gebracht en wat foto´s gemaakt. We beginnen nog aan de wandeling naar het kerkje, maar (a) we lopen eerst een verkeerde straat in en (b) de straat waar het kerkje ligt is té ver weg om dat nog vóóŕ 4 uur te halen. Dan nog maar ´n potje bier pakken en met het busje terug naar Irkutsk.

Kostya stopt nog op enkele punten om ons wat leuke dingen te laten zien en foto´s te maken. Ook wijst ie een weggetje aan waar Poetin zijn buitenhuis heeft. Uiteraard eens even op die gast gegoogled en ja hoor: de foto´s waarbij ie met ontbloot bovenlijf aan het vissen is, is in het Baikalmeer.

Terug in Irkutsk lopen wat rond, maar begint de honger wel parten te spelen. We nemen een taxi naar het deel van de stad met houten huisjes, waarbij in elk huisje wel een café of restaurant zit. We vinden wat om te eten.

Na het eten nog even langs een supermarkt om inkopen te doen voor morgen en naar de kamer.

Morgen op tijd er uit om de reis naar Ulaanbaatar te gaan maken.

Bekijk de foto´s hier:
Irkutsk
Listvianka

Vanuit het hotel steken we tegen 1 uur de straat over naar het station. De trein komt aan in Novosibirsk on 1.21 en vertrekt om 1.41. We hebben dus 20 minuten om in te stappen. Enigszins nerveus ben ik wel moet ik zeggen. Gaat het mis (maar waarom zou dat zegt een stemmetje), dan gaat het ook goed mis. Maar alles gaat super.

We hebben dus van Tiara Tours als genoegdoening voor het verkeerde treinticket gisteren een ander ticket gehad. De trein waar we nu inzitten is sneller én we hebben 1e klas gekregen. Ik heb de prijzen van het oude en het nieuwe ticket gezien. Er is door Tiara Tours diep in de buidel getast en ze hebben géén halve maatregelen genomen.

Het verschil tussen de 1e en de 2e klas is al gelijk bij de deur duidelijk. De dame is vriendelijk en behulpzaam en we moeten maar vooral gelijk binnenkomen. Paspoort-controle? Doen we niet aan! In de 2e klas worden paspoort en ticket uitvoerig gecontroleerd. Op de één of andere manier staat het paspoortnummer op de Nederlandse paspoorten niet duidelijk. Zij kunnen die steeds niet vinden hier.

De coupé is top. Onze bedden zijn al netjes opgemaakt, zulks in tegenstelling tot de 2e klasse waar je overigens een netjes in plastic verpakt lakenpakket met een handdoek krijgt. Het bed mag je daar wel zelf opmaken.
Het is wel fijn dat het opgemaakt is, want we hebben gisteren al een korte nacht gehad en nu dreigt weer hetzelfde.
We installeren onszelf en ploffen neer! Het zal is van kwart over 2 zijn of zo.

Net na 10 uur word ik wakker. Ik heb druk vandaag, dus gelijk aan het werk :-). Er liggen 3 blog artikeltjes klaar die ik vandaag wil doen:
1) een artikel over de extra dag in Novosibirsk
2) een artikel over ‘het fantastische vervolg op de tegenvaller’
3) dit artikel over de derde etappe van de treinreis

Genoeg te doen dus! Jaaaa! Geschiedschrijving kost ook tijd!

Bouw in Rusland
Als we door Krasnojarsk komen (een stad met bijna één miljoen inwoners https://nl.wikipedia.org/wiki/Krasnojarsk) valt ons ook hier weer zó enorm veel wordt gebouwd. Overal waar we geweest zijn staan inmiddels grote nieuwe appartementsgebouwen en overal staan bouwkranen om wéér nieuwe neer te zetten. Enorm veel! Of deze nieuwbouw nou ter vervanging is van de oude communistische gebouwen of dat het uitbreiding is, dat weet ik helaas ook niet.

Is mijn site gehacked vanuit Rusland? Nee! Dat ben ik zelf.
Dat ik productief geweest ben met het maken van blog-items is ook mijn provider in Nederland opgevallen. Ik log natuurlijk geregeld in vanuit Rusland en van iedere post wordt een mail aan alle abonnees gestuurd. Zo´n 100 mailtjes per keer. Vanuit Rusland. Wauw, dát zal wel foute boel zijn! Blokkeren die site, dat ziet er uit als misbruik.
Nee hoor heren, de site is niet gehacked, géén zorgen dat ben ik zelf!
Gelukkig was het met één berichtje binnen ´n kwartiertje weer opgelost.

Verder weg van de Moskouse rijkdom
Zo naar buiten kijkend wordt wel duidelijk dat we steeds verder weg raken van de Moskouse rijkdom. Toen we in Moskou waren rolden onze ogen eruit bij het zien van de enorme hoeveelheid Mercedessen Maybach en Rolls Royces. Het geld kon niet op daar zo leek het wel.
In Jekaterinenburg was het al wat minder, Geen Maybach gezien, maar er reed zo eens ´n Mercedes. En in Novosibirsk was het echt zoals we verwacht hadden in Rusland. Oude auto´s, schokdempers kapot, bumpers eraf en duct-tape als ultiem reparatiemiddel. Wat ons in Novosibirsk ook opviel was de grote hoeveelheid auto´s met het stuur aan de rechterkant. Maxim wist ons te vertellen dat die auto´s uit Japan geïmproteerd worden.

Vanaf halverwege de middag wordt het landschap heuvelachtiger. De huisjes worden hier mistroostiger, het wordt hier duidelijk armer. Dorpen bestaan uit houten huisjes, die slecht in de verf zitten en hier en daar het nodige onderhoud zouden kunnen gebruiken. Het intrigeert me dan waar die mensen überhaupt hun dagelijkse kost mee verdienen. Ze zitten ver weg van alles.

Onze simpele redenering is dat welvaart duidelijk nog niet is doorgedrongen.

Van de armoe buiten naar onze 1e klas luxe binnen
Net na 6 uur krijgen we een voorgerechtje en een stevige soepmaaltijd. Smaakt prima. Het zal vast in de één of andere spoorweg-gaar-keuken zijn klaargemaakt en niet hier vers in de trein, maar de smaak is super!

In de avond gaan we de volgende tijdzone in. We hebben nu een verschil met Nederland van 6 uur en daar blijven we verder de komende week op. Ook Ulaanbaatar en Beijing zitten in deze tijdzone.
Omdat je maar uurtje voor uurtje verder gaat, merk je er eigenlijk niet van. Met het vliegtuig over 1½ week zullen we er meer van merken. Hmmmmm. Misschien toch maar met de trein terug? :-)

Om half 11 ga ik maar eens pitten. Lekker dagje gehad zo in de trein. Artikeltjes geplaatst, mailtjes beantwoord, buiten gekeken, gefilosofeerd en ga zo maar door.

Morgen verder.

Om 6 uur gaat de wekker. Tja het is vroeg opstaan, maar we komen om 7.35 uur aan in Irkutsk, dus we moeten wel klaar zijn. Vreemd dan is het om te bedenken dat het nu middernacht is in Nederland en dat degenen die nog even één wijntje in schonken na Umberto nu in de badkamer zijn om tanden te poetsen en naar bed toe te gaan. Onze dag begint nu!
We komen om 7.35 uur aan in Irkutsk waar Anna ons staat op te wachten op het station. Met de minibus gaan we naar het hotel om spullen af te zetten en de was af te geven.

Irkutsk here we are :-)

Na de tegenvaller dat we gisteren niet verder konden reizen, worden we om 8 uur wakker in het hotel. Zoals al eerder beschreven, vindt er communicatie plaats met Sylvie van Tiara Tours en wordt de dag van vandaag verder ingevuld.

Vanochtend houden we ons kalm in de hotelkamer. Ik heb nog genoeg verhaaltjes bij te werken en na een korte nacht, we gingen pas om 3 uur slapen, is het even goed rusten.
Het uiteindelijke programma wordt dat we met een gids en een chauffeur door de stad gaan. Ondertussen heeft Luba ook niet stilgezeten en heeft gevraagd of wij om 16.00 uur bij haar op kantoor komen om daarna nog wat in de stad te gaan bekijken. Géén idee wat, maar we krijgen het druk vandaag :-).

Van 13.00 tot 16.00 hebben we de rondleiding met Maxim en Olga (een nieuwe Olga, niet te verwarren met de Olga die ons Akademgorodok of de Olga de vriendin van Luba) door en rond de stad. We gaan onder meer naar het stuwmeer wat gebruikt wordt voor het opwekken van energie. Het zijn natuurlijk weer Russisch-omvangrijke-omstandigheden. Het meer is in de jaren ‘50/´60 van de vorige eeuw aangelegd en is 200 kilometer lang en op z´n breedst 20 kilometer. Bij het vollopen van het meer zijn 200 dorpen verdwenen!
Op het meer zien we enorm veel stipjes. Die zijn aan het ijsvissen, een zeer populaire bezigheid hier in Rusland. Ik probeer er een foto van te maken, maar het ziet er meer uit als vuiltjes op de lens als dat je mensen kunt onderscheiden.

We spreken over dimensies in Rusland en Nederland. We denken daar anders over om het maar op z´n zachst te zeggen. Omsk is de volgende stad richting het westen. Niet groot, maar 1,2 miljoen inwoners. Ligt niet zo ver hier vandaan hoor. Maar 800 kilometer. In het noorden ligt nog een kleine stadje, slechts 200.000 inwoners. Beste Olga, wij wonen in een stad, met eveneens 200.000 inwoners. Wij vinden dat groot :-).

Iedereen hier heeft het over de Altai-bergen waar ze naartoe gaan om te skiën en weekendjes te relaxen. Ligt ‘in de buurt´ aldus Olga, zo’n 1.000 kilometer maar.

Olga neemt ons mee naar tal van uitzichtpunten in en om de stad. Zo komen we zowel bij het theater in de stad en het grote Lenin monument, als bij een gedenkplaats voor de oorlogsslachtoffers, als bij het planetarium alwaar een prachtig zicht over de stad is.

Over de oorlogsslachtoffers gesproken. Alleen al vanuit Novosibirsk zijn er 30.000 gesneuvelde militairen in de 2e wereldoorlog. Ook hier weer: het gaat in Rusland altijd over enorme aantallen.

We sluiten de tour met Olga en Maxim om 4 uur af bij de plek waar Luba haar kantoor heeft.

In de kelder van het gebouw zit een wat louche eet-tent. Tot op heden hebben we steeds koffie gedronken en gegeten in hippe nieuwe tenten. Deze tent is kennelijk een beetje achtergebleven. Daarom zeker niet minder interessant om mee te maken. Bediening is zoals gebruikelijk hier erg lief en behulpzaam.
Het werkt als volgt: het eten houden ze au bain marie een beetje een soort van warm. Half lauw zeg maar. Als het eenmaal op je bord is beland, dan loop je met bord en al naar de gereedstaande magnetron en warmt het op. Tja, tis maar wat je gewend bent hè.

Na het eten gaan we het gebouw binnen en zoeken we het kantoor van Luba op. Het is een grafisch buro, ze heeft een designer in dienst, die van allerlei relatiegeschenken maakt. Daarnaast heeft ze een grote speciale printer om bijvoorbeeld de reklamebordjes bij de voordeur te printen en ander speciaal printwerk.

Luba regelt een taxi en neemt ons mee van monument naar monument en overal even kijken. Vanaf monument nummer 1 heeft ze de camera al om haar nek en worden we op tal van manieren vereeuwigd in Novosibirsk. Uiteraard vinden we dat ze zelf óók hier en daar eens op de foto moet.

Van Russische dames wist ik al dat ze, als ze op de foto gaan, gelijk aandacht schenken aan houding en zit m’n haar wel goed. Doen Nederlandse dames zeker óók, maar dit hier is een slag bijzonderder.
Olga (de vriendin van Luba, om niet te verwarren met de gidsen) heeft het eerder aan ons uitgelegd. Er is een ernstig tekort aan (leuke) mannen hier in Rusland. De populatie is écht beduidend lager dan het aantal vrouwen. Daar komt dan bij dat de mannen die er zijn aan de wodka zijn of zichzelf totaal niet verzorgen, in de gevangenis zitten of anderszins onaantrekkelijk. Wat voor effect heeft dat? Dat betekent dat dames zich te allen tijde van hun beste kant willen laten zien. Ze moeten zich ten opzichte van de heren natuurlijk zeer positief onderscheiden van de andere dames. In Australië schijnt de verhouding precies omgekeerd te liggen en proberen de mannen zich positief te onderscheiden van de rest.

De dames hebben géén avances naar mij gemaakt, maar Paul lag duidelijk binnen het aandachtsgebied. Een begeerde vrijgezel zullen we maar zeggen. Wordt er aan hem gevraagd: ‘hoe oud ben jij?’. ‘Oooo, mijn dochter is 24 ……..´. :-)

Nog snel even langs een winkelcentrum waar Dasha mensen moet enquêteren. Per enquête roebels, dus moeders óók even enqueteren.

Vervolgens ook nog naar een pronkstukje van de stad: een nieuwe brug die door Poetin een paar jaar geleden is geopend. Een prachtige view over de stad!

Het voorlaatste deel van het uitstapje met Luba is weer maar eens een bijzondere. Wat zijn we eigenlijk een stelletje rare toeristen!
We gaan een auto mee helpen bestikkeren. Luba moet de auto van een klant met bedrijfsnaam en telefoonnummer beplakken. Enige hulp daarbij is natuurlijk meer dan welkom. Paul en ik helpen bij het beplakken. Leuk klusje!

Aansluitend worden we naar het restaurant gebracht. Dasha voegt zich ook nog bij ons en we nemen een snelle doch voedzame maaltijd. Luba besteld van alles omdat ze zeker wil hebben dat we van alle geproefd hebben.

We sluiten de dag met Luba om 22.15 uur af. We hebben zeker nieuwe vriendschap gemaakt in het verre Novosibirsk. Om nooit te vergeten!

We bestellen een Uber-taxi die ons voor 150 RUB (€ 2,12) naar het hotel brengt. Toch ‘n afstand van zo´n 7 à 10 kilometer door een nu rustige stad.

Ondertussen hebben we een bericht gehad dat onze nieuwe tickets klaarliggen bij de receptie van het hotel. Die gaan we eerst maar eens ophalen en vervolgens gaan we op het station polshoogte nemen of onze trein met dezelfde tijd op het bord staat. Yepp. Dat klopt!

Dan nu terug naar het hotel, kamer leegmaken, nog ´n pilsje drinken en tegen 1 uur steken we de straat over naar het station.

De dag van vandaag in Novosibirsk was ongepland, maar wat was ie leuk!!!

Bekijk alle foto´s hier.

De hele donderdag is er overleg geweest via Whats-app met Tiara Tours over de wijze van invulling van de rest van het programma. Halverwege de middag (even ook rekening houdend met het tijdverschil met Nederland) zijn er nog twee varianten gestuurd, waarvan één het beste van alles bevat.

Kim van Tiara Tours doet de volgende voorstellen:

Optie 1 
Jullie komen aan met de trein en worden naar hotel Victory in irkutsk gebracht. Hier kunnen jullie de bagage achterlaten en de was afgeven. Dan worden jullie naar Listvianka gebracht. Hier kunnen jullie de hele dag blijven en met de chauffeur een tijd afspreken om weer terug te gaan naar Irkutsk. Dan overnachten jullie in hotel Victory in Irkutsk.

Optie 2
Jullie worden opgehaald van het station en direct naar Listvianka gebracht. Hier kunnen jullie wassen bij de B&B. Daarnaast overnachten jullie hier ook. De volgende ochtend worden jullie opgehaald om naar het station in Irkutsk te vertrekken.

Ik kan jullie aanraden voor optie 1 te kiezen, jullie hebben dan de hele dag tijd in Listvianka. In het laagseizoen zijn niet alle restaurants en cafes open. Indien jullie rond bijvoorbeeld 18.00 of 19.00 uur terug gaan naar Irkutsk kunnen jullie in de stad dineren en zo toch nog een beetje de stad zien.

Super geregeld. Wij kiezen uiteraard voor optie 1 omdat we dan inderdaad tóch nog wat van Irkutsk meekrijgen.

Maar het gaat nog verder!
Als tegemoetkoming naar ons willen ze een ander treinticket boeken. Dat is een trein die 40 minuten later vertekt vanuit Novosibirsk, om 01.41 en we komen dan om 7.30 uur in Irkutsk aan. Dat is één uur en een kwartier vroeger dan de andere trein. Zo hebben we wat meer tijd aan het Baikalmeer.

Maar er is nóg iets!
We krijgen een 1e klas ticket. Dat betekent dat we een coupé hebben voor ons tweëen en dat het luxe niveau hoger is. Daar zeggen we géén nee tegen. Toch?

Wauw Tiara Tours, ik heb het al via Whats-app gezegd, maar wat hebben jullie dat héél super fantastisch geregeld. Top!

Tja, soms zit het mee, soms zit het tegen :-(.
We zouden gisterenavond laat (of eigenlijk vanochtend vroeg) om 01.05 uur vertrekken met de trein vanuit Novosibirsk naar Irkutsk. Helaas is dat niet doorgegaan.

Het bleek dat er een fout is gemaakt ergens (?) met de datum op onze tickets. Die staan op een vertrek moregnavond. De trein stopt 50 minuten in Novosibirsk, dus we hadden wel wát tijd om te kijken of er wat te regelen viel.

Maxim heeft met zijn baas gebeld en ik heb de noodtelefoon van Tiara Tours gebeld. Sylvie aan de lijn gekregen. Mijn insteek was: we kopen nieuwe tickets voor deze trein en gaan alsnog mee. De kosten zie we laten wel.
Na wat wachten en bellen in een spurt met Maxim naar het loket en geprobeerd andere tickets te kopen …. helaas. Trein is vol! Ook de manager van de trein bevestigd het dat ze vol zitten.

Wat nu? Naar de homestay is eigenlijk géén optie. Het is ondertussen bijna 1 uur en Luba was gisteren toen wij weggingen al op. OK, ze zou het voor ons zeker gedaan hebben, maar wij voelden ons bezwaard. Dus naar een Marins Park Hotel recht tegenover het station.
Daar aangekomen eerst maar eens een welverdiend pilsje en verder contact gaan leggen met Tiara Tours over wat te doen. Op Google Maps zie ik morgenavond niet dezelfde trein naar Irkutsk gaan. Sylvie bevestigd echter dat ze dat bij de Rissische spoorwegen hebben nagetrokken en dat ie wel degelijk gaat.

Er komen een paar opties voorbij:

1. Trein morgenavond nemen (dezelfde tijd) en het programma in Irkutsk en Listvianka aanhouden. Dat betekent één dag korter in Mongolië. Nope, we willen in Mongolië echte alle tijd hebben.
2. Met het vliegtuig morgen naar Irkutsk en het programma zoveel mogelijk aanhouden. Nope, we zijn hier voor de Trans Mongolië Express en die maken we 100% af!
3. Trein morgenavond nemen (dezelfde tijd) en het programma in Irkutsk aanhouden, dus niet naar het Baikalmeer bij Listvianka. Nope, in Irkutsk is niet zó heel veel.
4. Trein morgenavond nemen (dezelfde tijd) en het programma in bij het Baikalmeer in Listvianka aanhouden. Yeah! Die doen we! Het Baikalmeer is een ‘must see’.

Vervolgens gaan we morgenochtend kijken wat we in Novosibirsk gaan doen. Sylvie van Tiara Tours beloofd ons dat zijn om 3 uur Nederlandse tijd op staat en contact gaat leggen met de touroperator hier in Novosibirsk. Het is dan hier 8 uur in de ochtend.

Uiteindelijk liggen we tegen 3 uur in bed.

Om half 9 hebben Sylvie en ik app-contact. Ze hebben in Novosibirsk met alle macht een gids geregeld die om 12 uur ons een excursie door de stad kan geven. Dat gaan we maar doen. Tot die tijd hebben we ff rust om wat bij te komen. De nacht is kort geweest, dus dat mag wel. De hotelkamer mogen we gelukkig tot middernacht houden. Hoeven we dus niet in een hotellobby te bivakkeren.

Tja. Het is niet anders. We doen het er maar mee :-).

Om 7 uur gaat de wekker. Ik ga alvast uit bed, dan kan ik voordat we weggaan nog even wat werken. Mailtjes beantwoorden en zo. Daarbij ie het nog zo dat Luba voor ons gaat koken voor het ontbijt. Dát wil ik wel eens zien.
En inderdaad, ze gaat los in de keuken! We krijgen een uitgebreid maal opgediend als ontbijt. Vroeger bij de verkenners draaiden we voor de gein de dag wel eens om. Dan begonnen we ‘s morgens met soep, aardappelen en pap, daar lijkt het nu ook op!

Maxim komt ons tegen 10 uur halen, Luba rijdt mee en we gaan via het centrum naar de academische wijk Akademgorodok. Luba stapt uit bij haar werk.

Akademgorodok is een wijk verscholen in de bossen zo’n 30 kilometer van de binnenstad van Novosibirsk, waar in een rustige omgeving alle universiteiten van de stad zijn gevestigd. Het is een idee geweest uit 1957 om allerlei verschillende studierichtingen dicht bij elkaar te zetten zodat snelle kruisbestuiving mogelijk is.

We zien de hele opbouw van het terrein en de historie.

In een bijzin noemt ze dat in de Jeltsin-periode het hele studiesysteem, maar ook het land is ingestort. Dat boeit mij. Waarom?

Jeltsin is de eerste vrij gekozen president van de Russische Federatie. Wij in West-Europa juichten dat toe, want eindelijk wierp Rusland het communisme van zich af en werd het een democratie. Iets wat wij niet wisten en wat ze hier nu pas beseffen is dat je niet in een oogwenk van één systeem op het andere kunt overstappen. Dáár ging het mis. De corruptie nam toe, er werd volop geprivatiseerd (althans Jeltsin gaf aan: pak maar wat je pakken wil) en chaos regeerde. Politie en justitie hadden totaal geen gezag meer. Als je iets op te lossen had, dan belde je een locale crimineel die het wel voor je regelde. Tegen betaling uiteraard.
Eerder had ik al geschreven dat Jeltsin het Accoord van Minsk had getekend waarmee ie allerlei gebiedsdelen souvereiniteit gaf.

Nadat het land in totale chaos is, we hoorden in Moskou al dat boodschappen doen een dagtaak was omdat niks te krijgen was, komt er ineens ene Vladimir Poetin op. Een krachtige leider die een visie heeft op Rusland en op de plek van Rusland in de wereld.

Of ze blij zijn hier met hem en of ie geliefd is, dat laat ik even in het midden. Feit is wel dat de verbeteringen die zich aandienen in het land aan hem worden toegeschreven. Vandaar dat het niet zo vreemd is dat ie twee weken geleden met een ruime meerderheid is herkozen.

Tot zover even de politieke beschouwingen van vandaag. Ik vind het nou eenmaal leuk om meer van dit soort achtergronden van een land te kennen en dat aan de locals te vragen. Dat mag hier ook. Ze praten er graag over.

We gaan maar verder met het toeristische deel!

Na het bezoek aan het Akademgorodok, gaan we naar een fraai spoorwegmuseum waar we een grote geschiedenis van de Russische spoorwegen aan ons voorbij zien gaan. Heel interessante dingen zoals aan ziekenhuis-wagon, waar in de 1e wereldoorlog operaties in zij gedaan.

Ondertussen bezoeken we nog een supermarkt. Dan denk je: wat gaat een toerist in een supermarkt doen. Luitjes: mooooooooooooi! Pfffff. Wat een super-spullen verkochten ze daar! Vlees, vis, brood, alles van super-de-super fijnheid en kwaliteit. We hebben ons ogen uitgekeken!

Na deze rondleidingen gaan we de stad in en beginnen we eerst maar eens met een bak koffie. Aansluitend lopen we wat doelloos rond, eten wat en besluiten per taxi terug te gaan naar het appartement.

Nabij het appartement nog even naar de supermarkt en een pilsje pakken. In de tent waar we zijn wordt natuurlijk alleen maar Russisch gesproken, maar met wat clownesk gedrag kom je een eind.

We gaan terug naar het appartement van Luba en aansluitend met Luba en Olga naar het restaurant. Guess what: hetzelfde restaurant:-). Hilariteit ten top dus.

Luba en Olga hebben presentjes voor ons als aandenken aan hen en Novosibirsk.

Na het eten wordt het tijd om ons te gaan klaarmaken voor vertrek. Ondertussen krijgen we nog snel een optreden van Luba´s dochter Dasha die niet onverdienstelijk zingt.
Om 23.30 staat Maxim voor de deur om ons naar het station te brengen.

Als de trein binnenloopt willen we uiteraard graag weer mee door. Dan komt de desillusie. De tickets zijn niet goed en zijn pas voor morgen. We proberen nog een ander ticket te kopen, maar helaas.

Lees de rest van hoe dit afloopt hier.

Voor de rest staan alle foto´s hier.

Door Maxim zijn we vanaf het station bij ons overnachtingsadres gebracht. We hebben nog niet gegeten, maar we denken dat regelen we zo wel.
We worden méér dan vorstelijk ontvangen door Luba, Sasha en Dasha. We slapen in een zogenaamde ‘homestay’.

Als eerste de vraag wat we willen drinken. Koffie of thee. Doe maar koffie. Vervolgens gaan de zakjes met zoete lekkernijen open en we worden regelrecht verwend.
Ondertussen komt vriendin Olga binnen.

We vragen toch eens voorzichtig of er een restaurant in de buurt is waar we wat kunnen eten. Luba antwoord dat we dat misschien beter morgen kunnen doen. Ja, uuuuhhh, dat is goed, maar we hebben wel nu honger.
Plots gaat de bel en komt er een enorme zak met heerlijke sushi binnen. Wauw! Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Het smaakt heerlijk!

Voor, tijdens en na het eten wordt de hele wereld besproken. Handel, politiek, reizen, niets blijft onbesproken. Zij willen een hoop van ons weten en wij natuurlijk van hen. Binnen no time ligt er een keukenvloer-vullende landkaart op de grond en met z´n allen op ons knieën er bij! Wat een fun!

Nadat Olga weg is gaan we vrolijk door met allerlei kennis-uitwisselingen.
Om ‘n uur of 12 gaan we toch maar naar bed. Morgen verder!

In Jekaterinenburg stappen we in wagon nummer 6, de plaatsen 15 (onder) en 16 (boven). We delen de coupé in eerste instantie met één Russische dame van zo vooraan in de 30 die geen woord over de grens spreekt en vooralsnog té schuchter is om contact te zoeken. Heb ik uiteraard al geprobeerd, maar er kwam niks uit. Wordt dus iets rustiger dan de 1e etappe schat ik zo in.

We krijgen een menukaart voorgelegd voor het ‘diner’. Eigenlijk hebben we al gegeten en zouden we in de restauratiewagen een salade of zo willen halen, maar we twijfelen er nu aan of die restauratiewagen er wel is. We bestellen maar.
De maaltijd die we krijgen is niet super, maar och hij vult. Ik denk dat als je een broodje van vandaag wilt, hebben, dat je dan volgende week moet terugkomen. Dat niveau zeg maar. Het lijkt een rondje van het huis te zijn, want er is nóóit iemand langsgekomen om af te rekenen. Dus … een gegeven paard mag je ook niet in de bek kijken. Ons hoor je niet klagen :-).

In de avond zoeken we alsnog de restauratiewagen op om een pilsje te drinken. Op weg naar het pilsje komen we een Deen tegen die blij is met iemand Engels te kunnen praten. Hij is in Denemarken op de trein gestapt en is onderweg naar Beijing. Hij zal in Omsk gaan uitstappen.

Na het pilsje gaan we terug naar de coupé en gaan we pitten. Vaag op de achtergrond hoor ik in de nacht nog iemand in onze coupé komen en in het nog lege bed gaan liggen. Hij gaat er in de ochtend in Omsk al weer uit.

In Omsk stoppen we 40 minuten en ik móet de trein uit. Van Omsk gaan we niet méér zien dan de achterkant van het station, maar ik hou me maar aan de gedachte van dat Drs. P. in 1974 al zong over deze stad in ‘De dodenrit’. Hij zong toen al ‘Omsk is een mooie stad, maar net iets te ver weg ...´. Voor wie het niet kent én voor wie uit nostalgische overwegingen het nog eens wil zien, kijk dan hier op Youtube. Hij blijft bijzonder.

Tegen 12 uur meldt Paul zich weer. Dat lijkt heel wat tot 12 uur slapen, maar hij werd daarbij geholpen doordat we 2 tijdzones, dus 2 uur verder zijn gereisd. Terugrekenend naar het moment dat we in bed stapten, heeft ie dus tot 10 uur geslapen. Da´s om te doen :-).

Over het slapen in de trein gesproken: dat gaat best goed. Heel comfortabel is het niet, omdat het bedje érg smal is. Afgelopen nacht hebben we een stuk slecht spoor gehad, waarbij ook niet zo hard werd gereden en de trein bij voortduring heen en weer hobbelde. Voor de rest rijdt het wel prima. We hebben al eens met FlitsMeister gekeken en daarbij een snelheid vastgesteld van 100 à 110 kilometer per uur. Flitspalen waren er toen niet, aldus Paul :-).

Het leven in de coupé en wagon is betrekkelijk rustig. Je loopt eens wat naar de samovar (de waterkoker) om koffie of een soepje te maken of naar de wc te gaan. De gang op naar andere kant op leidt naar de vuilnisbak. Ook een prima wandel-doel.
De communicatie is mager, omdat het veelal Russen zijn die reizen. Hun Engels is niet bijster goed.
We hebben brood, vleeswaren, kaas en wat versnaperingen gekocht, dus zo af en toe wordt er eens gegeten.

De verdere activiteiten zijn wat lezen en natuurlijk dit verhaal schrijven. Ik heb Karin´s e-reader bij me met de boeken Europa van Geert Mak en Kameraad Baron van Jaap Scholten, Paul heeft het boek ‘rijke pa, arme pa’ gekocht en bij zich.
Als we een sprietje internet hebben even gauw mail checken en wat aan de site doen en daarna weer over tot de orde van de dag.

Op de stations waar we stoppen wordt eigenlijk altijd wel wat verkocht. In veel gevallen zijn dat mutsen en prullaria, bij het laatste station kwamen ze met gerookte vis langs.

Aangekomen in Novosibirsk worden we door Maxim van het station gehaald en door de avondspits naar onze homestay gebracht.

We beginnen rustig aan onze laatste dag in Jekaterinenburg. Na het ontbijt worden we om 10 uur opgehaald door Yulia als gids en Alexander als chauffeur om naar de Europees / Aziatische grens te gaan en naar het klooster met 7 kerken wat is opgedragen aan de in 1918 vermoorde Romanov-tsaren familie.

We rijden naar de lijn die die de grens markeert tussen Europa en Azië. Het is een kort ritje van hooguit 20 kilometer. Langs de snelweg naar Moskou staat een monument waar je met één voet in het ene en de andere voet in het andere continent kunt staan. Yulia is volledig voorbereid op wat er komen gaat en heeft een fles champagne met 3 bekertjes meegenomen. Het leuke moment móet gevierd worden en bij iets wat je viert, hoort champagne. Fles gaat niet leeg, maar aan de champagnemuur te zien (een heuse muur van lege champagne flessen) zijn wij niet de eersten geweest die dit deden. In de souvenirwinkel krijgen we een certificaat uitgereikt, uiteraard met stempels, waarin staat dat we over de grens gepasseerd zijn en nu daadwerkelijk in Azië zijn.

Vervolgens rijden we door naar een plek midden in het bos waar in 1918 geprobeerd is om heimelijk de lijken van de vermoorde Romanov-tsarenfamile te begraven. De tsaar, zijn vrouw, vier dochters variërend van 16 tot 23 jaar een zoon van 14 jaar zijn hier begraven. Op het terrein is nu een klooster gevestigd en er zijn 7 kerken gebouwd. Het is een bedevaartsoord voor Russisch-Orthodoxen, maar als wij er zijn is het rustig.
Yulia weet veel te vertellen over wat we zien en meemaken.

Met Yulia heb ik het nog over de leiders van Rusland. De Russen hangen alles wat gebeurd in hun land op aan een verdienste of schuld van de respectievelijke leiders. Alles wordt in het verband gebracht zoals: ‘dit gebouw heeft Stalin laten bouwen´, ‘dit was typisch iets wat onder Jeltsin gebeurde´, etcetera. Wij doen dat niet. Wij hangen niet op aan leiders. Wij hebben coalities die iets doen en ´n paar jaar later zijn wij vergeten wie dat deed. OK, de AOW door Drees, maar verder? Hier in Rusland is dat dus nadrukkelijker.
Yulia vertelde dat Gorbatsjov en Jeltsin sinds ´n jaar of 3 à 4 in de beklaagdenbank zitten. Gorbatsjov was té soft en Jeltsin heeft Rusland weggegeven, zo is de mening. Jeltsin is namelijk degene geweest die er voor gezorgd heeft met het ´Accoord van Minsk (1991)´ en de Alma-Ata Verklaring is getekend die van landen als Azerbeidzjan, Armenië, Kazachstan, Kirgizië, Moldavië, Oezbekistan, Tadzjikistan en Turkmenistan zelfstandige republieken maakten.

Yulia vertelde nog dat Jekaterinenburg in de Sovjet-tijd eveneens een gesloten stad was. De stad heette van 1924 tot 1991 Sverdlovsk en kreeg na de ommekeer van het systeem haar naam Jekaterinenburg terug.

In de Sovjet-tijd was het normaal in Rusland om van de ene uithoek van het land naar de andere uithoek te verhuizen. Jongelui werden dan meestal met de prachtigste toekomstverwachtingen naar een stad of regio gelokt waar werk te vinden was. Zo verhuisden gezinnen van hot naar her.
Daarnaast was Stalin er niet vies van om individuen (als straf), maar ook hele bevolkingsgroepen naar elders te deprorteren. Op die manier zorgde hij ervoor dat van een bezette regio (noem de Baltische Staten of de Krim) de oorspronkelijke bevolking zich zouden mengen met Russen en dat zou de oorspronkelijke bevolkingsgroep doen verwateren.

Wat niet op het programma stond, maar wat Yulia had voorgesteld, is dat Alexander ons in de middag door Jekaterinenburg rijdt. Dat vinden we een puik plan, omdat we eigenlijk nog niks van de stad hebben gezien. Gisteren zijn we immers buiten de stad geweest. We spreken met Yulia het programma door, waaronder dat we nog wel willen eten en even naar een supermarkt willen. Yulia geeft het programma aan Alexander door. Hij is onze programma-manager vanmiddag!

Zo gezegd, zo gedaan. We toeren de hele stad door en stoppen overal. Hier en daar geeft Alexander de gelegenheid om snel foto´s te maken en weer door. Thuis kijken hoe het was :-). De werkelijkheid is dat ie daar niet mag stoppen, maar wel wil dat we het gezien hebben.
We stoppen bij een leuk restaurant (ook dit weer écht hip!!0 en nemen daar een warme maaltijd. Alexander bestelt wat voor ons en hebben geen flauw idee wat. Dat blijkt later bouillon met dumplings. Smaakt prima!

´n Paar highlights van de middag: de ‘kathedraal van het verspilde bloed’. Deze kathedraal staat op de plek waar het huis heeft gestaan waarin in de kelder de Romanov´s zijn vermoord. In de jaren ´90 van de vorige eeuw is deze kathedraal nieuw gebouwd ter ere van de Romanov´s.
Een andere bijzonderheid is het presidentieel paleis van Vladimir Poetin, waarin hij verblijft als ie in Jekaterinenburg is. Verder zien we tal van andere bezienswaardigheden.

Aan het einde van de dag ontpopt Alexander zich als fotograaf en vindt het leuk om foto´s van Paul en mij te maken. Kijk maar bij de foto´s.

Op het station geven we Alexander een klompje en hij is er helemaal verguld van. Bij een souvenir kiosk, koopt ie voor ons een aandenken aan Jekaterinenburg. Ondanks dat we elkaar nauwelijks konden verstaan, hebben we een plezierige dag met hem en met Yulia gehad!

We zijn ruim op tijd op het station. Alexander stelde dat ook al voor, omdat na einde van de werkdag de stad helemaal vaststaat. We moeten immers de trein hebben van 18.57 uur (in Moskou-tijd geredeneerd is het 16.57 uur).

Om 18.57 uur gaat ie inderdaad, stipt op tijd, rijden. Op naar Novosibirsk.

We staan op tijd op omdat we vanaf 9 uur vanochtend een auto hebben gehuurd. Na het ontbijt gaan we met een taxi naar de luchthaven waar bij Avis een auto voor ons klaar staat. We krijgen een mooie witte Ford Focus mee. Wit …. dat gaat anders aflopen :-).

Vanaf de Luchthaven zetten we de navigatie op Kadnikovo (Oblast Sverdlovsk). Dit doen we om weg te komen van de stad en ergens een begin te hebben voor onze rond-dool-tocht. Het doel van vandaag is dat we willen zien hoe de gewone Rus leeft. Hoe de dorpen en de infrastructuur er uit ziet.
Het idee is dat als we eenmaal in Kadnikovo zijn dat we vanuit daar gewoon ongestructureerd wegen gaan volgen. We zien wel waar we uitkomen en het probleem van terug thuis zien te komen is een probleem wat pas vanaf 15.00 uur vanmiddag speelt.

Na Kadnikovo gaan we naar Sysert. Dat is een wat grotere plaats waar wat winkeltjes zijn. We constateren dat de gemiddelde Rus eigenlijk zowat hetzelfde woont als de Hongaar. Ze hebben een dak boven hun hoofd wat soms niet heel super is, maar het voldoet. We zitten droog. Er is een mix van laagbouw-woningen en de bekende communistische flatgebouwen. De laagbouw-woningen zijn vaak van hout, soms kleurig opgeschilderd en vaak met sierlijke lijsten langs de ramen.
Van Syskert willen we naar Polevskoj. Dat is een prachtige brede en netjes sneeuwvrij gemaakte weg eerst leidend naar een dorpje met de prachtige naam ‘Asbest’. Daar wil je wonen! Van Asbest naar Polevskoj is het nog zo´n 20 kilometer, maar net buiten Asbest gaan we maar in de ankers. Eén grote sneeuwboel op de weg. Dát gaan we maar niet doen. We besluiten om koers te zetten naar Snezjinsk. Dat lijkt ons wel wat.

De reis naar Snezjinsk verloopt goed. Tis misschien wat ver, maar we zitten op een snelweg en we hebben de tijd. Nét vóórdat we Snezjinsk inrijden staat er zware, grensachtige controle op de weg. Auto´s gaan in een sluis, passagiers moeten de controle te voet passeren, kofferbakken gaan open en het ziet er allemaal niet vriendelijk uit. Het oogt héél duister allemaal. Er staat een bord ‘niet fotograferen’ wat ik eigenlijk het liefste in volle omvang negeer en het liefste ga ik met mijn dikke camera uit de auto. Paul is de meest wijze in deze en raadt me dat ten sterkste af. OK. Ik zal niet uitstappen, maar fotograferen doe ik wel. Het bordje ‘niet fotograferen’ zal ik inderdaad niet fotograferen :-). De rest dus wel.

We rijden terug naar de luchthaven van Jekaterinenburg. Nog even tanken, wat een hele expeditie is met alleen maar russische dames achter de kassa.

Terug bij Avis, vragen we aan gast die ons geholpen heeft maar eens wat die controle is geweest. Hij heeft maar een half woord nodig om te vertellen dat het een verboden stad is, waar niemand, behalve de eigen inwoners, mogen komen. De inwoners mogen niks vertellen wat er binnen de stad gebeurd en de inwoners mogen Rusland niet verlaten.

De auto leveren we in, maar is niet helemaal wit meer :-).

In het hotel hebben we ge-googled op ‘verboden stad Rusland´. Bovenaan de lijst verschijnen pagina´s zoals:
De verboden stad Ozersk, City 40, Rusland's grote geheim - Manify.nl
Binnenin de radioactieve stad die Rusland liever geheim houdt - VICE
Wikipedia: Ozjorsk (oblast Tsjeljabinsk)
Wikipedia: Gesloten stad

In de stad is 2½ keer méér radio-actieve straling dan in Tjernobyl en Tjernobyl is totaal onbewoond omdat het gevaarlijk is …..

We hebben vandaag 5½ uur gereden en een afstand afgelegd van 280 kilometer.



Bekijk hier de foto´s van vandaag.

We worden door Dmitry om 11.30 uur opgehaald bij het hotel. Uiteraard staan we helemaal klaar. Uitgechecked, betaald, geld opgenomen, broodjes voor onderweg gehaald. Alles. Na uitgezwaaid te zijn door het personeel van het restaurant stappen we in de auto op naar het station Moskva Kazanskaja.

Na een stadsrit van ongeveer ´n half uur bereiken we het station. Dmitry geeft nog een toeristische uiteenzetting van de 3 stations die rondom dit plein staan. Ieder van de stations bediend het treinverkeer in een bepaalde richting. In totaal kent Moskou 9 treinstations. Moskva Kazanskaja is daarvan de grootste.
Binnen is er van alles te krijgen. Tal van eet- en drinktentjes waar je niks te kort hoeft te komen en wij maar zooi meeslepen vanuit de supermarkt :-). Gauw nog een broodje eten bij de Subway en op naar perron 1 waar onze trein klaarstaat. Wagon 4 hebben we, de bedden 9 en 10. Eén onder en één boven. We delen de coupé met een Russische dame en een heer (niet bij elkaar horend). De heer spreekt ´n paar woordjes Engels en vraagt ons, nadat ie weet dat we uit Nederland komen: ‘Amsterdam?’. ‘Do you have smoke?’ Hahaha. Of we wiet bij ons hebben. Nee, helaas. Daar kunnen we ´m niet aan helpen.

Precies op tijd vertrekt de trein naar het oosten. Het avontuur is begonnen!


We zijn nu zo´n twee uur onderweg. De trein is nu rustig. Iedereen heeft z´n plekkie gevonden en we zijn buiten GSM-bereik. De trein loopt zo´n 110 kilometer per uur en is dus op gang. Tijd om eens door de trein te gaan lopen. Ik kom niet ver. Twee meter naar links hangt het tijdschema van alle stops en gelijk heb ik al een gesprek met de buurvrouw van de coupé hiernaast. Die reist maar een klein stukje. Geen idee waarom ze een slaapcabine heeft. Ze spreekt ´n beetje Engels, dus ik kan uitleggen wat wij gaan doen. Ze vertelt dat ze jaren geleden vanuit Vladivostok naar Moskou is verhuisd en in één ruk, 7 dagen en 7 nachten is gereisd met een kind van 1 jaar. Was niet zo´n succes.

Dan ga ik het 6 meter naar rechts zoeken. Kom ik de provodniki tegen. Dat zijn de dames die de coupé schoonhouden, koeken en wafels verkopen en verder behulpzaam zijn. Ik vraag haar om de befaamde mokken. Die worden uitgedeeld in de trein om thee en koffie te maken. Er staat constant een ketel heet water wat gratis te tappen is. We kennen de mokken nog van de nachttrein van Berlijn naar Warschau met een Oekraïense trein in 2010. De provodniki is me verder behulpzaam bij het verkrijgen van thee en verkoopt een pak koekjes aan me. Thee is RUB 45 en de koekjes RUB 60. Voor € 1,50 kun je geen ellende hebben.


De eerste stop is om 16.16 uur in Веkoвка. Daar staan we bijna 3 kwartier stil. De eerste verkopers met de prachtigste theeserviezen dienen zich aan. Ze blijven echt bij je raampje staan of je het spul écht niet van ze wil kopen.
Het zonnetje is lekker, dat is trouwens zo wie zo al alle dagen geweest dat we hier zijn, maar het is wel fris. Geeft niks. Jas aan en probleem opgelost.
Paul kan een peukje doen en we gaan weer verder.

Om 18.30 uur (nog steeds Moskou-tijd) besluiten we om de restauratiewagen te gaan opzoeken en een hapje te gaan eten. De tent is leeg als we binnenkomen en de dame komt eens op haar gemakje bij ons zitten om een menu samen te stellen. Het wordt schnitzel, met aardappelen / champignon baksel en salade. Uiteraard pilsje erbij!
We verbazen over de kwaliteit van het eten wat ze op tafel kunnen zetten! Echt lekker.
Op enig moment komt de dame informeren of we schnaps willen. Mhaw, lijkt ons een goed plan. Behoudens het feit dat het zo´n maand of 4 over de datum was, smaakte het prima. Onze eerste wodka sinds we in Rusland zijn.

Ondertussen hebben we een andere coupé-genoot gekregen. De dame is weg en een heer is terug.

Terug in de coupé hebben we een leuk gesprek met beide heren. Er wordt als eerste weer gevraagd of we cannabis hebben. Nee heren sorry. Toevallig niet meegenomen uit Amsterdam.
Het is door de provodnikis verboden om te drinken in de coupé. Daar trekken de heren zich niks van aan natuurlijk en al snel gaat (ook bij ons) het ene glaasje wodka na de andere naar binnen. De provodniki sputtert wel als ze het ziet, maar wordt in keurig russisch afgepoeierd.
We krijgen ook een zelfgestookt pruimengoedje. Eigenlijk zou je denken dat dat helder is en iets als pálinka, maar het is bruin en smaakt best lekker. Géén idee wat het is, maar het is binnen :-).
En: zolang de deur op slot gaat, ziet de provodniki niks.

Om 23.00 uur gaan slapen. De bedjes zijn maar smal dus uitgebreid omdraaien is er niet bij. Vaag op de achtergrond hoor ik wel ´ns dat we gestopt zijn, wellicht omdat het dan ineens zo stil is. Slapen gaat goed. Geen probleem. Om 4.30 uur ga ik even naar de wc. Het wordt al wat licht. Terug in bed ben ik weer snel vertrokken tot 7.00 uur, het is licht en de oogjes kunnen open.
Ik kruip maar in dezelfde plunje als gisteren, uitgebreid gaan verkleden zit er niet in, de coupé is daarvoor best te klein. Vanavond in het hotel maar douchen en omkleden. Paul ligt nog te slapen.

Het uitzicht is: bomen, bomen en nog eens bomen! Zo af en toe even geen bomen en kun je wat verder kijken. Er is hier helemaal niks, onmetelijk niks. De bodem is nog steeds bedekt met een laagje sneeuw de wereld is dus nog grotendeels wit.
We zijn qua reisafstand naar Jekaterinenburg op ongeveer drie-kwart, we zijn 19 uur onderweg. Nog 8 uur te gaan voor Jekaterinenburg.

Even een ander praatje: de wc´s vallen mij niet tegen. Ik had gedacht dat dat een stinkhok zou zijn met zoveel mensen in één wagon naar 2 wc´s, maar dat valt mee. Er hangen zelfs papieren toiletbril-afdek-dingen (hoe heten die dingen?). Zowaar. Het is wel een kunst om ze te gebruiken, omdat het wat doorwaait in de wc (hmmm misschien dat de reden dat het géén stikhok is). Het moment tussen neerleggen van het ding én gaan zitten moet je nauwgezet plannen. Anders zit jij op de wc en het ding ligt er naast.

Om ‘n uur of 9 in de ochtend ga ik nog even liggen en een tukkie doen. De oogjes werden wat zwaar. In mijn beleving ben ik maar even weggeweest, word wakker en kijk op de klok. Ik schrik me rot. Het is half 12 geweest! Jémig heb ik zó lang nog liggen slapen? Na wat doordenken blijkt dat de klok 2 uur verzet is. We verschuiven van Moskou naar Jekaterinenburg niet 2 x 1 uur, maar gelijk 2 uur.

Zo af en toe hebben we wat gesprekjes in het Engels. De heer die het eerst in de trein zit ziet mij weer tikken en vraagt of ik alles opschrijf wat we meemaken. Of ik een vlogger ben. Uhhhh ja, dat wel, maar voor vrienden en kennissen. Aha, dan wil ie wel een foto van me maken om goed op de site te zetten en wil even zeker weten dat hun namen er goed in komen: Ilya en Roma.
Ondertussen passeren de Oeral en gaan we de kant op waar we Europa gaan verlaten en Azië in gaan.


We maken nog een wat langere stop van 50 minuten waar we wat langer uit de trein kunnen. Het zonnetje is zeker lekker, maar als er een windje komt, dan komt er zo´n lekkere sneeuwwolk mee.
Terug weer rijdend gaan we nog met onze coupé-genoten naar de restauratie-wagen om nog één afzakkertje te nemen. Aansluitend gaan we onze spullen inpakken.
We worden uitgezwaaid door een groep meiden uit Kazachstan die met de trein onderweg zijn naar huis.
Als souvenir krijgen we een Kazachstaans bankbiljet en enkele muntjes. Uiteraard Nederlandse klompjes teruggegeven.

Aangekomen in Jekaterinenburg worden we netjes bij de wagon opgewacht door degene die ons naar ons hotel gaat brengen. ‘n Ritje van zo´n 15 minuten.
We hebben weer een pracht van een hotel! Ziet er netjes uit en tegen de binnenstad.

Als eerste nu: douchen! Dat hebben we vanochtend in de trein even moeten missen, maar is dan nu zeker zo lekker!
Weer spic & span schoon: dan de stad in om te eten. Paul heeft een tentje gevonden via Trip Advisor. Goeie tent!

We besluiten om naar de kamer te gaan en daar dingen te doen als dit verslag plaatsen.

Tot morgen!

Vandaag begint het echt avontuur. We hebben ontbeten en gaan ons nu verder klaarmaken. Alles inpakken en nalopen.
Om 11.30 uur worden we door Dmitry opgehaald bij het hotel en naar het Station Moskva Kazanskaja gebracht. Vanaf het hotel hier is dat zo’n 8 kilometer en 25 minuten met de auto.

Onze trein nummer #82 vertrekt op 13.10 uur (Moskou tijd = 12.10 uur Nederlandse tijd).
De 1e etappe gaat over een afstand van 1.783 kilometer naar Jekaterinenburg. Volgens Google zitten er 16 haltes in.
Wij komen in Jekarerinenburg zaterdag om 18.22 uur (Jekaterinenburg-tijd = 15.22 uur Nederlandse tijd) aan. We hebben er dan dus 27 uur treinen op zitten met één overnachting in de trein.

Jekaterinenburg is na Moskou, St. Petersburg en Novosibirsk (waar we volgende week naar toe gaan), de vierde stad van Rusland. Het heeft 1,3 miljoen inwoners en ligt nét in Azië. We gaan deze reis dus tevens Europa verlaten. Maandag gaan we met de gids naar de Europees-Aziatiesche grens toe!

Voor nu genoeg. Inpakken en wegwezen.


PS
Ik heb een dikke blaar op mijn linkerhiel en mijn schoenen naar Nederland verzenden kost tussen de € 90,- en € 100,-. Voor ‘n paar knellende schoenen vind ik dat best veel. Ik denk dat ´n arme rus ze gaat verslijten!

Vandaag nog één dagje door Moskou heenbanjeren.

We lopen vandaag door twee straten die als voetgangerszone te boek staan (onderin staan twee kaartjes). De eerste, de Arbat St, is dé toeristenstraat van Moskou. Nu nog lekker rustig, maar de zomer zeker een drukte van belang, althans als ik afmeet aan de hoeveelheid souvenirwinkeltjes die de straat rijk is.
Aan het einde van de straat staat één van de zeven kolossale gebouwen die Stalin in Moskou liet bouwen na het einde van de Tweede Wereldoorlog. In dit gebouw zit het ministerie van Buitenlandse Zaken.

De andere straat is de Ulitsa Bol'shaya Dmitrovka die we met wat zijstraatjes op het gemakkie doen. Gewoon wat rondslenteren en wat rondkijken. Gewoon het dagelijkse leven een beetje aanschouwen.

In het tweede deel van de middag zijn we naar de Christus Verlosserkathedraal geweest, zo´n beetje vlak naast het Kremlin. Deze kathedraal is door Stalin gesloopt in 1931 met het doel er het hoogste gebouw ter wereld te gaan plaatsen. Dat gebouw zou 415 meter hoog moeten worden, waardoor het hoger was dan het Empire State Building in New York. De bovenste 100 meter zou een gigantisch standbeeld van Lenin zijn. Het gebouw is er nooit gekomen.
In de jaren ‘90 van de vorige eeuw werd de kathedraal herbouwd exact naar het in 1931 gesloopte exemplaar. De huidige kathedraal is dus net zo´n 20 jaar oud, maar mooi!!!! Aanrader!
Geïnteresseerd? Lees hier alles op Wikipedia.

Terug in het hotel een potje bier gaan drinken en gesproken met de dame van het restaurant Liliane. Nu volgt even een lange bijzin: ik loop al twee dagen met vreselijke pijn aan mijn voeten omdat mijn schoenen niet lekker lopen. Ik loop al heel de dag te bedenken om andere schoenen te kopen, maar geen schoenwinkel gezien. In het gesprek gaat het over schoeisel voor de Chinese Muur en ik geef aan dat dat een feest zal worden, maar niet heus.
De dame geeft aan dat er om de hoek een heuse schoenen-shopping-mall is en stuurt een ober met ons op pad. En ja hoor ….. nieuwe schoenen. Yeah! Nou alleen nog bedenken wat er met mijn andere schoenen moet. Wordt vervolgd …….

Na het schoenenverhaal gaan we eten en aansluitend naar de kamer. Pijnlijke voeten omhoog en rust houden.

Was weer een zeer enerverende dag!

Arbat St


Ulitsa Bol'shaya Dmitrovka

Vergeet ieder vooroordeel over Moskou dat het een grauwe, grijze en saaie bende zo zijn. Eén ding mag je wel overeind houden en dat is dat het mogelijke een corrupte bende is. :-).

Zo, nu staan alle klokken gelijk en kun je rustig gaan meebeleven wat wij vandaag beleefd hebben!

Moskou bruist! Moskou is booming! Moskou is kicking! Genoeg enthousiasme? Paul en ik hebben toch redelijk wat steden in oost en midden Europa gezien in de afgelopen jaren. De meest oostelijke daarvan zijn Kiev en St. Petersburg. Ons enthousiasme over wat we hier zien kan niet op.

Na het ontbijt van vanochtend zijn we met de metro de stad in gegaan. Gaat prima! Met 3 haltes staan we vlak achter het Rode Plein en het Kremlin. Dat was het doel van de dag.

We hebben de hele dag rondgehangen in de omgeving. Het Rode Plein zelve is een belevenis om daar te zijn. De gebouwen rondom, te weten de Basiliuskathedraal, het GUM warenhuis, het Nationaal Historisch Museum, het Lenin mausoleum en het Kremlin zijn erg indrukwekkend om te zien.



Controles zijn hier overal aanwezig. Overal passeer je detectiepoortjes en mensen met handdetectoren. Tassen moeten geregeld open. De metro in, winkels in. OK, rond het Rode Plein kan ik het me voorstellen. Het geeft zeker géén beangstigend gevoel. De controleurs gedragen zich gelukkig niet als voormalige kampbewaarders die we in de Bondsdag in Berlijn wel eens aantroffen. Het geeft meer het idee dat er in ieder geval geprobeerd wordt om mensen met verkeerde ideeën het moeilijker te maken hun ideeën te verwezelijken.

Achter het Kremlin troffen we een herdenkingsmoment aan voor de dodelijke slachtofferes bij de bioscoopbrand in Kemerovo in Siberië vorige week, waarbij enkele tientallen slachtoffers vielen. Met name veel kinderen. Er werden knuffels en rozen gelegd. Was erg indrukwekkend! In Kemerovo komen wij overigens niet. Dat is zo'n 250 kilometer oosteiljker dan Novosibirsk. Wij gaan met de trein zo'n 50 kilometer er bovenlangs.

We hebben gegeten in een Georgisch restaurant vlak achter het hotel. Een kaart alleen maar in het Russisch en de obers die alleen maar Russisch spreken. Maar …. de baas werd gehaald en sprak Engels. We hebben goed gegeten en uitleg gekregen over eten in Georgië. Altijd leuk!

Na het eten hebben we ‘een rondje metrostations’ gedaan. Onder Stalin zijn meerdere metrostations zó mooi gemaakt dat hij die ‘paleizen voor het volk’ noemde. De gewone man moest de rijkdom voelen en ervaren. St. Petersburg kent dat soort stations en Moskou ook. Marina had er een aantal aangestreept op de kaart. Het zijn eigenlijk allemaal stations die op de bruine lijn 5 liggen. Die lijn is een rondje om de stad heen en is makkelijk te doen. Zeker in de avond is het prima om dat te doen omdat de hoeveelheid mensen dan het laagst is. Dagelijks maken maar liefst 9 miljoen mensen gebruik van de metro. Die hoef ik niet allemaal op de foto.



Kijk maar eens bij de foto´s!

Nog een afzakkertje in de bar van het hotel en naar bed. Morgen weer een dag!

Na een wat onstuimig begin van de dag waarbij de treinen via Rotterdam niet gingen, zijn we toch netjes op tijd aangekomen op Schiphol. We hebben een beetje gesmokkeld om langs de lange rij wachtenden te komen om te voorkomen dat we onze vlucht zouden missen. Niks aan de hand uiteindelijk. We zaten keurig op tijd in het vliegtuig.
Tijdens het opstijgen hebben we nog even naar Inge gezwaaid die bij KDS Logistics werkt aan de Kaagbaan. Zo levert dat dan een leuk plaatje op van ons opstijgend vliegtuig.

De vlucht verloopt prima. De vegetarische pasta en een chocolademuffin gaan er best in, samen met een spa rood en koffie. We dutten wat, lezen wat en proberen de dag tot nu toe te beschrijven. Bij het doorkruisen van het luchtruim van Belarus (Wit Rusland) zien we de grond al witter worden van de sneeuw en de bevroren meren.
In het vliegtuig krijg ik eindelijk eens de kans om de stadsgids van Moskou te lezen. Ik moet zeggen: klinkt allemaal érg indrukwekkend. Met name van alles wat zich rondom het Rode Plein en het Kremlin bevindt, lijkt me erg boeiend.

De paspoortcontrole duurde zowat ‘n uur. Jemig wat kunnen die lui treuzelen zeg! Pffff. Maar goed. We zijn er door gekomen en namens Tiara Tours stond Dmitry netjes op ons te wachten. Hij nam met ons het programma voor de komende dagen voor en stelde voor om de avondtour gelijk vanavond te laten plaatsvinden. Wij vonden dat een prima idee. We zouden immers in een sneltreinvaart alles zien en kunnen dan 2 dagen een keuze maken in wat we in detail wilden zien.
De rit naar het hotel duurt ‘n een uur en we krijgen onze eerst indrukken van Moskou mee. Vanuit de auto bezien ziet het er erg prima uit. Dmitry geeft ons al de eerste uitleg over de opbouw van de stad (in 5 ringen) en over de gebouwen die we tegenkomen.
We komen aan bij het Panorama Hotel en checken in, bestellen nog SIM-kaarten voor de broodnodige communicatie (1.000 roebel = € 15,- voor 12Gb) en zoeken onze kamer op. We kunnen niets anders zeggen dan héél mooi! Op 11 hoog, dus met een beetje uitzicht.

In het restaurant van het hotel beginnen de eerste ervaringen met de communicatie met Russen. Nou, hou Google Translate maar paraat! Na het eten is Martina er die ons gaat rondleiden. De tour duurt uiteindelijk van 8 tot 12 uur! Ze laat werkelijk alles zien in de stad en geeft enorm veel uitleg. Interessante uitleg! Wij vallen van de ene verbazing in de andere. Wat is het hier mooi en wat wordt hier een bak geld verdiend. De ene dikke Mercedes na de andere. Ongekend! We zijn het Oekraïne Hotel binnen geweest wat gevestigd is in één van de 7 torens die Stalin de stad heeft nagelaten. Wat een plaatje! De Rolls-Royce dealer zit gewoon in de lobby van het hotel.

De hele stad is netjes en schoon. De gebouwen, straten en pleinen zijn allemaal mooi opgeknapt en fantastisch uitgelicht. Het is een plaatje!

Terug bij het hotel nemen we nog ‘n pilsje en ‘n pizza. Het avondeten was uiteindelijk niet zo heel uitgebreid geweest.
Pitten nu!

Met enige strubbelingen zijn we vandaag van start gegaan met onze reis naar Beijing. Voor Paul en mij was het begin op station Breda een déjavu. Toen wij in 2010 naar St. Petersburg gingen bleek de trein naar Rotterdam niet te rijden en zijn we met héél véél kunst en vliegwerk nog op de trein naar Berlijn gekomen.
Vandaag hebben we vóór vertrek vanuit thuis uit nostalgische overwegingen de foto’s van 2010 op het station Breda nog eens bekeken. Mijn moeder bracht ons toen weg. En nu, anno 2018, ja hoor …… treinen rijden niet over Rotterdam. Dan maar over Utrecht naar Schiphol. Wel een vertraging van ‘n uur, maar zoals het zich laat aanzien, levert dat géén problemen op.
We gaan het zien!

Gisteren heb ik bij Tiara Tours onze reispapieren opgehaald. Een keurig overzicht van alle plaatsen waar we zijn, alle hotels, de contactgegevens van de personen die ons ter plaatse gaan begeleiden en een noodtelefoonnummer. Prachtig compleet en klaar om te gaan.
Nog wat andere gadgets mee gehad waaronder het boekje 'Point it'. Daar staan aanwijsplaatjes in. Makkelijk om in verweggistan mee te communiceren.

Het hele schema met Kim doorgesproken. Het ziet er goed uit. Op al onze stopplaatsen worden we opgevangen door een Engels-sprekende local die er voor zorgt dat we in het hotel komen, de dagexcursie regelt en die weer zorgt dat we op tijd terug op de trein staan. Best handig!

Afgelopen week contact gehad met Tulga Gandavaa. Hij is tja …… hoe zeg je dat ….. pffffff? Een Mongool :-). Maar dan ‘n echte. Een inwoner van Mongolië dus.

Ik ken Tulga vanuit de jaren 2008-2011 of zo. Ik had de website Hongarije Vandaag en ik zocht iemand die wat maatwerk aanpassingen aan de software kon doen. Daarvoor heb ik Tulga uit Ulaanbaatar gevonden. Hij heeft voor mij tal van problemen opgelost. Steeds vroeg ie $ 25,- wat met € 10,- kosten via Western Union naar Mongolië overgemaakt moest worden. Op enig moment heb ik $ 200,- bij hem gestald voor toekomstige werk. Heeft ie steeds keurig gedaan.
Hij heeft me nog eens gevraagd of ik ‘bij mij in de buurt’ iemand wilde pushen om te betalen. Tuurlijk Tulga. Wat is in de buurt? Uhhhhhh …. Parijs :-).

Uiteraard nu weer contact met ‘m gezocht en we gaan samen ‘n biertje doen!

We kunnen op pad! De visa voor Rusland, Mongolië en China zijn binnen.
Eén maand is er verstreken waarin YourVisa uit Breda onze visa heeft weten te regelen. De aanvraag behelsde een redelijk pak papier omdat ieder land zo zij eigen dingen van ons wil weten. Zo wilde Rusland een verklaring hebben dat we voor ziektekosten zijn verzekerd en wilde China de Kamer van Koophandel inschrijvingen van ons hebben én de laatste BTW aangiftes.

Voor Rusland hebben we echt een visum wat de dagen geldig is dat we in Rusland zijn. Voor Mongolië en China zijn het 30 dagen visa. We mogen vóór een bepaalde datum inreizen en aalsuiten 30 dagen in het land verblijven.

Kortom: weer een belangrijke stap gezet.

We hebben een leuke ansichtkaart-formaat flyer laten maken! Uit verhalen van andere reizigers hebben we gehoord dat het leuk is om ansichtkaarten met typisch Nederlandse taferelen mee te nemen. Nou, dat lossen wij dus op geheel eigen wijze op.

De kaart heeft als doel om vóór onze reis aan iedereen te laten weten hoe ze ons kunnen volgen (door in te schrijven op www.7661kmtogo.nl) en om onderweg te geven aan mensen die we tegenkomen. Een ludieke manier om gegevens uit te wisselen.

Morgen komen ze binnen!

Het VaraBNN programma 3 op reis doet de Trans Mongolië Express in omgekeerde richting van Being naar Moskou. Iedere week komt een nieuw deel van de reis in beeld.
In dit blogartikel worden alle afleveringen opgenomen.


Jekaterinenburg & Kazan


Novosibirsk & Jeraterinenburg


Olchon


Irkoetsk


Het verblijf in Ulaanbaatar


Beijing en de reis naar Ulaanbaatar

Vandaag hebben we onze reisvaccinatie gehaald. Voor de drie landen hebben we in ieder geval DTP en hepatitis A nodig. Rabiës kan, maar is géén must. Die doen we dan vooralsnog niet.
Paul krijgt daarnaast ook nog hepatitis B. Die kan in combinatie met hepatitis A en is niet speciaal nodig. Vraag was of we meer in Azië gaan reizen. Nou ikke wellicht niet, maar Paul wel. Paul mag in januari en in juni daarom nog terug om 2 extra injecties te halen. Ik ben klaar.

Ieder jaar is het natuurlijk weer een behoorlijke opgave om een kado voor Paul’s verjaardag te vinden. Conflicteerde in zijn jonge jaren de pakjesregen van Sinterklaas met zijn verjaardag op 1 december, dan zou ik nu vaak niet weten waar ik ‘m blij mee zou kunnen maken. Zo niet dit jaar!


Al even liep ik met het idee rond om een trui of vest te laten maken met het logo van onze treinreis. Wat naspeuringen op het internet leerde dat dat geintje niet erg goedkoop is, dus het idee dreigde in de vuilnisbak te belanden. Tóch maar even een mogelijke leverancier gebeld en ja hoor! Een leuke trui voor een acceptabele prijs. Zo gaat de voorpret verder.

Vanaf het moment dat we geboekt hebben, zijn de voorbereidingen in volle gang van start gegaan.

Dat begint al geljk met het aanvragen van de benodigde visa. Voor drie landen, Rusland, Mongolië en China, worden momenteel door mij de formulieren ingevuld en de benodigde paparassen opgeduikeld. Leuk hoor! Formulieren in het Chinees, Mongools en Russisch. Gelukkig worden er vertalingen bijgeleverd. Soms had ik het idee dat ik nummer 26, Babi Pagang met witte rijst, aan het bestellen was.

Op 5 januari gaat dat hele spulletje naar de visum-dienst die voor ons aan de slag gaat.

Voor de rest zijn we van alles aan het aanschaffen: cup-a-soup, maar ook klomp-sleutelhangertjes. Een klein zaklampje en zakmes, maar ook vochtige doekjes om je handen af te doen. Kortom: er wordt stevig nagedacht over wat je tijdens zo´n reis nodig zou kunnen hebben.

Tijdens het boeken van onze reis door Tiara Tours bleek dat de trein die we moeten hebben van Irkutsk naar Ulaanbaatar was uitgevallen. Hierdoor zouden we één dag later Irkutsk verlaten als eerst gedacht. Eén dag langer in Irkutsk is misschien nog niet zó erg, maar één dag korter in Mongolië vinden we niks.
We hebben voor een andere optie gekozen: de reis is nu met één week vervroegd! We vertrekken nu dus op 27 maart 2018 en komen 16 april 2018 terug.
Deze wijziging is al in ons reisprogramma doorgevoerd!

Yeah! Paul en ik zijn vandaag naar Tiara Tours geweest om onze reis met de Trans Mongolië Express te gaan vastleggen. WE GAAN!
Het vertrek is op dinsdag 27 maart 2018 met het vliegtuig naar Moskou en de terugkeer is op 16 april 2018 met het vliegtuig terug uit Beijing.

Zoals al eerder gezegd is het een ‘bucket-list-dingetje’. Inge vertelde dat we (Inge, Paul en ik) al ergens in 2007 of 2008 naar een presentatie van Tiara Tours zijn geweest tijdens de vakantiebeurs in Utrecht. Naar verluid zou ik ‘nog 85 vragen’ hebben gesteld, waarbij Inge en Paul dachten: ‘pffffffff Pa nou is het wel goed zo hè?’. Waarom moesten er dan 10 jaar voorbij gaan voordat het tóch gebeurde? Dat had alles te maken met het feit dat ik enig kind van mijn mijn moeder ben en ik het niet kon maken om ver weg en onbereikbaar in Rusland te zitten in het geval haar iets zou overkomen. Nou mijn ma in maart is gestorven, was deze reden voor mij weg. Naar wat ik nu weet, ben ik blij dat ik het zo heb gedaan!

WE GAAN!
Van Amsterdam naar Moskou met het vliegtuig, van Moskou door Rusland en Mongolië naar Beijing in China met de trein. En vanaf Beijing met het vliegtuig terug naar Amsterdam. Alles bij elkaar 18.138 kilometer, waarvan dus 7.661 kilometer met de trein!

Op deze site gaan we verder met verslag doen van alle voorbereidingen én gaat straks het reisverslag en de foto’s komen. Tevens wordt een kaart bijgehouden van wat we gaan doen en wat we gedaan hebben. Als je je inschrijft, dan krijg je automatisch een mail wanneer we iets nieuws plaatsen. Uiteraard zullen we ook via Facebook verslag doen (al is dat in China dichtgeknepen).

De temperaturen in april zijn niet zó fout. OK in Mongolië kan het flink wat kouder zijn, maar daar kleden we ons dan maar op. We houden ons maar vast aan het aantal zon uren per dag. :-)
Het is goed dat het geen 30 graden is in de trein! Bedenk even: géén airco, 36 uur achtereen in de trein en géén douches om je te verfrissen. Doe mij dit maar dan.

Waar	Maximum temp	Minimum temp	Zon uren per dag	Dagen neerslag
Nederland	13	4	5	19
Rusland	7 tot 10	-5 tot 2	6 tot 8	8 tot 12
Mongolië	8	-7	9	5
China	20	7	8	5

Het weer in Nederland


Het weer in Moskou


Het weer in Jekaterinenburg


Het weer in Novosibirsk


Het weer in Irkutsk


Het weer in Mongolië


Het weer in Beijing

Lees hier ons volledige reisprogramma.

Dag 1	Dinsdag 27 maart 2018	Het vluchtschema met KLM: >>> 11.45 uur vertrek Amsterdam vlucht KL903 >>> 16.00 uur lokale tijd aankomst Moskou KremlinOphaalservice en transfer naar het hotel. Je verblijft in Moskou in Hotel Maxima Panorama op basis van logies/ontbijt.
Dag 2	Woensdag 28 maart 2018	Verblijf in Moskou. Basilius KathedraalMaak kennis met het beroemde Rode Plein omringd door het Kremlin, de Basilius-kathedraal met de typische kleurrijke uienkoepels en het schitterende warenhuis GUM. De gids vertelt uitgebreid over de historie en het huidige leven in Moskou. Een bezoek aan het historisch museum maken de excursiedag compleet.
Dag 3	Donderdag 29 maart 2018	Verblijf in Moskou
Dag 4	Vrijdag 30 maart 2018	Transfer naar het station voor vertrek van de Trans Baikal Express naar Jekaterinburg. Het treinschema: >>> 13.10 uur vertrek Moskou trein #82
Dag 5	Zaterdag 31 maart 2018	>>> 18.22 uur aankomst in Jekaterinburg. Transfer vanaf het station naar het hotel. Verblijf in het Checkov hotel op basis van logies/ontbijt.
Dag 6	Zondag 1 april 2018	BloedkathedraalVerblijf in Jekaterinburg. We willen  deze dag een auto huren en het land inrijden.
Dag 7	Maandag 2 april 2018	Verblijf in Jekaterinburg. Ganina YamaBuiten de stad ga je naar het serene klooster, dat werd gesticht op de plek waar de lijken van de laatste tsarenfamilie Romanovs werden verborgen. Uiteraard breng je ook een bezoek aan de obelisk die de grens Europe/Azië markeert. In de avond transfer naar het station voor het vertrek van de trein. Mogelijk treinschema: >>> 18.57 uur vertrek Jekaterinburg trein #82
Dag 8	Dinsdag 3 april 2018	>>> 18.06 uur aankomst in Novosibirsk. Transfer vanaf het station naar de homestay. Verblijf in een homestay op basis van logies/ontbijt.
Dag 9	Woensdag 4 april 2018	Verblijf in Novosibirsk. In de Sovjet tijd was hier het geheime onderzoekscentrum van Siberië. Tegenwoordig is het nog steeds één van de belangrijkste wetenschappelijke centra van Rusland. Officieel heet het Novosibirsk Scientific Center, maar het staat over het algemeen bekend als Academy Town. Deze wetenschappelijke stad ligt ongeveer 30 km buiten Novosibirsk. Als je Akademgorodok binnenkomt via de Lavreniev Prospect, zie je een markering door het Guinness Book of Records als ‘world’s most scientific street’. Naast dit wetenschappelijke stadje bezoek je tijdens de 4 uur durende excursie 1 museum naar keuze en rij je langs het reservoir van de Ob-rivier (een kunstmatige Ob zee). Aan het einde van de avond transfer naar het station voor vertrek van de trein naar Irkutsk.
Dag 10	Donderdag 5 april 2018	>>> 01.05 uur vertrek met trein #70.
Dag 11	Vrijdag 6 april 2018	>>> 10.43 uur aankomst in Irkutsk BaikalmeerTransfer naar Listvianka. Overnachting i een B&B in Listvianka aan het Baikalmeer op basis van logies/ontbijt.
Dag 12	Zaterdag 7 april 2018	Transfer naar Irkutsk. Overnachting in Hotel Victory (of vergelijkbaar) in Irkutsk op basis van logies/ontbijt. Excursie Irkutsk Irkutsk is meer dan de uitvalsbasis voor het Baikalmeer. Ga samen met je Engelssprekende gids in 3 uur de Siberische stad verkennen. Je wandelt langs eeuwenoude kerken en prachtige houten huizen. Ook bezoek je het regionale Historisch Museum. Je eindigt de wandeling aan de Angara rivier, waar je tsaar Alexander III ontmoet. De opdrachtgever voor de bouw van de Trans Siberische Spoorlijn is hier vereeuwigd middels een monument.
Dag 13	Zondag 8 april 2018	Transfer naar het station voor vertrek van de trein naar Ulaanbaatar. Het treinschema: >>> 08.14 uur vertrek Irkutsk trein #6
Dag 14	Maandag 9 april 2018	>>> 06.50 uur aankomst in Ulaanbaatar Transfer naar Terelj N.P. Gerkamp Terelj N.P.Na aankomst op het station wordt er bij een bank gestopt om geld om te wisselen / pinnen. In de ochtend arriveer je in het Gerkamp, kun je je opfrissen na de lange treinrit en genieten van een heerlijk ontbijt. Je verblijft 2 nachten in een traditionele 4-persoons gertent op basis van volpension. Genghis Khan In de middag wordt er een excursie naar het immens grote Genghis Khan monument georganiseerd. Het is het grootste standbeeld ter wereld van een paard met ruiter. Je kunt met liftje of trap naar het hoofd van het paard en sta je oog in oog met Genghis Khan zelf! Ook de grootste Mongoolse laars gemaakt van 30 koeienvellen is het bezichtigen waard. In het museum zijn unieke archeologische vondsten uit het Brons Tijdperk te zien.
Dag 15	Dinsdag 10 april 2018	Vrije dag in Terelj N.P. Terelj N.P.Tijdens het verblijf in het gerkamp in Terelj National Park geniet je van de rust, het landelijke uitzicht en de rotsformaties in de omgeving. Om dit fascinerende natuurgebied écht te ontdekken, boek je de dagwandeling Terelj die je langs nomaden, rotsen en een tempel voert.
Dag 16	Woensdag 11 april 2018	In de ochtend transfer Terelj N.P. – Ulaanbaatar. In Ulaanbaatar verblijf je in het New Dream Hotel op basis van logies/ontbijt. Het New Dream Hotel is een eenvoudig hotel. Gandan KloosterNa het ontbijt in Terelj N.P. begint de excursiedag met een bezoek aan het imposante Tibetaanse Gandan klooster. Vervolgens bezoek je een gertenten werkplaats . Indrukwekkend om te zien hoe deze traditionele tenten gemaakt worden. Je vervolgt je ontdekkingstocht op het centrale Sukhbaatar Plein. Geniet hierna van een heerlijke warme Mongoolse lunch waarbij je alle opgedane ervaringen kunt verwerken. Na de lunch breng je een bezoek aan het Historisch Museum. Hier leer je over de Mongoolse geschiedenis. Het zal blijken dat wij in Europa deze geschiedenis heel anders geïnterpreteerd hebben. Tijd om een leuk souvenir te scoren of om in alle rust een kopje koffie te drinken, dat kan tijdens de vrije tijd in de department store.
Dag 17	Donderdag 12 april 2018	Transfer naar het station voor het vertrek van de trein naar Beijing. Het treinschema: >>> 07.30 uur vertrek Ulaanbaatar trein #24
Dag 18	Vrijdag 13 april 2018	>>> 11.40 uur aankomst Beijing Verboden StadTransfer naar het hotel. Verblijf in het Xin Yuan Hutong Hostel (http://www.xinyuaninn.com) in een 2-persoonskamer op basis van logies/ontbijt.
Dag 19	Zaterdag 14 april 2018	Verblijf in Beijing. De eerste dag van het excursiepakket neemt de gids je mee naar de Verboden Stad, welke je via het indrukwekkende Tiananmen Plein bereikt. Na de traditionele lunch bezoek je de Tempel van de Hemel en zul je zien hoe de Chinezen zich in het park vermaken met Tai Chi, muziek, zang en dans.
Dag 20	Zondag 15 april 2018	Verblijf in Beijing. Chinese MuurDe chauffeur komt je ophalen en brengt je naar de Chinese Muur bij Mu Tian Yu. Je hebt de keuze om de muur per kabelbaan of te voet te beklimmen. Eenmaal op de muur is het tijd om te genieten van het uitzicht, de torens te bezichtigen en te beseffen dat dit een mijlpaal in je leven is. Je krijgt ruim de tijd om rond te lopen, voordat je weer terugkeert naar Beijing. Op de terugweg naar Beijing word je naar Factory 798 gebracht, dit is een hip kunstenaarsparadijs in een voormalige fabriekswijk. Uiteindelijk ga je op eigen gelegenheid (per taxi of openbaar vervoer) terug naar het hotel.
Dag 21	Maandag 16 april 2018	Transfer naar het vliegveld voor vlucht naar Amsterdam. Je vluchtschema met KLM: >>> 10.55 uur vertrek Beijing vlucht KL898 >>> 15.20 uur lokale tijd aankomst Amsterdam
____________	______________________________

Gerekend vanaf Moskou gaan we door maar liefst 7 tijdzones reizen. Moskou zelf ligt in de zomertijd al twee tijdzones bij ons vandaan.
Binnen de trein en de stations langs de route wordt 'Moskou-tijd' gehanteerd. Het kan dus gebeuren dat je ver in het oosten van Rusland staat, de klok op het station 12 uur 's nachts aangeeft en het hartstikke licht is!
We gaan in de rechterkolom op de site steeds aangeven in welke tijdzone wij zitten. Vreemd daarbij is wel dat ze soms twee tijdzones hebben samengevoegd en dat de klok dus niet één, maar twee uur verspringt.

Dit zijn de actuele tijden in de plaatsen die we aandoen:

Breda
Donderdag, 21-11-2024

---

Moskou
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +1

---

Jekaterinenburg
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +3

---

Novosibirsk
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +5

---

Irkutsk
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +6

---

Mongolië
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +6

---

China
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +6

---

Op 17 september 2017 hebben Karin, Paul en ik een presentatie bijgewoond gegeven door Addie Schiphorst Preuper, de oprichter van Tiara Tours in Breda. Zij zijn gespecialiseerd in dit soort reizen. Jaren geleden samen met Paul hebben we al eens een degelijke presentatie gezien op de vakantiebeurs.

Addie vertelt met groot enthousiasme en met een enorme kennis over de Trans Siberië Express, de Trans Mongolië Express en alle andere reismogelijkheden aldaar. Met een fraaie overvloed aan foto's wordt de gehele route en allerlei praktisch zaken besproken. Dat Addie echt een ervaringsdeskundige is, is méér dan duidelijk. Tip: neem een spons en zeem mee! Wat? Waarom neemt iemand een spons en zeem mee op vakantie? Nou: om de buitenkant van de ramen van de trein schoon te maken. Hoe kom je er op!

Paul en ik gingen er eigenlijk naar toe met het idee om de Trans Siberië Express te gaan doen, maar het verhaal overtuigde ons wel dat het maar de Trans Mongolië Express tot aan Beijing in China moet gaan worden.