We worden in aller vroegte om 6.20 uur opgehaald bij het hotel om op pad te gaan naar het station. Onderweg pikken we bij een ander hotel de overige reisgenoten op. Vandaag begint de vijfde en laatste trein etappe naar Beijing. Het eindpunt van onze reis.Het schijnt zo te zijn dat om de week de Chinese en de Mongoolse trein rijdt. Vraag met niet welke verschillen er tussen zitten, maar die zullen we vast zijn. Wij hebben een Chinese trein.
De coupés zijn ruim van opzet. De bedden zijn niet naast elkaar, maar boven elkaar waardoor er op de grond méér ruimte is. Er kon dus zelfs nog een stoel staan! We hebben ook een eigen toilet en douche! Schoon is anders, maar ja, daar kijken we de komende 27 uur wel doorheen.
De trein wordt voortgetrokken door 2 diesellocomotieven en de topsnelheid ligt niet zo bizar hoog. Flitsmeister geeft aan dat de snelheid bijna 80 kilometer is en dat er géén flitspalen op het traject staan :-). Bijna 80 kilometer …. zo hard ging de hovercraft op het Baikalmeer ook.
We zitten met de 6 Nederlanders en 2 Belgen in 4 coupés naast elkaar. Zo af en toe komt de ene na de andere eens binnen om te kletsen.
De middag verloopt met wat schrijven aan de blog en vanaf halverwege de middag achter een potje bier in de prachtige Mongoolse restauratiewagon. Om 18.00 uur gaan we daar eten. Met $ 24,- is het bordje eten eigenlijk best duur, maar je moet wat hè. Het smaakte overigens uitstekend!Tegen 19.30 uur komen we aan bij de uitreis uit Mongolië. Het ritueel van Mongolië uit en China in gaat beginnen. Om 20.30 uur rijden we weer. We zijn door de Mongoolse grens heen. Tegen 22.30 uur begint de procedure van het omwisselen van het onderstel.
Wat is er aan de hand?
Vanaf einde 19e en begin 20e eeuw werden overal in de wereld spoorlijnen aangelegd. Kennelijk was er sprake van één wereldstandaard voor wat betreft de breedte van het spoor. Stalin was echter bang dat Nazi-Duitsland met een groot gemak met hun treinen vol geladen met wapens, munitie en militairen eenvoudig over het Russische spoor tot diep in Rusland kon komen. Dat wilde hij voorkomen en maakte daardoor het spoor in de oude USSR 3½ inch breder. Dát verschil bestaat nu nog steeds. Om er nou voor te zorgen dat een Chinese trein (die beschikt over een wat bredere wielbasis toch van Moskou naar Beijing of omgekeerd kan, wordt net over de grens het onderstel gewisseld. Kijk maar eens naar de foto, daar zie je links 2 railstaven en rechts 2. De buitenste is de Russische breedte, de binnenste de wereldstandaard breedte.We gaan om ´n uur of 11 pitten. Wederom dank aan zus Marianne voor de lakenzak! Kunnen we hier best hebben.
In de ochtend om half 9 gaan de oogjes weer open. Ik kan gaan douchen. Yeah! Waarom die euforie? Nou, zal ik je vertellen. Toen wij vanuit Irkutsk in Ulaanbaatar aankwamen hadden we één nacht doorgebracht in de trein en konden we ´s ochtends douchen in het hotel. Ik had uitsluitend koud water en was dus géén douche-festijn. Paul douchte na mij en toen was het al warmer. Aansluitend hebben we 2 nachten in de ger-tent geslapen, óók géén douche. De eerstvolgende ochtend in het hotel wéér koud water, óók voor Paul. Ik heb me dus 4 dagen niet kunnen douchen. Er bestond ´n redelijke kans dat ik wat geur verspreidde zeg maar :-).
De ochtend verloopt met wat schrijven aan deze blog, wat lezen en verder niks bijzonders. In ons schema staat dat we 11.40 uur aankomen in Beijing, maar de dienstregeling in de wagon zegt 14.35 uur. Dat laatste wordt ook door de Chinese wagonbeheerder bevestigd. Niet dat ik daarmee kan communiceren, maar aanwijzen van de tijd op mijn schema en dat op de dienstregeling, gebaart hij dat het de dienstregeling moet zijn.
Het landschap verandert ten opzichte van Rusland en Mongolië. Hier zit al bloesem aan de bomen en andere bomen worden al mooi lentegroen. Ook valt meteen de enorme hoeveelheid industrie op die we zien. Net zoals in Rusland wordt ook hier enorm gebouwd aan gigantische torenflats, in bosjes van minimaal 10 stuks zeg maar, ieder 20 of 25 verdiepingen hoog.
Tevens valt ons kolossale zonnepaneelparken op die tegen de bergen liggen. Naast de vele energiecentrales die we zien, wordt ons duidelijk dat dit land erg bezig is, veel energie nodig heeft. Of het is natuurlijk om bitcoins te kunnen maken :-).Helaas zien we ook massa´s met vuil achtergelaten. Flessen, tasjes, zooi. Ze laten het allemaal liggen, maakt het er niet mooier op. Een industrieel gebouw niet meer nodig? Niemand die op het idee komt om het te slopen. Nee! De bomen groeien op het dak.
Jammer. Het landschap zou zo veel mooier zijn. Ze hebben volgens mij Chinezen genoeg om van het opruimen eens een strakke actie te maken.
Infrastructurele werken zijn er maar genoeg. Spoorviaducten van enkele kilometers lang. Nieuwe snelwegen. We zien er maar genoeg.
De trein arriveert om 14.35 uur in Beijing. De reisbeschrijving ging uit van 11.40 uur, da´s dus 3 uur langer. Geeft op zich niks, maar we hebben wel minder tijd in Beijing.
We worden door Kevin naar de respectievelijke hotels gebracht, onderweg nog even geld opnemen. Voor ons duurt dat even, want we moeten eerst langs 2 andere hotels én door het hele drukke stadsverkeer.
Om ´n uur of 5 zijn wij bij het hotel en besluiten om direct te gaan eten.