Na de tegenvaller dat we gisteren niet verder konden reizen, worden we om 8 uur wakker in het hotel. Zoals al eerder beschreven, vindt er communicatie plaats met Sylvie van Tiara Tours en wordt de dag van vandaag verder ingevuld.

Vanochtend houden we ons kalm in de hotelkamer. Ik heb nog genoeg verhaaltjes bij te werken en na een korte nacht, we gingen pas om 3 uur slapen, is het even goed rusten.
Het uiteindelijke programma wordt dat we met een gids en een chauffeur door de stad gaan. Ondertussen heeft Luba ook niet stilgezeten en heeft gevraagd of wij om 16.00 uur bij haar op kantoor komen om daarna nog wat in de stad te gaan bekijken. Géén idee wat, maar we krijgen het druk vandaag :-).

Van 13.00 tot 16.00 hebben we de rondleiding met Maxim en Olga (een nieuwe Olga, niet te verwarren met de Olga die ons Akademgorodok of de Olga de vriendin van Luba) door en rond de stad. We gaan onder meer naar het stuwmeer wat gebruikt wordt voor het opwekken van energie. Het zijn natuurlijk weer Russisch-omvangrijke-omstandigheden. Het meer is in de jaren ‘50/´60 van de vorige eeuw aangelegd en is 200 kilometer lang en op z´n breedst 20 kilometer. Bij het vollopen van het meer zijn 200 dorpen verdwenen!
Op het meer zien we enorm veel stipjes. Die zijn aan het ijsvissen, een zeer populaire bezigheid hier in Rusland. Ik probeer er een foto van te maken, maar het ziet er meer uit als vuiltjes op de lens als dat je mensen kunt onderscheiden.

We spreken over dimensies in Rusland en Nederland. We denken daar anders over om het maar op z´n zachst te zeggen. Omsk is de volgende stad richting het westen. Niet groot, maar 1,2 miljoen inwoners. Ligt niet zo ver hier vandaan hoor. Maar 800 kilometer. In het noorden ligt nog een kleine stadje, slechts 200.000 inwoners. Beste Olga, wij wonen in een stad, met eveneens 200.000 inwoners. Wij vinden dat groot :-).

Iedereen hier heeft het over de Altai-bergen waar ze naartoe gaan om te skiën en weekendjes te relaxen. Ligt ‘in de buurt´ aldus Olga, zo’n 1.000 kilometer maar.

Olga neemt ons mee naar tal van uitzichtpunten in en om de stad. Zo komen we zowel bij het theater in de stad en het grote Lenin monument, als bij een gedenkplaats voor de oorlogsslachtoffers, als bij het planetarium alwaar een prachtig zicht over de stad is.

Over de oorlogsslachtoffers gesproken. Alleen al vanuit Novosibirsk zijn er 30.000 gesneuvelde militairen in de 2e wereldoorlog. Ook hier weer: het gaat in Rusland altijd over enorme aantallen.

We sluiten de tour met Olga en Maxim om 4 uur af bij de plek waar Luba haar kantoor heeft.

In de kelder van het gebouw zit een wat louche eet-tent. Tot op heden hebben we steeds koffie gedronken en gegeten in hippe nieuwe tenten. Deze tent is kennelijk een beetje achtergebleven. Daarom zeker niet minder interessant om mee te maken. Bediening is zoals gebruikelijk hier erg lief en behulpzaam.
Het werkt als volgt: het eten houden ze au bain marie een beetje een soort van warm. Half lauw zeg maar. Als het eenmaal op je bord is beland, dan loop je met bord en al naar de gereedstaande magnetron en warmt het op. Tja, tis maar wat je gewend bent hè.

Na het eten gaan we het gebouw binnen en zoeken we het kantoor van Luba op. Het is een grafisch buro, ze heeft een designer in dienst, die van allerlei relatiegeschenken maakt. Daarnaast heeft ze een grote speciale printer om bijvoorbeeld de reklamebordjes bij de voordeur te printen en ander speciaal printwerk.

Luba regelt een taxi en neemt ons mee van monument naar monument en overal even kijken. Vanaf monument nummer 1 heeft ze de camera al om haar nek en worden we op tal van manieren vereeuwigd in Novosibirsk. Uiteraard vinden we dat ze zelf óók hier en daar eens op de foto moet.

Van Russische dames wist ik al dat ze, als ze op de foto gaan, gelijk aandacht schenken aan houding en zit m’n haar wel goed. Doen Nederlandse dames zeker óók, maar dit hier is een slag bijzonderder.
Olga (de vriendin van Luba, om niet te verwarren met de gidsen) heeft het eerder aan ons uitgelegd. Er is een ernstig tekort aan (leuke) mannen hier in Rusland. De populatie is écht beduidend lager dan het aantal vrouwen. Daar komt dan bij dat de mannen die er zijn aan de wodka zijn of zichzelf totaal niet verzorgen, in de gevangenis zitten of anderszins onaantrekkelijk. Wat voor effect heeft dat? Dat betekent dat dames zich te allen tijde van hun beste kant willen laten zien. Ze moeten zich ten opzichte van de heren natuurlijk zeer positief onderscheiden van de andere dames. In Australië schijnt de verhouding precies omgekeerd te liggen en proberen de mannen zich positief te onderscheiden van de rest.

De dames hebben géén avances naar mij gemaakt, maar Paul lag duidelijk binnen het aandachtsgebied. Een begeerde vrijgezel zullen we maar zeggen. Wordt er aan hem gevraagd: ‘hoe oud ben jij?’. ‘Oooo, mijn dochter is 24 ……..´. :-)

Nog snel even langs een winkelcentrum waar Dasha mensen moet enquêteren. Per enquête roebels, dus moeders óók even enqueteren.

Vervolgens ook nog naar een pronkstukje van de stad: een nieuwe brug die door Poetin een paar jaar geleden is geopend. Een prachtige view over de stad!

Het voorlaatste deel van het uitstapje met Luba is weer maar eens een bijzondere. Wat zijn we eigenlijk een stelletje rare toeristen!
We gaan een auto mee helpen bestikkeren. Luba moet de auto van een klant met bedrijfsnaam en telefoonnummer beplakken. Enige hulp daarbij is natuurlijk meer dan welkom. Paul en ik helpen bij het beplakken. Leuk klusje!

Aansluitend worden we naar het restaurant gebracht. Dasha voegt zich ook nog bij ons en we nemen een snelle doch voedzame maaltijd. Luba besteld van alles omdat ze zeker wil hebben dat we van alle geproefd hebben.

We sluiten de dag met Luba om 22.15 uur af. We hebben zeker nieuwe vriendschap gemaakt in het verre Novosibirsk. Om nooit te vergeten!

We bestellen een Uber-taxi die ons voor 150 RUB (€ 2,12) naar het hotel brengt. Toch ‘n afstand van zo´n 7 à 10 kilometer door een nu rustige stad.

Ondertussen hebben we een bericht gehad dat onze nieuwe tickets klaarliggen bij de receptie van het hotel. Die gaan we eerst maar eens ophalen en vervolgens gaan we op het station polshoogte nemen of onze trein met dezelfde tijd op het bord staat. Yepp. Dat klopt!

Dan nu terug naar het hotel, kamer leegmaken, nog ´n pilsje drinken en tegen 1 uur steken we de straat over naar het station.

De dag van vandaag in Novosibirsk was ongepland, maar wat was ie leuk!!!

Bekijk alle foto´s hier.

De hele donderdag is er overleg geweest via Whats-app met Tiara Tours over de wijze van invulling van de rest van het programma. Halverwege de middag (even ook rekening houdend met het tijdverschil met Nederland) zijn er nog twee varianten gestuurd, waarvan één het beste van alles bevat.

Kim van Tiara Tours doet de volgende voorstellen:

Optie 1 
Jullie komen aan met de trein en worden naar hotel Victory in irkutsk gebracht. Hier kunnen jullie de bagage achterlaten en de was afgeven. Dan worden jullie naar Listvianka gebracht. Hier kunnen jullie de hele dag blijven en met de chauffeur een tijd afspreken om weer terug te gaan naar Irkutsk. Dan overnachten jullie in hotel Victory in Irkutsk.

Optie 2
Jullie worden opgehaald van het station en direct naar Listvianka gebracht. Hier kunnen jullie wassen bij de B&B. Daarnaast overnachten jullie hier ook. De volgende ochtend worden jullie opgehaald om naar het station in Irkutsk te vertrekken.

Ik kan jullie aanraden voor optie 1 te kiezen, jullie hebben dan de hele dag tijd in Listvianka. In het laagseizoen zijn niet alle restaurants en cafes open. Indien jullie rond bijvoorbeeld 18.00 of 19.00 uur terug gaan naar Irkutsk kunnen jullie in de stad dineren en zo toch nog een beetje de stad zien.

Super geregeld. Wij kiezen uiteraard voor optie 1 omdat we dan inderdaad tóch nog wat van Irkutsk meekrijgen.

Maar het gaat nog verder!
Als tegemoetkoming naar ons willen ze een ander treinticket boeken. Dat is een trein die 40 minuten later vertekt vanuit Novosibirsk, om 01.41 en we komen dan om 7.30 uur in Irkutsk aan. Dat is één uur en een kwartier vroeger dan de andere trein. Zo hebben we wat meer tijd aan het Baikalmeer.

Maar er is nóg iets!
We krijgen een 1e klas ticket. Dat betekent dat we een coupé hebben voor ons tweëen en dat het luxe niveau hoger is. Daar zeggen we géén nee tegen. Toch?

Wauw Tiara Tours, ik heb het al via Whats-app gezegd, maar wat hebben jullie dat héél super fantastisch geregeld. Top!

Tja, soms zit het mee, soms zit het tegen :-(.
We zouden gisterenavond laat (of eigenlijk vanochtend vroeg) om 01.05 uur vertrekken met de trein vanuit Novosibirsk naar Irkutsk. Helaas is dat niet doorgegaan.

Het bleek dat er een fout is gemaakt ergens (?) met de datum op onze tickets. Die staan op een vertrek moregnavond. De trein stopt 50 minuten in Novosibirsk, dus we hadden wel wát tijd om te kijken of er wat te regelen viel.

Maxim heeft met zijn baas gebeld en ik heb de noodtelefoon van Tiara Tours gebeld. Sylvie aan de lijn gekregen. Mijn insteek was: we kopen nieuwe tickets voor deze trein en gaan alsnog mee. De kosten zie we laten wel.
Na wat wachten en bellen in een spurt met Maxim naar het loket en geprobeerd andere tickets te kopen …. helaas. Trein is vol! Ook de manager van de trein bevestigd het dat ze vol zitten.

Wat nu? Naar de homestay is eigenlijk géén optie. Het is ondertussen bijna 1 uur en Luba was gisteren toen wij weggingen al op. OK, ze zou het voor ons zeker gedaan hebben, maar wij voelden ons bezwaard. Dus naar een Marins Park Hotel recht tegenover het station.
Daar aangekomen eerst maar eens een welverdiend pilsje en verder contact gaan leggen met Tiara Tours over wat te doen. Op Google Maps zie ik morgenavond niet dezelfde trein naar Irkutsk gaan. Sylvie bevestigd echter dat ze dat bij de Rissische spoorwegen hebben nagetrokken en dat ie wel degelijk gaat.

Er komen een paar opties voorbij:

1. Trein morgenavond nemen (dezelfde tijd) en het programma in Irkutsk en Listvianka aanhouden. Dat betekent één dag korter in Mongolië. Nope, we willen in Mongolië echte alle tijd hebben.
2. Met het vliegtuig morgen naar Irkutsk en het programma zoveel mogelijk aanhouden. Nope, we zijn hier voor de Trans Mongolië Express en die maken we 100% af!
3. Trein morgenavond nemen (dezelfde tijd) en het programma in Irkutsk aanhouden, dus niet naar het Baikalmeer bij Listvianka. Nope, in Irkutsk is niet zó heel veel.
4. Trein morgenavond nemen (dezelfde tijd) en het programma in bij het Baikalmeer in Listvianka aanhouden. Yeah! Die doen we! Het Baikalmeer is een ‘must see’.

Vervolgens gaan we morgenochtend kijken wat we in Novosibirsk gaan doen. Sylvie van Tiara Tours beloofd ons dat zijn om 3 uur Nederlandse tijd op staat en contact gaat leggen met de touroperator hier in Novosibirsk. Het is dan hier 8 uur in de ochtend.

Uiteindelijk liggen we tegen 3 uur in bed.

Om half 9 hebben Sylvie en ik app-contact. Ze hebben in Novosibirsk met alle macht een gids geregeld die om 12 uur ons een excursie door de stad kan geven. Dat gaan we maar doen. Tot die tijd hebben we ff rust om wat bij te komen. De nacht is kort geweest, dus dat mag wel. De hotelkamer mogen we gelukkig tot middernacht houden. Hoeven we dus niet in een hotellobby te bivakkeren.

Tja. Het is niet anders. We doen het er maar mee :-).

Om 7 uur gaat de wekker. Ik ga alvast uit bed, dan kan ik voordat we weggaan nog even wat werken. Mailtjes beantwoorden en zo. Daarbij ie het nog zo dat Luba voor ons gaat koken voor het ontbijt. Dát wil ik wel eens zien.
En inderdaad, ze gaat los in de keuken! We krijgen een uitgebreid maal opgediend als ontbijt. Vroeger bij de verkenners draaiden we voor de gein de dag wel eens om. Dan begonnen we ‘s morgens met soep, aardappelen en pap, daar lijkt het nu ook op!

Maxim komt ons tegen 10 uur halen, Luba rijdt mee en we gaan via het centrum naar de academische wijk Akademgorodok. Luba stapt uit bij haar werk.

Akademgorodok is een wijk verscholen in de bossen zo’n 30 kilometer van de binnenstad van Novosibirsk, waar in een rustige omgeving alle universiteiten van de stad zijn gevestigd. Het is een idee geweest uit 1957 om allerlei verschillende studierichtingen dicht bij elkaar te zetten zodat snelle kruisbestuiving mogelijk is.

We zien de hele opbouw van het terrein en de historie.

In een bijzin noemt ze dat in de Jeltsin-periode het hele studiesysteem, maar ook het land is ingestort. Dat boeit mij. Waarom?

Jeltsin is de eerste vrij gekozen president van de Russische Federatie. Wij in West-Europa juichten dat toe, want eindelijk wierp Rusland het communisme van zich af en werd het een democratie. Iets wat wij niet wisten en wat ze hier nu pas beseffen is dat je niet in een oogwenk van één systeem op het andere kunt overstappen. Dáár ging het mis. De corruptie nam toe, er werd volop geprivatiseerd (althans Jeltsin gaf aan: pak maar wat je pakken wil) en chaos regeerde. Politie en justitie hadden totaal geen gezag meer. Als je iets op te lossen had, dan belde je een locale crimineel die het wel voor je regelde. Tegen betaling uiteraard.
Eerder had ik al geschreven dat Jeltsin het Accoord van Minsk had getekend waarmee ie allerlei gebiedsdelen souvereiniteit gaf.

Nadat het land in totale chaos is, we hoorden in Moskou al dat boodschappen doen een dagtaak was omdat niks te krijgen was, komt er ineens ene Vladimir Poetin op. Een krachtige leider die een visie heeft op Rusland en op de plek van Rusland in de wereld.

Of ze blij zijn hier met hem en of ie geliefd is, dat laat ik even in het midden. Feit is wel dat de verbeteringen die zich aandienen in het land aan hem worden toegeschreven. Vandaar dat het niet zo vreemd is dat ie twee weken geleden met een ruime meerderheid is herkozen.

Tot zover even de politieke beschouwingen van vandaag. Ik vind het nou eenmaal leuk om meer van dit soort achtergronden van een land te kennen en dat aan de locals te vragen. Dat mag hier ook. Ze praten er graag over.

We gaan maar verder met het toeristische deel!

Na het bezoek aan het Akademgorodok, gaan we naar een fraai spoorwegmuseum waar we een grote geschiedenis van de Russische spoorwegen aan ons voorbij zien gaan. Heel interessante dingen zoals aan ziekenhuis-wagon, waar in de 1e wereldoorlog operaties in zij gedaan.

Ondertussen bezoeken we nog een supermarkt. Dan denk je: wat gaat een toerist in een supermarkt doen. Luitjes: mooooooooooooi! Pfffff. Wat een super-spullen verkochten ze daar! Vlees, vis, brood, alles van super-de-super fijnheid en kwaliteit. We hebben ons ogen uitgekeken!

Na deze rondleidingen gaan we de stad in en beginnen we eerst maar eens met een bak koffie. Aansluitend lopen we wat doelloos rond, eten wat en besluiten per taxi terug te gaan naar het appartement.

Nabij het appartement nog even naar de supermarkt en een pilsje pakken. In de tent waar we zijn wordt natuurlijk alleen maar Russisch gesproken, maar met wat clownesk gedrag kom je een eind.

We gaan terug naar het appartement van Luba en aansluitend met Luba en Olga naar het restaurant. Guess what: hetzelfde restaurant:-). Hilariteit ten top dus.

Luba en Olga hebben presentjes voor ons als aandenken aan hen en Novosibirsk.

Na het eten wordt het tijd om ons te gaan klaarmaken voor vertrek. Ondertussen krijgen we nog snel een optreden van Luba´s dochter Dasha die niet onverdienstelijk zingt.
Om 23.30 staat Maxim voor de deur om ons naar het station te brengen.

Als de trein binnenloopt willen we uiteraard graag weer mee door. Dan komt de desillusie. De tickets zijn niet goed en zijn pas voor morgen. We proberen nog een ander ticket te kopen, maar helaas.

Lees de rest van hoe dit afloopt hier.

Voor de rest staan alle foto´s hier.

Door Maxim zijn we vanaf het station bij ons overnachtingsadres gebracht. We hebben nog niet gegeten, maar we denken dat regelen we zo wel.
We worden méér dan vorstelijk ontvangen door Luba, Sasha en Dasha. We slapen in een zogenaamde ‘homestay’.

Als eerste de vraag wat we willen drinken. Koffie of thee. Doe maar koffie. Vervolgens gaan de zakjes met zoete lekkernijen open en we worden regelrecht verwend.
Ondertussen komt vriendin Olga binnen.

We vragen toch eens voorzichtig of er een restaurant in de buurt is waar we wat kunnen eten. Luba antwoord dat we dat misschien beter morgen kunnen doen. Ja, uuuuhhh, dat is goed, maar we hebben wel nu honger.
Plots gaat de bel en komt er een enorme zak met heerlijke sushi binnen. Wauw! Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Het smaakt heerlijk!

Voor, tijdens en na het eten wordt de hele wereld besproken. Handel, politiek, reizen, niets blijft onbesproken. Zij willen een hoop van ons weten en wij natuurlijk van hen. Binnen no time ligt er een keukenvloer-vullende landkaart op de grond en met z´n allen op ons knieën er bij! Wat een fun!

Nadat Olga weg is gaan we vrolijk door met allerlei kennis-uitwisselingen.
Om ‘n uur of 12 gaan we toch maar naar bed. Morgen verder!

In Jekaterinenburg stappen we in wagon nummer 6, de plaatsen 15 (onder) en 16 (boven). We delen de coupé in eerste instantie met één Russische dame van zo vooraan in de 30 die geen woord over de grens spreekt en vooralsnog té schuchter is om contact te zoeken. Heb ik uiteraard al geprobeerd, maar er kwam niks uit. Wordt dus iets rustiger dan de 1e etappe schat ik zo in.

We krijgen een menukaart voorgelegd voor het ‘diner’. Eigenlijk hebben we al gegeten en zouden we in de restauratiewagen een salade of zo willen halen, maar we twijfelen er nu aan of die restauratiewagen er wel is. We bestellen maar.
De maaltijd die we krijgen is niet super, maar och hij vult. Ik denk dat als je een broodje van vandaag wilt, hebben, dat je dan volgende week moet terugkomen. Dat niveau zeg maar. Het lijkt een rondje van het huis te zijn, want er is nóóit iemand langsgekomen om af te rekenen. Dus … een gegeven paard mag je ook niet in de bek kijken. Ons hoor je niet klagen :-).

In de avond zoeken we alsnog de restauratiewagen op om een pilsje te drinken. Op weg naar het pilsje komen we een Deen tegen die blij is met iemand Engels te kunnen praten. Hij is in Denemarken op de trein gestapt en is onderweg naar Beijing. Hij zal in Omsk gaan uitstappen.

Na het pilsje gaan we terug naar de coupé en gaan we pitten. Vaag op de achtergrond hoor ik in de nacht nog iemand in onze coupé komen en in het nog lege bed gaan liggen. Hij gaat er in de ochtend in Omsk al weer uit.

In Omsk stoppen we 40 minuten en ik móet de trein uit. Van Omsk gaan we niet méér zien dan de achterkant van het station, maar ik hou me maar aan de gedachte van dat Drs. P. in 1974 al zong over deze stad in ‘De dodenrit’. Hij zong toen al ‘Omsk is een mooie stad, maar net iets te ver weg ...´. Voor wie het niet kent én voor wie uit nostalgische overwegingen het nog eens wil zien, kijk dan hier op Youtube. Hij blijft bijzonder.

Tegen 12 uur meldt Paul zich weer. Dat lijkt heel wat tot 12 uur slapen, maar hij werd daarbij geholpen doordat we 2 tijdzones, dus 2 uur verder zijn gereisd. Terugrekenend naar het moment dat we in bed stapten, heeft ie dus tot 10 uur geslapen. Da´s om te doen :-).

Over het slapen in de trein gesproken: dat gaat best goed. Heel comfortabel is het niet, omdat het bedje érg smal is. Afgelopen nacht hebben we een stuk slecht spoor gehad, waarbij ook niet zo hard werd gereden en de trein bij voortduring heen en weer hobbelde. Voor de rest rijdt het wel prima. We hebben al eens met FlitsMeister gekeken en daarbij een snelheid vastgesteld van 100 à 110 kilometer per uur. Flitspalen waren er toen niet, aldus Paul :-).

Het leven in de coupé en wagon is betrekkelijk rustig. Je loopt eens wat naar de samovar (de waterkoker) om koffie of een soepje te maken of naar de wc te gaan. De gang op naar andere kant op leidt naar de vuilnisbak. Ook een prima wandel-doel.
De communicatie is mager, omdat het veelal Russen zijn die reizen. Hun Engels is niet bijster goed.
We hebben brood, vleeswaren, kaas en wat versnaperingen gekocht, dus zo af en toe wordt er eens gegeten.

De verdere activiteiten zijn wat lezen en natuurlijk dit verhaal schrijven. Ik heb Karin´s e-reader bij me met de boeken Europa van Geert Mak en Kameraad Baron van Jaap Scholten, Paul heeft het boek ‘rijke pa, arme pa’ gekocht en bij zich.
Als we een sprietje internet hebben even gauw mail checken en wat aan de site doen en daarna weer over tot de orde van de dag.

Op de stations waar we stoppen wordt eigenlijk altijd wel wat verkocht. In veel gevallen zijn dat mutsen en prullaria, bij het laatste station kwamen ze met gerookte vis langs.

Aangekomen in Novosibirsk worden we door Maxim van het station gehaald en door de avondspits naar onze homestay gebracht.