Het ontbijt van vandaag is gepland om 7.30 uur omdat we op tijd, om 8.00 uur, in de bus willen zitten naar Ulaanbaatar. Dat wordt dus wederom op tijd opstaan en gelijk spullen reisklaar maken.
Na het ontbijt gaan we richting bus en worden we uitgezwaaid door de mensen die de afgelopen dagen voor ons hebben gezorgd.

Voordat we de bus instappen, maken we snel nog wat foto´s van de groep tegen de achtergrond van het ger-kamp. De dag is zonnig en de lucht is mooi blauw. De bus vertrekt naar Ulaanbaatar, de klok staat op 8.30 inmiddels.

Ulaanbaatar ligt in een dal, omgeven door bergen. Al vanaf vele kilometers afstand kunnen we de stad zien liggen en zien we de laag smog die over de stad ligt. Wow, willen we daar naar toe? Het ziet er niet gezond uit.
Het grootste gedeelte van de vervuiling komt voor rekening van het stoken op hout en kolen, slechts een gering deel door het autoverkeer. De Mongoolse overheid heeft de aanschaf van hybride auto´s gepromoot, vandaar dat de stad vergeven is van de Toyota Prius. Vergeven inderdaad, want het verkeer in de stad staat meer stil, dan dat het rijdt. Om daar weer wat paal en perk aan te stellen, mogen op bepaalde dagen, bepaalde auto´s niet de weg op. Vandaag mogen de auto´s met kentekens eindigend op 3 en 8 niet rijden. Helpt het? Vast wel, maar de hele boel staat stil!

Nadat we de spullen in het hotel hebben gedropt, gaan we naar het Gandanklooster. Dat is een méér dan 180 jaar oud boeddhistisch klooster met zo´n 150 monniken. Het klooster heeft te lijden gehad onder de Russische heerschappij, maar sinds het communisme is beëindigd is het weer een belangrijk boeddhistisch centrum in Mongolië.

Aansluitend bezoeken we het centrale plein van Ulaanbaatar, het Sukhbaatar-plein. Een gigantisch plein waaraan het Parlement en het theater zijn gevestigd. Schuin achter het plein gaan we eten bij een Mongools BBQ-restaurant. Het werkt als volgt: pak één of meer schaaltjes, zoek groenten, vlees, pasta en wok-saus uit en geef het aan de kok. Die bereid in 2 minuten daar een heerlijk wok-gerecht van. Nog meer zin? Gewoon nóg ´n keer. Het is een all-you-can eat restaurant. Heerlijk gegeten!

Het is inmiddels halverwege de middag geworden en we gaan naar het
State Department Store. Een kollosale winkel waar bovenin souvenirs worden verkocht. Paul koopt en 3 heupflacons voor zijn vrienden.

We lopen naar het hotel om even benen te strekken. Duurt niet lang, want tegen 18.00 uur moeten we al weer gaan lopen. We hebben een afspraak om te eten met Tulga Gandavaa. Zie de afloop daarvan in dit blog-item.

Bekijk alle foto´s hier.

Wie kan er zeggen: ‘ik heb contacten in Ulaanbaatar - Mongolië?’. Niet veel. Uhhh ikke toevallig wel. :-)
En ja, ben je dan in de buurt, dan wordt het natuurlijk even samen een pilsje pakken.

Een reeds héél lang geleden gemaakte afspraak was nu! Een pilsje pakken met Tulga in Ulaanbaatar!






In een blog-item van 17 maart schreef ik dit:

---

Afgelopen week contact gehad met Tulga Gandavaa. Hij is tja …… hoe zeg je dat ….. pffffff? Een Mongool :-). Maar dan ‘n echte. Een inwoner van Mongolië dus.

Ik ken Tulga vanuit de jaren 2008-2011 of zo. Ik had de website Hongarije Vandaag en ik zocht iemand die wat maatwerk aanpassingen aan de software kon doen. Daarvoor heb ik Tulga uit Ulaanbaatar gevonden. Hij heeft voor mij tal van problemen opgelost. Steeds vroeg ie $ 25,- wat met € 10,- kosten via Western Union naar Mongolië overgemaakt moest worden. Op enig moment heb ik $ 200,- bij hem gestald voor toekomstige werk. Heeft ie steeds keurig gedaan.
Hij heeft me nog eens gevraagd of ik ‘bij mij in de buurt’ iemand wilde pushen om te betalen. Tuurlijk Tulga. Wat is in de buurt? Uhhhhhh …. Parijs :-).

---

Al ten tijde dat hij werk voor me deed hebben we de afspraak gemaakt dat als hij in Nederland zou komen, hij op bezoek zou komen in Breda en omgekeerd wanneer ik in Mongolië zou zijn we elkaar daar zouden treffen.

Het laatste deel van de afspraak is dus nu!

We hebben op advies van Tulga afgesproken in de Grand Khaan Irish Pub vlakbij het Sukhbaatar-plein, het centrale plein in Ulaanbaatar. Ik heb ´m om een suggestie gevraagd om af te spreken en aangegeven dat ik hem uitnodig in de tent die hij suggereert.

Het vinden van de tent is even een dingetje. Google maps geeft geen goede navigatie-ondersteuning, dus het is even puzzelen, maar met enige hulp via Messenger komen we er. De ontmoeting is hartelijk en het is buitengewoon leuk om elkaar na al die jaren te live te speken.

Aan gespreksstof géén enkel gebrek. Tulga is IT-er, maar dan meer van de technische soort, terwijl ik juist op het functionele vlak van de IT werk.
We beginnen maar eens met Joomla, de basis die ons bindt. Tulga volgt het al jaren niet meer en vindt het leuk te horen dat ik er vanaf ongeveer 2012 (dus nadat ie voor mij bouwde) websites ben gaan bouwen voor klanten en dat ik daarin nu een grote klantkring heb.

Tulga heeft inmiddels een eigen serviceburo waarin hij telefooncentrales voor klanten beheert. Hij heeft 10 medewerkers in dienst en doet het dus niet verkeerd! Graag zou ie willen expanderen naar het buitenland, maar het vinden van geschikt personeel is lastig in Mongolië.

Gaandeweg vertel ik ´m hoe plezierig en betrouwbaar ik de samenwerking met hem vond en hoe speciaal ik het gevonden heb (en nog vind) om contacten zó ver weg te hebben. Tulga vertelt dat ie het zelfde gevoel bij mij altijd heeft gehad. Soms mailde hij om 23.00 uur, terwijl het dan bij hem 5.00 uur in de ochtend was. Géén probleem, hij was immers vor mij aan het werk.
En de $ 25,-? Wat vond ie daar zelf van? Héél mooi betaald. Hij kon er indertijd hele leuke dingen mee doen! Het huidige gemiddelde maand inkomen in Mongolië ligt rond de € 300,-. Tien jaar geleden lag dat dus nóg lager!
Vrienden van ´m hadden gezegd: joh je moet $ 100,- vragen, maar dat heeft ie niet gewild. Hetgeen ie aan mij vroeg, vond ie mooi en was ie blij mee.

Ook Paul heeft volop gespreksstof. Natuurlijk komt het eigen bedrijfje van onze ‘sound engineer’ óók voorbij.

Als laatste snijden we de crypto-currencies aan. Tulga is een zogenaamde miner van de bitcoin en de litecoin. Een ‘miner’ is iemand die pc´s heeft staan die zeer krachtige berekeningen staan uit te voeren om bitcoins of litecoins te maken.
Ook WordPress komt nog voorbij en zo zijn er tal van onderwerpen geweest. Zeer inspirerend!

By the way: de centen uit Parijs heeft destijds gekregen.

Na een heerlijke maaltijd en een paar potten bier sluiten we de avond om 21.00 uur af. Een zeer waardevolle ontmoeting waarvan we allemaal hebben genoten. Onvergetelijk!

Paul en ik lopen terug naar ons hotel. Wandeling van zo´n 20 minuten. Tulga pakt de taxi naar huis.

Tulga:
I fulfilled my part of the deal :-). Be my guest as soon as you are in The Netherlands! We spent a wonderful evening together in Ulaanbaatar!

Ook deze ochtend op tijd opgestaan omdat we vroeg naar het station gaan. We worden om 6.50 uur in de lobby van het hotel verwacht om met het minibusje naar het station te gaan. Vanuit ons hotel gaan nog 2 Belgen mee en 2 Nederlanders. Vanuit een ander hotel komen de 2 heren die met ons mee heen gevlogen zijn van Amsterdam naar Moskou.

We zijn netjes op tijd op het station waar de trein al klaar staat. Om 8.07 uur gaat ie in beweging en zijn we begonnen aan de voorlaatste etappe van de treinreis van Irkutsk naar Ulaanbaatar. We hebben met z´n tweëen een coupé voor 4 personen. Lekker luxe. We zien wel of er nog andere mensen bijkomen. Het is rustig nu.

Tegen 10.00 uur doemt het Baikalmeer naast ons op. Paul ligt wat te dutten, dus ik maak ´m gauw wakker, want dit mag ie toch niet missen. Wist ik op dat moment veel dat we uren later nog steeds langs het Baikalmeer reden :-). Er kwam geen einde aan!

We gaan met de Nederlanders en Belgen die allen met Tiagra reizen, 8 man in totaal, naar de restauratiewagen. In eerste instantie om wat te drinken en na een stop gaan we ook eten. Dikke lol! Uiteraard gaat de wodka doorheen!
We moeten om 20.00 uur de restauratiewagon uit zijn, want dan wordt ie losgekoppeld en blijft ie in Rusland. De rest van de trein gaat dan door naar Mongolië. We weten dat voor en tijdens de oversteek van de Mongoolse grens de toiletten dicht gaan, dus moeten we zeker op tijd even een plas hebben gedaan. Met als dat bier kan dat best een evenement worden.
Al ruim vóór 8 uur komt Hugo (de Belg in het gezelschap) ons waarschuwen dat de toiletten zo meteen dicht gaan. In a hurry naar de pot dus!

Om circa 22.30 uur bereiken we de Mongoolse grens. Eerst komt de Russische uitgangscontrole en een stukje verderop de Mongoolse ingangscontrole. We staan 1¾ uur stil en zien tal van streng kijkende aan ons voorbij trekken. Veel verschillende controles, geen idee waarvoor. Ik heb er niet veel van meegekregen, inmiddels moe en ben ondertussen maar gaan slapen totdat de volgende weer kwam.

Om 0.15 uur waren we door alle controles heen en konden we echt gaan slapen.

Om 5.45 uur hebben we de wekker gezet. De aankomst in Ulaanbaatar is immer 6.50 uur dus we moeten we kant en klaar zijn. Het wordt al licht en we krijgen de eerste indrukken van Mongolië. Wijds en kaal met hier en daar een dorpje met zowel gewone huisjes als ook tenten. De een kennismaking is er.

Vanuit de trein worden we eerst langs de bank geleid. Helaas wil de flappentapper géén van onze kaarten accepteren en wisselen we maar dollars in voor tugrik. Dan ben je lekker rijk! Bijna 2 ton tugrik. Stelt niks voor, is $ 80,-.

We kunnen in het New Dream Hotel, het hotel waar we later deze week slapen, even een douche nemen en een ontbijt. Da´s wel ff lekker.