Vanuit het hotel steken we tegen 1 uur de straat over naar het station. De trein komt aan in Novosibirsk on 1.21 en vertrekt om 1.41. We hebben dus 20 minuten om in te stappen. Enigszins nerveus ben ik wel moet ik zeggen. Gaat het mis (maar waarom zou dat zegt een stemmetje), dan gaat het ook goed mis. Maar alles gaat super.

We hebben dus van Tiara Tours als genoegdoening voor het verkeerde treinticket gisteren een ander ticket gehad. De trein waar we nu inzitten is sneller én we hebben 1e klas gekregen. Ik heb de prijzen van het oude en het nieuwe ticket gezien. Er is door Tiara Tours diep in de buidel getast en ze hebben géén halve maatregelen genomen.

Het verschil tussen de 1e en de 2e klas is al gelijk bij de deur duidelijk. De dame is vriendelijk en behulpzaam en we moeten maar vooral gelijk binnenkomen. Paspoort-controle? Doen we niet aan! In de 2e klas worden paspoort en ticket uitvoerig gecontroleerd. Op de één of andere manier staat het paspoortnummer op de Nederlandse paspoorten niet duidelijk. Zij kunnen die steeds niet vinden hier.

De coupé is top. Onze bedden zijn al netjes opgemaakt, zulks in tegenstelling tot de 2e klasse waar je overigens een netjes in plastic verpakt lakenpakket met een handdoek krijgt. Het bed mag je daar wel zelf opmaken.
Het is wel fijn dat het opgemaakt is, want we hebben gisteren al een korte nacht gehad en nu dreigt weer hetzelfde.
We installeren onszelf en ploffen neer! Het zal is van kwart over 2 zijn of zo.

Net na 10 uur word ik wakker. Ik heb druk vandaag, dus gelijk aan het werk :-). Er liggen 3 blog artikeltjes klaar die ik vandaag wil doen:
1) een artikel over de extra dag in Novosibirsk
2) een artikel over ‘het fantastische vervolg op de tegenvaller’
3) dit artikel over de derde etappe van de treinreis

Genoeg te doen dus! Jaaaa! Geschiedschrijving kost ook tijd!

Bouw in Rusland
Als we door Krasnojarsk komen (een stad met bijna één miljoen inwoners https://nl.wikipedia.org/wiki/Krasnojarsk) valt ons ook hier weer zó enorm veel wordt gebouwd. Overal waar we geweest zijn staan inmiddels grote nieuwe appartementsgebouwen en overal staan bouwkranen om wéér nieuwe neer te zetten. Enorm veel! Of deze nieuwbouw nou ter vervanging is van de oude communistische gebouwen of dat het uitbreiding is, dat weet ik helaas ook niet.

Is mijn site gehacked vanuit Rusland? Nee! Dat ben ik zelf.
Dat ik productief geweest ben met het maken van blog-items is ook mijn provider in Nederland opgevallen. Ik log natuurlijk geregeld in vanuit Rusland en van iedere post wordt een mail aan alle abonnees gestuurd. Zo´n 100 mailtjes per keer. Vanuit Rusland. Wauw, dát zal wel foute boel zijn! Blokkeren die site, dat ziet er uit als misbruik.
Nee hoor heren, de site is niet gehacked, géén zorgen dat ben ik zelf!
Gelukkig was het met één berichtje binnen ´n kwartiertje weer opgelost.

Verder weg van de Moskouse rijkdom
Zo naar buiten kijkend wordt wel duidelijk dat we steeds verder weg raken van de Moskouse rijkdom. Toen we in Moskou waren rolden onze ogen eruit bij het zien van de enorme hoeveelheid Mercedessen Maybach en Rolls Royces. Het geld kon niet op daar zo leek het wel.
In Jekaterinenburg was het al wat minder, Geen Maybach gezien, maar er reed zo eens ´n Mercedes. En in Novosibirsk was het echt zoals we verwacht hadden in Rusland. Oude auto´s, schokdempers kapot, bumpers eraf en duct-tape als ultiem reparatiemiddel. Wat ons in Novosibirsk ook opviel was de grote hoeveelheid auto´s met het stuur aan de rechterkant. Maxim wist ons te vertellen dat die auto´s uit Japan geïmproteerd worden.

Vanaf halverwege de middag wordt het landschap heuvelachtiger. De huisjes worden hier mistroostiger, het wordt hier duidelijk armer. Dorpen bestaan uit houten huisjes, die slecht in de verf zitten en hier en daar het nodige onderhoud zouden kunnen gebruiken. Het intrigeert me dan waar die mensen überhaupt hun dagelijkse kost mee verdienen. Ze zitten ver weg van alles.

Onze simpele redenering is dat welvaart duidelijk nog niet is doorgedrongen.

Van de armoe buiten naar onze 1e klas luxe binnen
Net na 6 uur krijgen we een voorgerechtje en een stevige soepmaaltijd. Smaakt prima. Het zal vast in de één of andere spoorweg-gaar-keuken zijn klaargemaakt en niet hier vers in de trein, maar de smaak is super!

In de avond gaan we de volgende tijdzone in. We hebben nu een verschil met Nederland van 6 uur en daar blijven we verder de komende week op. Ook Ulaanbaatar en Beijing zitten in deze tijdzone.
Omdat je maar uurtje voor uurtje verder gaat, merk je er eigenlijk niet van. Met het vliegtuig over 1½ week zullen we er meer van merken. Hmmmmm. Misschien toch maar met de trein terug? :-)

Om half 11 ga ik maar eens pitten. Lekker dagje gehad zo in de trein. Artikeltjes geplaatst, mailtjes beantwoord, buiten gekeken, gefilosofeerd en ga zo maar door.

Morgen verder.

Om 6 uur gaat de wekker. Tja het is vroeg opstaan, maar we komen om 7.35 uur aan in Irkutsk, dus we moeten wel klaar zijn. Vreemd dan is het om te bedenken dat het nu middernacht is in Nederland en dat degenen die nog even één wijntje in schonken na Umberto nu in de badkamer zijn om tanden te poetsen en naar bed toe te gaan. Onze dag begint nu!
We komen om 7.35 uur aan in Irkutsk waar Anna ons staat op te wachten op het station. Met de minibus gaan we naar het hotel om spullen af te zetten en de was af te geven.

Irkutsk here we are :-)

In Jekaterinenburg stappen we in wagon nummer 6, de plaatsen 15 (onder) en 16 (boven). We delen de coupé in eerste instantie met één Russische dame van zo vooraan in de 30 die geen woord over de grens spreekt en vooralsnog té schuchter is om contact te zoeken. Heb ik uiteraard al geprobeerd, maar er kwam niks uit. Wordt dus iets rustiger dan de 1e etappe schat ik zo in.

We krijgen een menukaart voorgelegd voor het ‘diner’. Eigenlijk hebben we al gegeten en zouden we in de restauratiewagen een salade of zo willen halen, maar we twijfelen er nu aan of die restauratiewagen er wel is. We bestellen maar.
De maaltijd die we krijgen is niet super, maar och hij vult. Ik denk dat als je een broodje van vandaag wilt, hebben, dat je dan volgende week moet terugkomen. Dat niveau zeg maar. Het lijkt een rondje van het huis te zijn, want er is nóóit iemand langsgekomen om af te rekenen. Dus … een gegeven paard mag je ook niet in de bek kijken. Ons hoor je niet klagen :-).

In de avond zoeken we alsnog de restauratiewagen op om een pilsje te drinken. Op weg naar het pilsje komen we een Deen tegen die blij is met iemand Engels te kunnen praten. Hij is in Denemarken op de trein gestapt en is onderweg naar Beijing. Hij zal in Omsk gaan uitstappen.

Na het pilsje gaan we terug naar de coupé en gaan we pitten. Vaag op de achtergrond hoor ik in de nacht nog iemand in onze coupé komen en in het nog lege bed gaan liggen. Hij gaat er in de ochtend in Omsk al weer uit.

In Omsk stoppen we 40 minuten en ik móet de trein uit. Van Omsk gaan we niet méér zien dan de achterkant van het station, maar ik hou me maar aan de gedachte van dat Drs. P. in 1974 al zong over deze stad in ‘De dodenrit’. Hij zong toen al ‘Omsk is een mooie stad, maar net iets te ver weg ...´. Voor wie het niet kent én voor wie uit nostalgische overwegingen het nog eens wil zien, kijk dan hier op Youtube. Hij blijft bijzonder.

Tegen 12 uur meldt Paul zich weer. Dat lijkt heel wat tot 12 uur slapen, maar hij werd daarbij geholpen doordat we 2 tijdzones, dus 2 uur verder zijn gereisd. Terugrekenend naar het moment dat we in bed stapten, heeft ie dus tot 10 uur geslapen. Da´s om te doen :-).

Over het slapen in de trein gesproken: dat gaat best goed. Heel comfortabel is het niet, omdat het bedje érg smal is. Afgelopen nacht hebben we een stuk slecht spoor gehad, waarbij ook niet zo hard werd gereden en de trein bij voortduring heen en weer hobbelde. Voor de rest rijdt het wel prima. We hebben al eens met FlitsMeister gekeken en daarbij een snelheid vastgesteld van 100 à 110 kilometer per uur. Flitspalen waren er toen niet, aldus Paul :-).

Het leven in de coupé en wagon is betrekkelijk rustig. Je loopt eens wat naar de samovar (de waterkoker) om koffie of een soepje te maken of naar de wc te gaan. De gang op naar andere kant op leidt naar de vuilnisbak. Ook een prima wandel-doel.
De communicatie is mager, omdat het veelal Russen zijn die reizen. Hun Engels is niet bijster goed.
We hebben brood, vleeswaren, kaas en wat versnaperingen gekocht, dus zo af en toe wordt er eens gegeten.

De verdere activiteiten zijn wat lezen en natuurlijk dit verhaal schrijven. Ik heb Karin´s e-reader bij me met de boeken Europa van Geert Mak en Kameraad Baron van Jaap Scholten, Paul heeft het boek ‘rijke pa, arme pa’ gekocht en bij zich.
Als we een sprietje internet hebben even gauw mail checken en wat aan de site doen en daarna weer over tot de orde van de dag.

Op de stations waar we stoppen wordt eigenlijk altijd wel wat verkocht. In veel gevallen zijn dat mutsen en prullaria, bij het laatste station kwamen ze met gerookte vis langs.

Aangekomen in Novosibirsk worden we door Maxim van het station gehaald en door de avondspits naar onze homestay gebracht.

We worden door Dmitry om 11.30 uur opgehaald bij het hotel. Uiteraard staan we helemaal klaar. Uitgechecked, betaald, geld opgenomen, broodjes voor onderweg gehaald. Alles. Na uitgezwaaid te zijn door het personeel van het restaurant stappen we in de auto op naar het station Moskva Kazanskaja.

Na een stadsrit van ongeveer ´n half uur bereiken we het station. Dmitry geeft nog een toeristische uiteenzetting van de 3 stations die rondom dit plein staan. Ieder van de stations bediend het treinverkeer in een bepaalde richting. In totaal kent Moskou 9 treinstations. Moskva Kazanskaja is daarvan de grootste.
Binnen is er van alles te krijgen. Tal van eet- en drinktentjes waar je niks te kort hoeft te komen en wij maar zooi meeslepen vanuit de supermarkt :-). Gauw nog een broodje eten bij de Subway en op naar perron 1 waar onze trein klaarstaat. Wagon 4 hebben we, de bedden 9 en 10. Eén onder en één boven. We delen de coupé met een Russische dame en een heer (niet bij elkaar horend). De heer spreekt ´n paar woordjes Engels en vraagt ons, nadat ie weet dat we uit Nederland komen: ‘Amsterdam?’. ‘Do you have smoke?’ Hahaha. Of we wiet bij ons hebben. Nee, helaas. Daar kunnen we ´m niet aan helpen.

Precies op tijd vertrekt de trein naar het oosten. Het avontuur is begonnen!


We zijn nu zo´n twee uur onderweg. De trein is nu rustig. Iedereen heeft z´n plekkie gevonden en we zijn buiten GSM-bereik. De trein loopt zo´n 110 kilometer per uur en is dus op gang. Tijd om eens door de trein te gaan lopen. Ik kom niet ver. Twee meter naar links hangt het tijdschema van alle stops en gelijk heb ik al een gesprek met de buurvrouw van de coupé hiernaast. Die reist maar een klein stukje. Geen idee waarom ze een slaapcabine heeft. Ze spreekt ´n beetje Engels, dus ik kan uitleggen wat wij gaan doen. Ze vertelt dat ze jaren geleden vanuit Vladivostok naar Moskou is verhuisd en in één ruk, 7 dagen en 7 nachten is gereisd met een kind van 1 jaar. Was niet zo´n succes.

Dan ga ik het 6 meter naar rechts zoeken. Kom ik de provodniki tegen. Dat zijn de dames die de coupé schoonhouden, koeken en wafels verkopen en verder behulpzaam zijn. Ik vraag haar om de befaamde mokken. Die worden uitgedeeld in de trein om thee en koffie te maken. Er staat constant een ketel heet water wat gratis te tappen is. We kennen de mokken nog van de nachttrein van Berlijn naar Warschau met een Oekraïense trein in 2010. De provodniki is me verder behulpzaam bij het verkrijgen van thee en verkoopt een pak koekjes aan me. Thee is RUB 45 en de koekjes RUB 60. Voor € 1,50 kun je geen ellende hebben.


De eerste stop is om 16.16 uur in Веkoвка. Daar staan we bijna 3 kwartier stil. De eerste verkopers met de prachtigste theeserviezen dienen zich aan. Ze blijven echt bij je raampje staan of je het spul écht niet van ze wil kopen.
Het zonnetje is lekker, dat is trouwens zo wie zo al alle dagen geweest dat we hier zijn, maar het is wel fris. Geeft niks. Jas aan en probleem opgelost.
Paul kan een peukje doen en we gaan weer verder.

Om 18.30 uur (nog steeds Moskou-tijd) besluiten we om de restauratiewagen te gaan opzoeken en een hapje te gaan eten. De tent is leeg als we binnenkomen en de dame komt eens op haar gemakje bij ons zitten om een menu samen te stellen. Het wordt schnitzel, met aardappelen / champignon baksel en salade. Uiteraard pilsje erbij!
We verbazen over de kwaliteit van het eten wat ze op tafel kunnen zetten! Echt lekker.
Op enig moment komt de dame informeren of we schnaps willen. Mhaw, lijkt ons een goed plan. Behoudens het feit dat het zo´n maand of 4 over de datum was, smaakte het prima. Onze eerste wodka sinds we in Rusland zijn.

Ondertussen hebben we een andere coupé-genoot gekregen. De dame is weg en een heer is terug.

Terug in de coupé hebben we een leuk gesprek met beide heren. Er wordt als eerste weer gevraagd of we cannabis hebben. Nee heren sorry. Toevallig niet meegenomen uit Amsterdam.
Het is door de provodnikis verboden om te drinken in de coupé. Daar trekken de heren zich niks van aan natuurlijk en al snel gaat (ook bij ons) het ene glaasje wodka na de andere naar binnen. De provodniki sputtert wel als ze het ziet, maar wordt in keurig russisch afgepoeierd.
We krijgen ook een zelfgestookt pruimengoedje. Eigenlijk zou je denken dat dat helder is en iets als pálinka, maar het is bruin en smaakt best lekker. Géén idee wat het is, maar het is binnen :-).
En: zolang de deur op slot gaat, ziet de provodniki niks.

Om 23.00 uur gaan slapen. De bedjes zijn maar smal dus uitgebreid omdraaien is er niet bij. Vaag op de achtergrond hoor ik wel ´ns dat we gestopt zijn, wellicht omdat het dan ineens zo stil is. Slapen gaat goed. Geen probleem. Om 4.30 uur ga ik even naar de wc. Het wordt al wat licht. Terug in bed ben ik weer snel vertrokken tot 7.00 uur, het is licht en de oogjes kunnen open.
Ik kruip maar in dezelfde plunje als gisteren, uitgebreid gaan verkleden zit er niet in, de coupé is daarvoor best te klein. Vanavond in het hotel maar douchen en omkleden. Paul ligt nog te slapen.

Het uitzicht is: bomen, bomen en nog eens bomen! Zo af en toe even geen bomen en kun je wat verder kijken. Er is hier helemaal niks, onmetelijk niks. De bodem is nog steeds bedekt met een laagje sneeuw de wereld is dus nog grotendeels wit.
We zijn qua reisafstand naar Jekaterinenburg op ongeveer drie-kwart, we zijn 19 uur onderweg. Nog 8 uur te gaan voor Jekaterinenburg.

Even een ander praatje: de wc´s vallen mij niet tegen. Ik had gedacht dat dat een stinkhok zou zijn met zoveel mensen in één wagon naar 2 wc´s, maar dat valt mee. Er hangen zelfs papieren toiletbril-afdek-dingen (hoe heten die dingen?). Zowaar. Het is wel een kunst om ze te gebruiken, omdat het wat doorwaait in de wc (hmmm misschien dat de reden dat het géén stikhok is). Het moment tussen neerleggen van het ding én gaan zitten moet je nauwgezet plannen. Anders zit jij op de wc en het ding ligt er naast.

Om ‘n uur of 9 in de ochtend ga ik nog even liggen en een tukkie doen. De oogjes werden wat zwaar. In mijn beleving ben ik maar even weggeweest, word wakker en kijk op de klok. Ik schrik me rot. Het is half 12 geweest! Jémig heb ik zó lang nog liggen slapen? Na wat doordenken blijkt dat de klok 2 uur verzet is. We verschuiven van Moskou naar Jekaterinenburg niet 2 x 1 uur, maar gelijk 2 uur.

Zo af en toe hebben we wat gesprekjes in het Engels. De heer die het eerst in de trein zit ziet mij weer tikken en vraagt of ik alles opschrijf wat we meemaken. Of ik een vlogger ben. Uhhhh ja, dat wel, maar voor vrienden en kennissen. Aha, dan wil ie wel een foto van me maken om goed op de site te zetten en wil even zeker weten dat hun namen er goed in komen: Ilya en Roma.
Ondertussen passeren de Oeral en gaan we de kant op waar we Europa gaan verlaten en Azië in gaan.


We maken nog een wat langere stop van 50 minuten waar we wat langer uit de trein kunnen. Het zonnetje is zeker lekker, maar als er een windje komt, dan komt er zo´n lekkere sneeuwwolk mee.
Terug weer rijdend gaan we nog met onze coupé-genoten naar de restauratie-wagen om nog één afzakkertje te nemen. Aansluitend gaan we onze spullen inpakken.
We worden uitgezwaaid door een groep meiden uit Kazachstan die met de trein onderweg zijn naar huis.
Als souvenir krijgen we een Kazachstaans bankbiljet en enkele muntjes. Uiteraard Nederlandse klompjes teruggegeven.

Aangekomen in Jekaterinenburg worden we netjes bij de wagon opgewacht door degene die ons naar ons hotel gaat brengen. ‘n Ritje van zo´n 15 minuten.
We hebben weer een pracht van een hotel! Ziet er netjes uit en tegen de binnenstad.

Als eerste nu: douchen! Dat hebben we vanochtend in de trein even moeten missen, maar is dan nu zeker zo lekker!
Weer spic & span schoon: dan de stad in om te eten. Paul heeft een tentje gevonden via Trip Advisor. Goeie tent!

We besluiten om naar de kamer te gaan en daar dingen te doen als dit verslag plaatsen.

Tot morgen!

Gerekend vanaf Moskou gaan we door maar liefst 7 tijdzones reizen. Moskou zelf ligt in de zomertijd al twee tijdzones bij ons vandaan.
Binnen de trein en de stations langs de route wordt 'Moskou-tijd' gehanteerd. Het kan dus gebeuren dat je ver in het oosten van Rusland staat, de klok op het station 12 uur 's nachts aangeeft en het hartstikke licht is!
We gaan in de rechterkolom op de site steeds aangeven in welke tijdzone wij zitten. Vreemd daarbij is wel dat ze soms twee tijdzones hebben samengevoegd en dat de klok dus niet één, maar twee uur verspringt.

Dit zijn de actuele tijden in de plaatsen die we aandoen:

Breda
Donderdag, 21-11-2024

---

Moskou
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +1

---

Jekaterinenburg
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +3

---

Novosibirsk
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +5

---

Irkutsk
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +6

---

Mongolië
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +6

---

China
Donderdag, 21-11-2024
Nederlandse zomertijd +6

---