Na de tegenvaller dat we gisteren niet verder konden reizen, worden we om 8 uur wakker in het hotel. Zoals al eerder beschreven, vindt er communicatie plaats met Sylvie van Tiara Tours en wordt de dag van vandaag verder ingevuld.

Vanochtend houden we ons kalm in de hotelkamer. Ik heb nog genoeg verhaaltjes bij te werken en na een korte nacht, we gingen pas om 3 uur slapen, is het even goed rusten.
Het uiteindelijke programma wordt dat we met een gids en een chauffeur door de stad gaan. Ondertussen heeft Luba ook niet stilgezeten en heeft gevraagd of wij om 16.00 uur bij haar op kantoor komen om daarna nog wat in de stad te gaan bekijken. Géén idee wat, maar we krijgen het druk vandaag :-).

Van 13.00 tot 16.00 hebben we de rondleiding met Maxim en Olga (een nieuwe Olga, niet te verwarren met de Olga die ons Akademgorodok of de Olga de vriendin van Luba) door en rond de stad. We gaan onder meer naar het stuwmeer wat gebruikt wordt voor het opwekken van energie. Het zijn natuurlijk weer Russisch-omvangrijke-omstandigheden. Het meer is in de jaren ‘50/´60 van de vorige eeuw aangelegd en is 200 kilometer lang en op z´n breedst 20 kilometer. Bij het vollopen van het meer zijn 200 dorpen verdwenen!
Op het meer zien we enorm veel stipjes. Die zijn aan het ijsvissen, een zeer populaire bezigheid hier in Rusland. Ik probeer er een foto van te maken, maar het ziet er meer uit als vuiltjes op de lens als dat je mensen kunt onderscheiden.

We spreken over dimensies in Rusland en Nederland. We denken daar anders over om het maar op z´n zachst te zeggen. Omsk is de volgende stad richting het westen. Niet groot, maar 1,2 miljoen inwoners. Ligt niet zo ver hier vandaan hoor. Maar 800 kilometer. In het noorden ligt nog een kleine stadje, slechts 200.000 inwoners. Beste Olga, wij wonen in een stad, met eveneens 200.000 inwoners. Wij vinden dat groot :-).

Iedereen hier heeft het over de Altai-bergen waar ze naartoe gaan om te skiën en weekendjes te relaxen. Ligt ‘in de buurt´ aldus Olga, zo’n 1.000 kilometer maar.

Olga neemt ons mee naar tal van uitzichtpunten in en om de stad. Zo komen we zowel bij het theater in de stad en het grote Lenin monument, als bij een gedenkplaats voor de oorlogsslachtoffers, als bij het planetarium alwaar een prachtig zicht over de stad is.

Over de oorlogsslachtoffers gesproken. Alleen al vanuit Novosibirsk zijn er 30.000 gesneuvelde militairen in de 2e wereldoorlog. Ook hier weer: het gaat in Rusland altijd over enorme aantallen.

We sluiten de tour met Olga en Maxim om 4 uur af bij de plek waar Luba haar kantoor heeft.

In de kelder van het gebouw zit een wat louche eet-tent. Tot op heden hebben we steeds koffie gedronken en gegeten in hippe nieuwe tenten. Deze tent is kennelijk een beetje achtergebleven. Daarom zeker niet minder interessant om mee te maken. Bediening is zoals gebruikelijk hier erg lief en behulpzaam.
Het werkt als volgt: het eten houden ze au bain marie een beetje een soort van warm. Half lauw zeg maar. Als het eenmaal op je bord is beland, dan loop je met bord en al naar de gereedstaande magnetron en warmt het op. Tja, tis maar wat je gewend bent hè.

Na het eten gaan we het gebouw binnen en zoeken we het kantoor van Luba op. Het is een grafisch buro, ze heeft een designer in dienst, die van allerlei relatiegeschenken maakt. Daarnaast heeft ze een grote speciale printer om bijvoorbeeld de reklamebordjes bij de voordeur te printen en ander speciaal printwerk.

Luba regelt een taxi en neemt ons mee van monument naar monument en overal even kijken. Vanaf monument nummer 1 heeft ze de camera al om haar nek en worden we op tal van manieren vereeuwigd in Novosibirsk. Uiteraard vinden we dat ze zelf óók hier en daar eens op de foto moet.

Van Russische dames wist ik al dat ze, als ze op de foto gaan, gelijk aandacht schenken aan houding en zit m’n haar wel goed. Doen Nederlandse dames zeker óók, maar dit hier is een slag bijzonderder.
Olga (de vriendin van Luba, om niet te verwarren met de gidsen) heeft het eerder aan ons uitgelegd. Er is een ernstig tekort aan (leuke) mannen hier in Rusland. De populatie is écht beduidend lager dan het aantal vrouwen. Daar komt dan bij dat de mannen die er zijn aan de wodka zijn of zichzelf totaal niet verzorgen, in de gevangenis zitten of anderszins onaantrekkelijk. Wat voor effect heeft dat? Dat betekent dat dames zich te allen tijde van hun beste kant willen laten zien. Ze moeten zich ten opzichte van de heren natuurlijk zeer positief onderscheiden van de andere dames. In Australië schijnt de verhouding precies omgekeerd te liggen en proberen de mannen zich positief te onderscheiden van de rest.

De dames hebben géén avances naar mij gemaakt, maar Paul lag duidelijk binnen het aandachtsgebied. Een begeerde vrijgezel zullen we maar zeggen. Wordt er aan hem gevraagd: ‘hoe oud ben jij?’. ‘Oooo, mijn dochter is 24 ……..´. :-)

Nog snel even langs een winkelcentrum waar Dasha mensen moet enquêteren. Per enquête roebels, dus moeders óók even enqueteren.

Vervolgens ook nog naar een pronkstukje van de stad: een nieuwe brug die door Poetin een paar jaar geleden is geopend. Een prachtige view over de stad!

Het voorlaatste deel van het uitstapje met Luba is weer maar eens een bijzondere. Wat zijn we eigenlijk een stelletje rare toeristen!
We gaan een auto mee helpen bestikkeren. Luba moet de auto van een klant met bedrijfsnaam en telefoonnummer beplakken. Enige hulp daarbij is natuurlijk meer dan welkom. Paul en ik helpen bij het beplakken. Leuk klusje!

Aansluitend worden we naar het restaurant gebracht. Dasha voegt zich ook nog bij ons en we nemen een snelle doch voedzame maaltijd. Luba besteld van alles omdat ze zeker wil hebben dat we van alle geproefd hebben.

We sluiten de dag met Luba om 22.15 uur af. We hebben zeker nieuwe vriendschap gemaakt in het verre Novosibirsk. Om nooit te vergeten!

We bestellen een Uber-taxi die ons voor 150 RUB (€ 2,12) naar het hotel brengt. Toch ‘n afstand van zo´n 7 à 10 kilometer door een nu rustige stad.

Ondertussen hebben we een bericht gehad dat onze nieuwe tickets klaarliggen bij de receptie van het hotel. Die gaan we eerst maar eens ophalen en vervolgens gaan we op het station polshoogte nemen of onze trein met dezelfde tijd op het bord staat. Yepp. Dat klopt!

Dan nu terug naar het hotel, kamer leegmaken, nog ´n pilsje drinken en tegen 1 uur steken we de straat over naar het station.

De dag van vandaag in Novosibirsk was ongepland, maar wat was ie leuk!!!

Bekijk alle foto´s hier.

Om 7 uur gaat de wekker. Ik ga alvast uit bed, dan kan ik voordat we weggaan nog even wat werken. Mailtjes beantwoorden en zo. Daarbij ie het nog zo dat Luba voor ons gaat koken voor het ontbijt. Dát wil ik wel eens zien.
En inderdaad, ze gaat los in de keuken! We krijgen een uitgebreid maal opgediend als ontbijt. Vroeger bij de verkenners draaiden we voor de gein de dag wel eens om. Dan begonnen we ‘s morgens met soep, aardappelen en pap, daar lijkt het nu ook op!

Maxim komt ons tegen 10 uur halen, Luba rijdt mee en we gaan via het centrum naar de academische wijk Akademgorodok. Luba stapt uit bij haar werk.

Akademgorodok is een wijk verscholen in de bossen zo’n 30 kilometer van de binnenstad van Novosibirsk, waar in een rustige omgeving alle universiteiten van de stad zijn gevestigd. Het is een idee geweest uit 1957 om allerlei verschillende studierichtingen dicht bij elkaar te zetten zodat snelle kruisbestuiving mogelijk is.

We zien de hele opbouw van het terrein en de historie.

In een bijzin noemt ze dat in de Jeltsin-periode het hele studiesysteem, maar ook het land is ingestort. Dat boeit mij. Waarom?

Jeltsin is de eerste vrij gekozen president van de Russische Federatie. Wij in West-Europa juichten dat toe, want eindelijk wierp Rusland het communisme van zich af en werd het een democratie. Iets wat wij niet wisten en wat ze hier nu pas beseffen is dat je niet in een oogwenk van één systeem op het andere kunt overstappen. Dáár ging het mis. De corruptie nam toe, er werd volop geprivatiseerd (althans Jeltsin gaf aan: pak maar wat je pakken wil) en chaos regeerde. Politie en justitie hadden totaal geen gezag meer. Als je iets op te lossen had, dan belde je een locale crimineel die het wel voor je regelde. Tegen betaling uiteraard.
Eerder had ik al geschreven dat Jeltsin het Accoord van Minsk had getekend waarmee ie allerlei gebiedsdelen souvereiniteit gaf.

Nadat het land in totale chaos is, we hoorden in Moskou al dat boodschappen doen een dagtaak was omdat niks te krijgen was, komt er ineens ene Vladimir Poetin op. Een krachtige leider die een visie heeft op Rusland en op de plek van Rusland in de wereld.

Of ze blij zijn hier met hem en of ie geliefd is, dat laat ik even in het midden. Feit is wel dat de verbeteringen die zich aandienen in het land aan hem worden toegeschreven. Vandaar dat het niet zo vreemd is dat ie twee weken geleden met een ruime meerderheid is herkozen.

Tot zover even de politieke beschouwingen van vandaag. Ik vind het nou eenmaal leuk om meer van dit soort achtergronden van een land te kennen en dat aan de locals te vragen. Dat mag hier ook. Ze praten er graag over.

We gaan maar verder met het toeristische deel!

Na het bezoek aan het Akademgorodok, gaan we naar een fraai spoorwegmuseum waar we een grote geschiedenis van de Russische spoorwegen aan ons voorbij zien gaan. Heel interessante dingen zoals aan ziekenhuis-wagon, waar in de 1e wereldoorlog operaties in zij gedaan.

Ondertussen bezoeken we nog een supermarkt. Dan denk je: wat gaat een toerist in een supermarkt doen. Luitjes: mooooooooooooi! Pfffff. Wat een super-spullen verkochten ze daar! Vlees, vis, brood, alles van super-de-super fijnheid en kwaliteit. We hebben ons ogen uitgekeken!

Na deze rondleidingen gaan we de stad in en beginnen we eerst maar eens met een bak koffie. Aansluitend lopen we wat doelloos rond, eten wat en besluiten per taxi terug te gaan naar het appartement.

Nabij het appartement nog even naar de supermarkt en een pilsje pakken. In de tent waar we zijn wordt natuurlijk alleen maar Russisch gesproken, maar met wat clownesk gedrag kom je een eind.

We gaan terug naar het appartement van Luba en aansluitend met Luba en Olga naar het restaurant. Guess what: hetzelfde restaurant:-). Hilariteit ten top dus.

Luba en Olga hebben presentjes voor ons als aandenken aan hen en Novosibirsk.

Na het eten wordt het tijd om ons te gaan klaarmaken voor vertrek. Ondertussen krijgen we nog snel een optreden van Luba´s dochter Dasha die niet onverdienstelijk zingt.
Om 23.30 staat Maxim voor de deur om ons naar het station te brengen.

Als de trein binnenloopt willen we uiteraard graag weer mee door. Dan komt de desillusie. De tickets zijn niet goed en zijn pas voor morgen. We proberen nog een ander ticket te kopen, maar helaas.

Lees de rest van hoe dit afloopt hier.

Voor de rest staan alle foto´s hier.

Door Maxim zijn we vanaf het station bij ons overnachtingsadres gebracht. We hebben nog niet gegeten, maar we denken dat regelen we zo wel.
We worden méér dan vorstelijk ontvangen door Luba, Sasha en Dasha. We slapen in een zogenaamde ‘homestay’.

Als eerste de vraag wat we willen drinken. Koffie of thee. Doe maar koffie. Vervolgens gaan de zakjes met zoete lekkernijen open en we worden regelrecht verwend.
Ondertussen komt vriendin Olga binnen.

We vragen toch eens voorzichtig of er een restaurant in de buurt is waar we wat kunnen eten. Luba antwoord dat we dat misschien beter morgen kunnen doen. Ja, uuuuhhh, dat is goed, maar we hebben wel nu honger.
Plots gaat de bel en komt er een enorme zak met heerlijke sushi binnen. Wauw! Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Het smaakt heerlijk!

Voor, tijdens en na het eten wordt de hele wereld besproken. Handel, politiek, reizen, niets blijft onbesproken. Zij willen een hoop van ons weten en wij natuurlijk van hen. Binnen no time ligt er een keukenvloer-vullende landkaart op de grond en met z´n allen op ons knieën er bij! Wat een fun!

Nadat Olga weg is gaan we vrolijk door met allerlei kennis-uitwisselingen.
Om ‘n uur of 12 gaan we toch maar naar bed. Morgen verder!