Nadat we om 8 uur zijn opgestaan zitten we om 9 uur aan het ontbijt. Er worden eitjes gebakken, er is worst, thee, koffie, je kunt brood roosteren, dus komt allemaal goed!

Het is de bedoeling dat we vanaf 10 uur te voet op pad gaan door de bergen naar Turtle Rock, een bijzondere rotsformatie die iets wegheeft van een schildpad.

We leggen de weg op comfortabel tempo af, zeg maar het tempo waarin in de binnenstad van Breda gewinkeld wordt: wat heen en weer sjokken, een stukje lopen, wat keuvelen, weer wat stilstaan en zo verder. Je kent het wel ….



Het weer is afwisselend érg lekker als het zonnetje doorkomt, maar dan ook ineens weer érg guur als de zon weg is en de wind wat op zet. Hier en daar valt er een onbeduidend sneeuwvlokje.
De tocht is 6 kilometer en voert over een glooiend landschap langs prachtige rotspartijen.

We komen na zo´n 2 uur wandelen en waggelen aan bij Turtle Rock, alwaar twee niet meelopers arriveren met de bus.
De bus brengt ons naar de voet van de berg waarop halverwege een boeddhistische tempel staat. Zo’n tempel mag kennelijk niet op grondniveau staan, niet bovenop de berg, maar hoort halverwege te staan.

Voordat we aan de klim beginnen is er voor iedereen een lunchpakket, thee en koffie. Met vlees gevulde deegjes en rauwkost. Een welkome maaltijd na de toch.

We lopen de indrukwekkende weg, gemarkeerd door vele spreuken en kleine kapellen en gedenktekens, naar boven naar de uiteindelijke tempel. We worden daar beloond door én een prachtig versierde tempel én een pracht van een uitzicht over het dal. Beslist de moeite van de klauter naar boven waard.
Na de wandeling naar beneden maken we van de hele groep en onze gids een foto. Voor wie het nog niet was opgevallen: we zijn met een individuele reis met z´n tweeën begonnen, maar de wegen van 6 andere reizigers via Tiara Tours kwamen in Irkutsk samen. Vandaar dat we vanaf dat moment als groep samen zijn.

De brengt ons terug naar het ger-kamp waar we een gezamenlijk drankje doen! Onze gids regelt in de tussentijd voor Paul en mij twee paardjes om aan het einde van de middag te gaan rijden.

Even later komt inderdaad een man met twee paardjes. Die wordt onverrichterzake terug naar huis gestuurd omdat het ger kamp met hem geen overeenkomst heeft. Er moet dus een ander komen. Duurt weer een half uur en dan zijn ze er. Ik heb onze Belgische reisgenoot Hugo bereid gevonden om met mijn toestel foto´s te maken en ik moet zeggen hij doet dat met verve! Zowel bij vertrek, als bij het halverwege weer voorbij weer voorbij komen als bij het terugkomen staat ie met de camera klaar. Bekijk de foto´s van het paardrijden hier.

Na het paardrijden is het tijd om te gaan eten en ons met ongein kostelijk te vermaken. Borreltje erbij en het wordt al gauw gezellig!

Uiteindelijk zoekt iedereen de tenten weer op en ga ik weer aan de slag met de geschiedschrijving. Morgen vroeg weer op. Kom, kom, we zijn niet op vakantie hoor! Niks uitslapen! Vroeg uit de veren.

Afzien hoort er soms een beetje bij toch? Zo dachten wij ook met z´n allen. Maar soms gaat dat afzien wellicht wat ver.
Ik zal niet veel woorden spenderen aan het fenomeen waar we het over hebben, maar zoek maar eens in de volgende afbeelding naar de kleur dit niet in het afgebeelde spectrum thuishoort.
We verloten iets leuks onder de inzenders!

Je bent niet in Mongolië geweest als je geen paard hebt gereden. Dat vinden wij tenminste! De gids gaf een mooie overeenkomst aan tussen Nederlandse kinderen en kinderen uit Mongolië.
Een Nederlands kind wordt vanaf dat ze ongeveer 1½ à 2 jaar oud op een driewieler gezet en aansluitend op een fiets. Mongoolse kindjes (en dan eigenlijk meer de Mongoolse jongetjes) worden met hun 1½ jaar op een paard gezet. Het hoort dus bij Mongolië!
Leuke vergelijking.

Hugo (onze Belgische reisgenoot) was zo aardig om een berg foto´s te maken van ons.

Ken je het nog van vroeger? Sterren op de ramen van je slaapkamer als het ´s nachts gevroren had? Kringetjes condens blazen vanuit je bed? Voor mij is dat ook lang geleden. Voor het laatst in mijn geboortehuis op het Mgr. Nolensplein in Breda.

Vanochtend had ik een soortgelijke ervaring, maar dan met mijn bril.

We hebben onze eerste nacht geslapen in de ger-tent. Toen we naar bed gingen om 22.30 uur was het zo´n -6 graden en de kachel werd nog even opgestookt door de beheerder van het spul. Ik heb begrepen dat het hout en de kolen voor ongeveer 2 uur warmte geven en dat de Mongool dan uit bed gaat om de boel weer op te stoken. Zowel Paul als ik waren dat niet van plan.

Voor het eerst komt de lakenzak van mijn zus Marianne van pas. Die zakken had ze voor ons laten maken, maar in de trein hebben we die niet nodig gehad. Daar kregen we steeds lakenpakketten in plastic folie. In deze veronderstelde koude nacht, leek het gebruik van de zak mij een prima idee.  

Tegen 7 uur word ik wakker van de man die onze kachel komt opstoken en ik vond dat het moment om eens wakker te worden en de berichtjes op mijn telefoon te gaan lezen. Pak m´n bril en …. aangeslagen. Tenminste dat dacht ik. Die was dus gewoon aangevroren! Ik kon ruiten krabben! Het was -3 graden.

Ik moet zeggen: ik heb perfect geslapen!

Uit bed ga ik de tent maar eens opruimen. Wat ´n zooi. Even alles wat ordenen. Ik tel inmiddels 5 plastic tassen met boodschappen. Bier, limonade, wodka, brood, kaas, vleeswaren en ga zo maar door.

Ik betitel het als ‘iets te veel zooi´. Paul vindt het ‘goed voorbereid op pad´.

Tegen 9 uur gaan we naar het ontbijt

Na het ontbijt gaan we met een busje op pad. Met de groep van 8 Nederlanders en Belgen in één busje. De tocht gaat eerst naar het standbeeld van Genghis Khan en aansluitend naar onze overnachtingsplek in het Terelj National Park.

Maar … we beginnen de tocht met een bezoekje aan de plaatselijke telefoon-provider. Even sim-kaartjes kopen voor de broodnodige communicatie. We kopen 2 kaartjes van 5Gb voor 15.000 tugrik, dat is omgerekend € 5,12. Daar kunnen we de komende 2 dagen wel mee voort :-).

Vervolgens gaan we eerst naar het Genghis Khan standbeeld.
Genghis Khan (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dzjengis_Khan) was heerser van het Mongoolse Rijk van 1206 tot aan zijn dood in 1227. Hij bouwde een fabelachtig groot rijk op dat liep vanaf China tot aan de Donau! Dat ging niet altijd even zachtzinnig, er zijn er velen afgeslacht.
Ook grote delen van Polen en Hongarije vielen onder zijn heerschappij. Zijn kleinzoon Batu Khan kwam op 11 april 1241 in oorlog tegen de Hongaren in de slag bij Mohi in het noord-oosten van Hongarije. Het koste vele Hongaarse soldaten het leven!

Genghis Khan wordt in Mongolië nog steeds gezien als hun ´opperste leider´. Het standbeeld voor hem is in 2008 onthuld. Het ondergebouw is 10 meter hoog en het standbeeld zelve is 30 meter hoog. Samen dus 40 meter hoog! Er is 250 ton stainless steel gebruikt. Het standbeeld staat gericht naar het oosten naar zijn eigen geboorteplaats.

Voor het standbeeld staat een man met 3 roofvogels. Natuurlijk moet ik die even op mijn arm hebben. Dát is indrukwekkend!

We gaan met de lift in het standbeeld naar boven en komen, oneerbiedig gezegd, in het kruis van Genghis Khan boven. Aansluitend is het nog een trap naar boven om bij de bovenkant van het hoofd van het paard te komen. Vanuit daar is er pracht uitzicht over de omgeving.

Aansluitend gaat de route in de richting van het ger-kamp. Op de weg daar naar toe, bezoeken we nog een supermarkt. In het ger-kamp kunnen wel soft-drinks worden gekocht, maar dat is alles. Wil je ´n pilsje? Nu de kans en kopen! Er wordt gretig ingeslagen.

De rit naar het ger-kamp is niet geheel een keurig geasfalteerde weg. Op enig moment houdt het asfalt op een prachtige weg op, de vangrail gaat door, maar de weg verandert in een zandweg, om enkele meters verderop weer met asfalt verder te gaan. Rara, hoe kan dat? Geld op? Asfalt op? Vertel het maar.

Aangekomen op bet ger-kamp begint het te sneeuwen / hagelen. Binnen no-time is de omgeving wit met een pak sneeuw. dat begint lekker! Het ontvangst is wel hartelijk. We krijgen een tent waar we de komende twee nachten gaan slapen.

Als eerste is het nu tijd voor de lunch!

We gaan naar één van de bouwseltjes waar we een heerlijke maaltijd met soep en brood en aansluitend hand-gemaakte noodles krijgen. Dat gaat er best in. We kletsen nog wat met z´n allen en aan aansluitend ieder naar de eigen tent om even te relaxen. Paul doet één en ander op z´n foon en is daarna vertrokken.

Om 19.00 uur is het tijd voor de avondmaaltijd. We gaan met z´n allen naar de eetruimte waar we eerst een wodka proeven. Gezelligheid troef.
Het voorgerecht is een hors d'oeuvre en het hoofdgerecht aardappeltjes, een bolletje rijst, stoofvlees en wat rauwkost. De smaak is super!

Na het eten blijven we met z´n allen nog zitten en nakeuvelen. We gaan op tijd terug naar de tent en pitten. Op zich niet fout, omdat het de laatste dagen redelijk laat is geweest.