We worden in aller vroegte om 6.20 uur opgehaald bij het hotel om op pad te gaan naar het station. Onderweg pikken we bij een ander hotel de overige reisgenoten op. Vandaag begint de vijfde en laatste trein etappe naar Beijing. Het eindpunt van onze reis.

Het schijnt zo te zijn dat om de week de Chinese en de Mongoolse trein rijdt. Vraag met niet welke verschillen er tussen zitten, maar die zullen we vast zijn. Wij hebben een Chinese trein.
De coupés zijn ruim van opzet. De bedden zijn niet naast elkaar, maar boven elkaar waardoor er op de grond méér ruimte is. Er kon dus zelfs nog een stoel staan! We hebben ook een eigen toilet en douche! Schoon is anders, maar ja, daar kijken we de komende 27 uur wel doorheen.

De trein wordt voortgetrokken door 2 diesellocomotieven en de topsnelheid ligt niet zo bizar hoog. Flitsmeister geeft aan dat de snelheid bijna 80 kilometer is en dat er géén flitspalen op het traject staan :-). Bijna 80 kilometer …. zo hard ging de hovercraft op het Baikalmeer ook.

We zitten met de 6 Nederlanders en 2 Belgen in 4 coupés naast elkaar. Zo af en toe komt de ene na de andere eens binnen om te kletsen.

De middag verloopt met wat schrijven aan de blog en vanaf halverwege de middag achter een potje bier in de prachtige Mongoolse restauratiewagon. Om 18.00 uur gaan we daar eten. Met $ 24,- is het bordje eten eigenlijk best duur, maar je moet wat hè. Het smaakte overigens uitstekend!

Tegen 19.30 uur komen we aan bij de uitreis uit Mongolië. Het ritueel van Mongolië uit en China in gaat beginnen. Om 20.30 uur rijden we weer. We zijn door de Mongoolse grens heen. Tegen 22.30 uur begint de procedure van het omwisselen van het onderstel.

Wat is er aan de hand?
Vanaf einde 19e en begin 20e eeuw werden overal in de wereld spoorlijnen aangelegd. Kennelijk was er sprake van één wereldstandaard voor wat betreft de breedte van het spoor. Stalin was echter bang dat Nazi-Duitsland met een groot gemak met hun treinen vol geladen met wapens, munitie en militairen eenvoudig over het Russische spoor tot diep in Rusland kon komen. Dat wilde hij voorkomen en maakte daardoor het spoor in de oude USSR 3½ inch breder. Dát verschil bestaat nu nog steeds. Om er nou voor te zorgen dat een Chinese trein (die beschikt over een wat bredere wielbasis toch van Moskou naar Beijing of omgekeerd kan, wordt net over de grens het onderstel gewisseld. Kijk maar eens naar de foto, daar zie je links 2 railstaven en rechts 2. De buitenste is de Russische breedte, de binnenste de wereldstandaard breedte.

We gaan om ´n uur of 11 pitten. Wederom dank aan zus Marianne voor de lakenzak! Kunnen we hier best hebben.

In de ochtend om half 9 gaan de oogjes weer open. Ik kan gaan douchen. Yeah! Waarom die euforie? Nou, zal ik je vertellen. Toen wij vanuit Irkutsk in Ulaanbaatar aankwamen hadden we één nacht doorgebracht in de trein en konden we ´s ochtends douchen in het hotel. Ik had uitsluitend koud water en was dus géén douche-festijn. Paul douchte na mij en toen was het al warmer. Aansluitend hebben we 2 nachten in de ger-tent geslapen, óók géén douche. De eerstvolgende ochtend in het hotel wéér koud water, óók voor Paul. Ik heb me dus 4 dagen niet kunnen douchen. Er bestond ´n redelijke kans dat ik wat geur verspreidde zeg maar :-).

De ochtend verloopt met wat schrijven aan deze blog, wat lezen en verder niks bijzonders. In ons schema staat dat we 11.40 uur aankomen in Beijing, maar de dienstregeling in de wagon zegt 14.35 uur. Dat laatste wordt ook door de Chinese wagonbeheerder bevestigd. Niet dat ik daarmee kan communiceren, maar aanwijzen van de tijd op mijn schema en dat op de dienstregeling, gebaart hij dat het de dienstregeling moet zijn.

Het landschap verandert ten opzichte van Rusland en Mongolië. Hier zit al bloesem aan de bomen en andere bomen worden al mooi lentegroen. Ook valt meteen de enorme hoeveelheid industrie op die we zien. Net zoals in Rusland wordt ook hier enorm gebouwd aan gigantische torenflats, in bosjes van minimaal 10 stuks zeg maar, ieder 20 of 25 verdiepingen hoog.

Tevens valt ons kolossale zonnepaneelparken op die tegen de bergen liggen. Naast de vele energiecentrales die we zien, wordt ons duidelijk dat dit land erg bezig is, veel energie nodig heeft. Of het is natuurlijk om bitcoins te kunnen maken :-).

Helaas zien we ook massa´s met vuil achtergelaten. Flessen, tasjes, zooi. Ze laten het allemaal liggen, maakt het er niet mooier op. Een industrieel gebouw niet meer nodig? Niemand die op het idee komt om het te slopen. Nee! De bomen groeien op het dak.
Jammer. Het landschap zou zo veel mooier zijn. Ze hebben volgens mij Chinezen genoeg om van het opruimen eens een strakke actie te maken.

Infrastructurele werken zijn er maar genoeg. Spoorviaducten van enkele kilometers lang. Nieuwe snelwegen. We zien er maar genoeg.

De trein arriveert om 14.35 uur in Beijing. De reisbeschrijving ging uit van 11.40 uur, da´s dus 3 uur langer. Geeft op zich niks, maar we hebben wel minder tijd in Beijing.

We worden door Kevin naar de respectievelijke hotels gebracht, onderweg nog even geld opnemen. Voor ons duurt dat even, want we moeten eerst langs 2 andere hotels én door het hele drukke stadsverkeer.
Om ´n uur of 5 zijn wij bij het hotel en besluiten om direct te gaan eten.

Ook deze ochtend op tijd opgestaan omdat we vroeg naar het station gaan. We worden om 6.50 uur in de lobby van het hotel verwacht om met het minibusje naar het station te gaan. Vanuit ons hotel gaan nog 2 Belgen mee en 2 Nederlanders. Vanuit een ander hotel komen de 2 heren die met ons mee heen gevlogen zijn van Amsterdam naar Moskou.

We zijn netjes op tijd op het station waar de trein al klaar staat. Om 8.07 uur gaat ie in beweging en zijn we begonnen aan de voorlaatste etappe van de treinreis van Irkutsk naar Ulaanbaatar. We hebben met z´n tweëen een coupé voor 4 personen. Lekker luxe. We zien wel of er nog andere mensen bijkomen. Het is rustig nu.

Tegen 10.00 uur doemt het Baikalmeer naast ons op. Paul ligt wat te dutten, dus ik maak ´m gauw wakker, want dit mag ie toch niet missen. Wist ik op dat moment veel dat we uren later nog steeds langs het Baikalmeer reden :-). Er kwam geen einde aan!

We gaan met de Nederlanders en Belgen die allen met Tiagra reizen, 8 man in totaal, naar de restauratiewagen. In eerste instantie om wat te drinken en na een stop gaan we ook eten. Dikke lol! Uiteraard gaat de wodka doorheen!
We moeten om 20.00 uur de restauratiewagon uit zijn, want dan wordt ie losgekoppeld en blijft ie in Rusland. De rest van de trein gaat dan door naar Mongolië. We weten dat voor en tijdens de oversteek van de Mongoolse grens de toiletten dicht gaan, dus moeten we zeker op tijd even een plas hebben gedaan. Met als dat bier kan dat best een evenement worden.
Al ruim vóór 8 uur komt Hugo (de Belg in het gezelschap) ons waarschuwen dat de toiletten zo meteen dicht gaan. In a hurry naar de pot dus!

Om circa 22.30 uur bereiken we de Mongoolse grens. Eerst komt de Russische uitgangscontrole en een stukje verderop de Mongoolse ingangscontrole. We staan 1¾ uur stil en zien tal van streng kijkende aan ons voorbij trekken. Veel verschillende controles, geen idee waarvoor. Ik heb er niet veel van meegekregen, inmiddels moe en ben ondertussen maar gaan slapen totdat de volgende weer kwam.

Om 0.15 uur waren we door alle controles heen en konden we echt gaan slapen.

Om 5.45 uur hebben we de wekker gezet. De aankomst in Ulaanbaatar is immer 6.50 uur dus we moeten we kant en klaar zijn. Het wordt al licht en we krijgen de eerste indrukken van Mongolië. Wijds en kaal met hier en daar een dorpje met zowel gewone huisjes als ook tenten. De een kennismaking is er.

Vanuit de trein worden we eerst langs de bank geleid. Helaas wil de flappentapper géén van onze kaarten accepteren en wisselen we maar dollars in voor tugrik. Dan ben je lekker rijk! Bijna 2 ton tugrik. Stelt niks voor, is $ 80,-.

We kunnen in het New Dream Hotel, het hotel waar we later deze week slapen, even een douche nemen en een ontbijt. Da´s wel ff lekker.

Vanuit het hotel steken we tegen 1 uur de straat over naar het station. De trein komt aan in Novosibirsk on 1.21 en vertrekt om 1.41. We hebben dus 20 minuten om in te stappen. Enigszins nerveus ben ik wel moet ik zeggen. Gaat het mis (maar waarom zou dat zegt een stemmetje), dan gaat het ook goed mis. Maar alles gaat super.

We hebben dus van Tiara Tours als genoegdoening voor het verkeerde treinticket gisteren een ander ticket gehad. De trein waar we nu inzitten is sneller én we hebben 1e klas gekregen. Ik heb de prijzen van het oude en het nieuwe ticket gezien. Er is door Tiara Tours diep in de buidel getast en ze hebben géén halve maatregelen genomen.

Het verschil tussen de 1e en de 2e klas is al gelijk bij de deur duidelijk. De dame is vriendelijk en behulpzaam en we moeten maar vooral gelijk binnenkomen. Paspoort-controle? Doen we niet aan! In de 2e klas worden paspoort en ticket uitvoerig gecontroleerd. Op de één of andere manier staat het paspoortnummer op de Nederlandse paspoorten niet duidelijk. Zij kunnen die steeds niet vinden hier.

De coupé is top. Onze bedden zijn al netjes opgemaakt, zulks in tegenstelling tot de 2e klasse waar je overigens een netjes in plastic verpakt lakenpakket met een handdoek krijgt. Het bed mag je daar wel zelf opmaken.
Het is wel fijn dat het opgemaakt is, want we hebben gisteren al een korte nacht gehad en nu dreigt weer hetzelfde.
We installeren onszelf en ploffen neer! Het zal is van kwart over 2 zijn of zo.

Net na 10 uur word ik wakker. Ik heb druk vandaag, dus gelijk aan het werk :-). Er liggen 3 blog artikeltjes klaar die ik vandaag wil doen:
1) een artikel over de extra dag in Novosibirsk
2) een artikel over ‘het fantastische vervolg op de tegenvaller’
3) dit artikel over de derde etappe van de treinreis

Genoeg te doen dus! Jaaaa! Geschiedschrijving kost ook tijd!

Bouw in Rusland
Als we door Krasnojarsk komen (een stad met bijna één miljoen inwoners https://nl.wikipedia.org/wiki/Krasnojarsk) valt ons ook hier weer zó enorm veel wordt gebouwd. Overal waar we geweest zijn staan inmiddels grote nieuwe appartementsgebouwen en overal staan bouwkranen om wéér nieuwe neer te zetten. Enorm veel! Of deze nieuwbouw nou ter vervanging is van de oude communistische gebouwen of dat het uitbreiding is, dat weet ik helaas ook niet.

Is mijn site gehacked vanuit Rusland? Nee! Dat ben ik zelf.
Dat ik productief geweest ben met het maken van blog-items is ook mijn provider in Nederland opgevallen. Ik log natuurlijk geregeld in vanuit Rusland en van iedere post wordt een mail aan alle abonnees gestuurd. Zo´n 100 mailtjes per keer. Vanuit Rusland. Wauw, dát zal wel foute boel zijn! Blokkeren die site, dat ziet er uit als misbruik.
Nee hoor heren, de site is niet gehacked, géén zorgen dat ben ik zelf!
Gelukkig was het met één berichtje binnen ´n kwartiertje weer opgelost.

Verder weg van de Moskouse rijkdom
Zo naar buiten kijkend wordt wel duidelijk dat we steeds verder weg raken van de Moskouse rijkdom. Toen we in Moskou waren rolden onze ogen eruit bij het zien van de enorme hoeveelheid Mercedessen Maybach en Rolls Royces. Het geld kon niet op daar zo leek het wel.
In Jekaterinenburg was het al wat minder, Geen Maybach gezien, maar er reed zo eens ´n Mercedes. En in Novosibirsk was het echt zoals we verwacht hadden in Rusland. Oude auto´s, schokdempers kapot, bumpers eraf en duct-tape als ultiem reparatiemiddel. Wat ons in Novosibirsk ook opviel was de grote hoeveelheid auto´s met het stuur aan de rechterkant. Maxim wist ons te vertellen dat die auto´s uit Japan geïmproteerd worden.

Vanaf halverwege de middag wordt het landschap heuvelachtiger. De huisjes worden hier mistroostiger, het wordt hier duidelijk armer. Dorpen bestaan uit houten huisjes, die slecht in de verf zitten en hier en daar het nodige onderhoud zouden kunnen gebruiken. Het intrigeert me dan waar die mensen überhaupt hun dagelijkse kost mee verdienen. Ze zitten ver weg van alles.

Onze simpele redenering is dat welvaart duidelijk nog niet is doorgedrongen.

Van de armoe buiten naar onze 1e klas luxe binnen
Net na 6 uur krijgen we een voorgerechtje en een stevige soepmaaltijd. Smaakt prima. Het zal vast in de één of andere spoorweg-gaar-keuken zijn klaargemaakt en niet hier vers in de trein, maar de smaak is super!

In de avond gaan we de volgende tijdzone in. We hebben nu een verschil met Nederland van 6 uur en daar blijven we verder de komende week op. Ook Ulaanbaatar en Beijing zitten in deze tijdzone.
Omdat je maar uurtje voor uurtje verder gaat, merk je er eigenlijk niet van. Met het vliegtuig over 1½ week zullen we er meer van merken. Hmmmmm. Misschien toch maar met de trein terug? :-)

Om half 11 ga ik maar eens pitten. Lekker dagje gehad zo in de trein. Artikeltjes geplaatst, mailtjes beantwoord, buiten gekeken, gefilosofeerd en ga zo maar door.

Morgen verder.

Om 6 uur gaat de wekker. Tja het is vroeg opstaan, maar we komen om 7.35 uur aan in Irkutsk, dus we moeten wel klaar zijn. Vreemd dan is het om te bedenken dat het nu middernacht is in Nederland en dat degenen die nog even één wijntje in schonken na Umberto nu in de badkamer zijn om tanden te poetsen en naar bed toe te gaan. Onze dag begint nu!
We komen om 7.35 uur aan in Irkutsk waar Anna ons staat op te wachten op het station. Met de minibus gaan we naar het hotel om spullen af te zetten en de was af te geven.

Irkutsk here we are :-)

De hele donderdag is er overleg geweest via Whats-app met Tiara Tours over de wijze van invulling van de rest van het programma. Halverwege de middag (even ook rekening houdend met het tijdverschil met Nederland) zijn er nog twee varianten gestuurd, waarvan één het beste van alles bevat.

Kim van Tiara Tours doet de volgende voorstellen:

Optie 1 
Jullie komen aan met de trein en worden naar hotel Victory in irkutsk gebracht. Hier kunnen jullie de bagage achterlaten en de was afgeven. Dan worden jullie naar Listvianka gebracht. Hier kunnen jullie de hele dag blijven en met de chauffeur een tijd afspreken om weer terug te gaan naar Irkutsk. Dan overnachten jullie in hotel Victory in Irkutsk.

Optie 2
Jullie worden opgehaald van het station en direct naar Listvianka gebracht. Hier kunnen jullie wassen bij de B&B. Daarnaast overnachten jullie hier ook. De volgende ochtend worden jullie opgehaald om naar het station in Irkutsk te vertrekken.

Ik kan jullie aanraden voor optie 1 te kiezen, jullie hebben dan de hele dag tijd in Listvianka. In het laagseizoen zijn niet alle restaurants en cafes open. Indien jullie rond bijvoorbeeld 18.00 of 19.00 uur terug gaan naar Irkutsk kunnen jullie in de stad dineren en zo toch nog een beetje de stad zien.

Super geregeld. Wij kiezen uiteraard voor optie 1 omdat we dan inderdaad tóch nog wat van Irkutsk meekrijgen.

Maar het gaat nog verder!
Als tegemoetkoming naar ons willen ze een ander treinticket boeken. Dat is een trein die 40 minuten later vertekt vanuit Novosibirsk, om 01.41 en we komen dan om 7.30 uur in Irkutsk aan. Dat is één uur en een kwartier vroeger dan de andere trein. Zo hebben we wat meer tijd aan het Baikalmeer.

Maar er is nóg iets!
We krijgen een 1e klas ticket. Dat betekent dat we een coupé hebben voor ons tweëen en dat het luxe niveau hoger is. Daar zeggen we géén nee tegen. Toch?

Wauw Tiara Tours, ik heb het al via Whats-app gezegd, maar wat hebben jullie dat héél super fantastisch geregeld. Top!

Tja, soms zit het mee, soms zit het tegen :-(.
We zouden gisterenavond laat (of eigenlijk vanochtend vroeg) om 01.05 uur vertrekken met de trein vanuit Novosibirsk naar Irkutsk. Helaas is dat niet doorgegaan.

Het bleek dat er een fout is gemaakt ergens (?) met de datum op onze tickets. Die staan op een vertrek moregnavond. De trein stopt 50 minuten in Novosibirsk, dus we hadden wel wát tijd om te kijken of er wat te regelen viel.

Maxim heeft met zijn baas gebeld en ik heb de noodtelefoon van Tiara Tours gebeld. Sylvie aan de lijn gekregen. Mijn insteek was: we kopen nieuwe tickets voor deze trein en gaan alsnog mee. De kosten zie we laten wel.
Na wat wachten en bellen in een spurt met Maxim naar het loket en geprobeerd andere tickets te kopen …. helaas. Trein is vol! Ook de manager van de trein bevestigd het dat ze vol zitten.

Wat nu? Naar de homestay is eigenlijk géén optie. Het is ondertussen bijna 1 uur en Luba was gisteren toen wij weggingen al op. OK, ze zou het voor ons zeker gedaan hebben, maar wij voelden ons bezwaard. Dus naar een Marins Park Hotel recht tegenover het station.
Daar aangekomen eerst maar eens een welverdiend pilsje en verder contact gaan leggen met Tiara Tours over wat te doen. Op Google Maps zie ik morgenavond niet dezelfde trein naar Irkutsk gaan. Sylvie bevestigd echter dat ze dat bij de Rissische spoorwegen hebben nagetrokken en dat ie wel degelijk gaat.

Er komen een paar opties voorbij:

1. Trein morgenavond nemen (dezelfde tijd) en het programma in Irkutsk en Listvianka aanhouden. Dat betekent één dag korter in Mongolië. Nope, we willen in Mongolië echte alle tijd hebben.
2. Met het vliegtuig morgen naar Irkutsk en het programma zoveel mogelijk aanhouden. Nope, we zijn hier voor de Trans Mongolië Express en die maken we 100% af!
3. Trein morgenavond nemen (dezelfde tijd) en het programma in Irkutsk aanhouden, dus niet naar het Baikalmeer bij Listvianka. Nope, in Irkutsk is niet zó heel veel.
4. Trein morgenavond nemen (dezelfde tijd) en het programma in bij het Baikalmeer in Listvianka aanhouden. Yeah! Die doen we! Het Baikalmeer is een ‘must see’.

Vervolgens gaan we morgenochtend kijken wat we in Novosibirsk gaan doen. Sylvie van Tiara Tours beloofd ons dat zijn om 3 uur Nederlandse tijd op staat en contact gaat leggen met de touroperator hier in Novosibirsk. Het is dan hier 8 uur in de ochtend.

Uiteindelijk liggen we tegen 3 uur in bed.

Om half 9 hebben Sylvie en ik app-contact. Ze hebben in Novosibirsk met alle macht een gids geregeld die om 12 uur ons een excursie door de stad kan geven. Dat gaan we maar doen. Tot die tijd hebben we ff rust om wat bij te komen. De nacht is kort geweest, dus dat mag wel. De hotelkamer mogen we gelukkig tot middernacht houden. Hoeven we dus niet in een hotellobby te bivakkeren.

Tja. Het is niet anders. We doen het er maar mee :-).

In Jekaterinenburg stappen we in wagon nummer 6, de plaatsen 15 (onder) en 16 (boven). We delen de coupé in eerste instantie met één Russische dame van zo vooraan in de 30 die geen woord over de grens spreekt en vooralsnog té schuchter is om contact te zoeken. Heb ik uiteraard al geprobeerd, maar er kwam niks uit. Wordt dus iets rustiger dan de 1e etappe schat ik zo in.

We krijgen een menukaart voorgelegd voor het ‘diner’. Eigenlijk hebben we al gegeten en zouden we in de restauratiewagen een salade of zo willen halen, maar we twijfelen er nu aan of die restauratiewagen er wel is. We bestellen maar.
De maaltijd die we krijgen is niet super, maar och hij vult. Ik denk dat als je een broodje van vandaag wilt, hebben, dat je dan volgende week moet terugkomen. Dat niveau zeg maar. Het lijkt een rondje van het huis te zijn, want er is nóóit iemand langsgekomen om af te rekenen. Dus … een gegeven paard mag je ook niet in de bek kijken. Ons hoor je niet klagen :-).

In de avond zoeken we alsnog de restauratiewagen op om een pilsje te drinken. Op weg naar het pilsje komen we een Deen tegen die blij is met iemand Engels te kunnen praten. Hij is in Denemarken op de trein gestapt en is onderweg naar Beijing. Hij zal in Omsk gaan uitstappen.

Na het pilsje gaan we terug naar de coupé en gaan we pitten. Vaag op de achtergrond hoor ik in de nacht nog iemand in onze coupé komen en in het nog lege bed gaan liggen. Hij gaat er in de ochtend in Omsk al weer uit.

In Omsk stoppen we 40 minuten en ik móet de trein uit. Van Omsk gaan we niet méér zien dan de achterkant van het station, maar ik hou me maar aan de gedachte van dat Drs. P. in 1974 al zong over deze stad in ‘De dodenrit’. Hij zong toen al ‘Omsk is een mooie stad, maar net iets te ver weg ...´. Voor wie het niet kent én voor wie uit nostalgische overwegingen het nog eens wil zien, kijk dan hier op Youtube. Hij blijft bijzonder.

Tegen 12 uur meldt Paul zich weer. Dat lijkt heel wat tot 12 uur slapen, maar hij werd daarbij geholpen doordat we 2 tijdzones, dus 2 uur verder zijn gereisd. Terugrekenend naar het moment dat we in bed stapten, heeft ie dus tot 10 uur geslapen. Da´s om te doen :-).

Over het slapen in de trein gesproken: dat gaat best goed. Heel comfortabel is het niet, omdat het bedje érg smal is. Afgelopen nacht hebben we een stuk slecht spoor gehad, waarbij ook niet zo hard werd gereden en de trein bij voortduring heen en weer hobbelde. Voor de rest rijdt het wel prima. We hebben al eens met FlitsMeister gekeken en daarbij een snelheid vastgesteld van 100 à 110 kilometer per uur. Flitspalen waren er toen niet, aldus Paul :-).

Het leven in de coupé en wagon is betrekkelijk rustig. Je loopt eens wat naar de samovar (de waterkoker) om koffie of een soepje te maken of naar de wc te gaan. De gang op naar andere kant op leidt naar de vuilnisbak. Ook een prima wandel-doel.
De communicatie is mager, omdat het veelal Russen zijn die reizen. Hun Engels is niet bijster goed.
We hebben brood, vleeswaren, kaas en wat versnaperingen gekocht, dus zo af en toe wordt er eens gegeten.

De verdere activiteiten zijn wat lezen en natuurlijk dit verhaal schrijven. Ik heb Karin´s e-reader bij me met de boeken Europa van Geert Mak en Kameraad Baron van Jaap Scholten, Paul heeft het boek ‘rijke pa, arme pa’ gekocht en bij zich.
Als we een sprietje internet hebben even gauw mail checken en wat aan de site doen en daarna weer over tot de orde van de dag.

Op de stations waar we stoppen wordt eigenlijk altijd wel wat verkocht. In veel gevallen zijn dat mutsen en prullaria, bij het laatste station kwamen ze met gerookte vis langs.

Aangekomen in Novosibirsk worden we door Maxim van het station gehaald en door de avondspits naar onze homestay gebracht.

We worden door Dmitry om 11.30 uur opgehaald bij het hotel. Uiteraard staan we helemaal klaar. Uitgechecked, betaald, geld opgenomen, broodjes voor onderweg gehaald. Alles. Na uitgezwaaid te zijn door het personeel van het restaurant stappen we in de auto op naar het station Moskva Kazanskaja.

Na een stadsrit van ongeveer ´n half uur bereiken we het station. Dmitry geeft nog een toeristische uiteenzetting van de 3 stations die rondom dit plein staan. Ieder van de stations bediend het treinverkeer in een bepaalde richting. In totaal kent Moskou 9 treinstations. Moskva Kazanskaja is daarvan de grootste.
Binnen is er van alles te krijgen. Tal van eet- en drinktentjes waar je niks te kort hoeft te komen en wij maar zooi meeslepen vanuit de supermarkt :-). Gauw nog een broodje eten bij de Subway en op naar perron 1 waar onze trein klaarstaat. Wagon 4 hebben we, de bedden 9 en 10. Eén onder en één boven. We delen de coupé met een Russische dame en een heer (niet bij elkaar horend). De heer spreekt ´n paar woordjes Engels en vraagt ons, nadat ie weet dat we uit Nederland komen: ‘Amsterdam?’. ‘Do you have smoke?’ Hahaha. Of we wiet bij ons hebben. Nee, helaas. Daar kunnen we ´m niet aan helpen.

Precies op tijd vertrekt de trein naar het oosten. Het avontuur is begonnen!


We zijn nu zo´n twee uur onderweg. De trein is nu rustig. Iedereen heeft z´n plekkie gevonden en we zijn buiten GSM-bereik. De trein loopt zo´n 110 kilometer per uur en is dus op gang. Tijd om eens door de trein te gaan lopen. Ik kom niet ver. Twee meter naar links hangt het tijdschema van alle stops en gelijk heb ik al een gesprek met de buurvrouw van de coupé hiernaast. Die reist maar een klein stukje. Geen idee waarom ze een slaapcabine heeft. Ze spreekt ´n beetje Engels, dus ik kan uitleggen wat wij gaan doen. Ze vertelt dat ze jaren geleden vanuit Vladivostok naar Moskou is verhuisd en in één ruk, 7 dagen en 7 nachten is gereisd met een kind van 1 jaar. Was niet zo´n succes.

Dan ga ik het 6 meter naar rechts zoeken. Kom ik de provodniki tegen. Dat zijn de dames die de coupé schoonhouden, koeken en wafels verkopen en verder behulpzaam zijn. Ik vraag haar om de befaamde mokken. Die worden uitgedeeld in de trein om thee en koffie te maken. Er staat constant een ketel heet water wat gratis te tappen is. We kennen de mokken nog van de nachttrein van Berlijn naar Warschau met een Oekraïense trein in 2010. De provodniki is me verder behulpzaam bij het verkrijgen van thee en verkoopt een pak koekjes aan me. Thee is RUB 45 en de koekjes RUB 60. Voor € 1,50 kun je geen ellende hebben.


De eerste stop is om 16.16 uur in Веkoвка. Daar staan we bijna 3 kwartier stil. De eerste verkopers met de prachtigste theeserviezen dienen zich aan. Ze blijven echt bij je raampje staan of je het spul écht niet van ze wil kopen.
Het zonnetje is lekker, dat is trouwens zo wie zo al alle dagen geweest dat we hier zijn, maar het is wel fris. Geeft niks. Jas aan en probleem opgelost.
Paul kan een peukje doen en we gaan weer verder.

Om 18.30 uur (nog steeds Moskou-tijd) besluiten we om de restauratiewagen te gaan opzoeken en een hapje te gaan eten. De tent is leeg als we binnenkomen en de dame komt eens op haar gemakje bij ons zitten om een menu samen te stellen. Het wordt schnitzel, met aardappelen / champignon baksel en salade. Uiteraard pilsje erbij!
We verbazen over de kwaliteit van het eten wat ze op tafel kunnen zetten! Echt lekker.
Op enig moment komt de dame informeren of we schnaps willen. Mhaw, lijkt ons een goed plan. Behoudens het feit dat het zo´n maand of 4 over de datum was, smaakte het prima. Onze eerste wodka sinds we in Rusland zijn.

Ondertussen hebben we een andere coupé-genoot gekregen. De dame is weg en een heer is terug.

Terug in de coupé hebben we een leuk gesprek met beide heren. Er wordt als eerste weer gevraagd of we cannabis hebben. Nee heren sorry. Toevallig niet meegenomen uit Amsterdam.
Het is door de provodnikis verboden om te drinken in de coupé. Daar trekken de heren zich niks van aan natuurlijk en al snel gaat (ook bij ons) het ene glaasje wodka na de andere naar binnen. De provodniki sputtert wel als ze het ziet, maar wordt in keurig russisch afgepoeierd.
We krijgen ook een zelfgestookt pruimengoedje. Eigenlijk zou je denken dat dat helder is en iets als pálinka, maar het is bruin en smaakt best lekker. Géén idee wat het is, maar het is binnen :-).
En: zolang de deur op slot gaat, ziet de provodniki niks.

Om 23.00 uur gaan slapen. De bedjes zijn maar smal dus uitgebreid omdraaien is er niet bij. Vaag op de achtergrond hoor ik wel ´ns dat we gestopt zijn, wellicht omdat het dan ineens zo stil is. Slapen gaat goed. Geen probleem. Om 4.30 uur ga ik even naar de wc. Het wordt al wat licht. Terug in bed ben ik weer snel vertrokken tot 7.00 uur, het is licht en de oogjes kunnen open.
Ik kruip maar in dezelfde plunje als gisteren, uitgebreid gaan verkleden zit er niet in, de coupé is daarvoor best te klein. Vanavond in het hotel maar douchen en omkleden. Paul ligt nog te slapen.

Het uitzicht is: bomen, bomen en nog eens bomen! Zo af en toe even geen bomen en kun je wat verder kijken. Er is hier helemaal niks, onmetelijk niks. De bodem is nog steeds bedekt met een laagje sneeuw de wereld is dus nog grotendeels wit.
We zijn qua reisafstand naar Jekaterinenburg op ongeveer drie-kwart, we zijn 19 uur onderweg. Nog 8 uur te gaan voor Jekaterinenburg.

Even een ander praatje: de wc´s vallen mij niet tegen. Ik had gedacht dat dat een stinkhok zou zijn met zoveel mensen in één wagon naar 2 wc´s, maar dat valt mee. Er hangen zelfs papieren toiletbril-afdek-dingen (hoe heten die dingen?). Zowaar. Het is wel een kunst om ze te gebruiken, omdat het wat doorwaait in de wc (hmmm misschien dat de reden dat het géén stikhok is). Het moment tussen neerleggen van het ding én gaan zitten moet je nauwgezet plannen. Anders zit jij op de wc en het ding ligt er naast.

Om ‘n uur of 9 in de ochtend ga ik nog even liggen en een tukkie doen. De oogjes werden wat zwaar. In mijn beleving ben ik maar even weggeweest, word wakker en kijk op de klok. Ik schrik me rot. Het is half 12 geweest! Jémig heb ik zó lang nog liggen slapen? Na wat doordenken blijkt dat de klok 2 uur verzet is. We verschuiven van Moskou naar Jekaterinenburg niet 2 x 1 uur, maar gelijk 2 uur.

Zo af en toe hebben we wat gesprekjes in het Engels. De heer die het eerst in de trein zit ziet mij weer tikken en vraagt of ik alles opschrijf wat we meemaken. Of ik een vlogger ben. Uhhhh ja, dat wel, maar voor vrienden en kennissen. Aha, dan wil ie wel een foto van me maken om goed op de site te zetten en wil even zeker weten dat hun namen er goed in komen: Ilya en Roma.
Ondertussen passeren de Oeral en gaan we de kant op waar we Europa gaan verlaten en Azië in gaan.


We maken nog een wat langere stop van 50 minuten waar we wat langer uit de trein kunnen. Het zonnetje is zeker lekker, maar als er een windje komt, dan komt er zo´n lekkere sneeuwwolk mee.
Terug weer rijdend gaan we nog met onze coupé-genoten naar de restauratie-wagen om nog één afzakkertje te nemen. Aansluitend gaan we onze spullen inpakken.
We worden uitgezwaaid door een groep meiden uit Kazachstan die met de trein onderweg zijn naar huis.
Als souvenir krijgen we een Kazachstaans bankbiljet en enkele muntjes. Uiteraard Nederlandse klompjes teruggegeven.

Aangekomen in Jekaterinenburg worden we netjes bij de wagon opgewacht door degene die ons naar ons hotel gaat brengen. ‘n Ritje van zo´n 15 minuten.
We hebben weer een pracht van een hotel! Ziet er netjes uit en tegen de binnenstad.

Als eerste nu: douchen! Dat hebben we vanochtend in de trein even moeten missen, maar is dan nu zeker zo lekker!
Weer spic & span schoon: dan de stad in om te eten. Paul heeft een tentje gevonden via Trip Advisor. Goeie tent!

We besluiten om naar de kamer te gaan en daar dingen te doen als dit verslag plaatsen.

Tot morgen!

Vandaag begint het echt avontuur. We hebben ontbeten en gaan ons nu verder klaarmaken. Alles inpakken en nalopen.
Om 11.30 uur worden we door Dmitry opgehaald bij het hotel en naar het Station Moskva Kazanskaja gebracht. Vanaf het hotel hier is dat zo’n 8 kilometer en 25 minuten met de auto.

Onze trein nummer #82 vertrekt op 13.10 uur (Moskou tijd = 12.10 uur Nederlandse tijd).
De 1e etappe gaat over een afstand van 1.783 kilometer naar Jekaterinenburg. Volgens Google zitten er 16 haltes in.
Wij komen in Jekarerinenburg zaterdag om 18.22 uur (Jekaterinenburg-tijd = 15.22 uur Nederlandse tijd) aan. We hebben er dan dus 27 uur treinen op zitten met één overnachting in de trein.

Jekaterinenburg is na Moskou, St. Petersburg en Novosibirsk (waar we volgende week naar toe gaan), de vierde stad van Rusland. Het heeft 1,3 miljoen inwoners en ligt nét in Azië. We gaan deze reis dus tevens Europa verlaten. Maandag gaan we met de gids naar de Europees-Aziatiesche grens toe!

Voor nu genoeg. Inpakken en wegwezen.


PS
Ik heb een dikke blaar op mijn linkerhiel en mijn schoenen naar Nederland verzenden kost tussen de € 90,- en € 100,-. Voor ‘n paar knellende schoenen vind ik dat best veel. Ik denk dat ´n arme rus ze gaat verslijten!