We beginnen rustig aan onze laatste dag in Jekaterinenburg. Na het ontbijt worden we om 10 uur opgehaald door Yulia als gids en Alexander als chauffeur om naar de Europees / Aziatische grens te gaan en naar het klooster met 7 kerken wat is opgedragen aan de in 1918 vermoorde Romanov-tsaren familie.We rijden naar de lijn die die de grens markeert tussen Europa en Azië. Het is een kort ritje van hooguit 20 kilometer. Langs de snelweg naar Moskou staat een monument waar je met één voet in het ene en de andere voet in het andere continent kunt staan. Yulia is volledig voorbereid op wat er komen gaat en heeft een fles champagne met 3 bekertjes meegenomen. Het leuke moment móet gevierd worden en bij iets wat je viert, hoort champagne. Fles gaat niet leeg, maar aan de champagnemuur te
zien (een heuse muur van lege champagne flessen) zijn wij niet de eersten geweest die dit deden. In de souvenirwinkel krijgen we een certificaat uitgereikt, uiteraard met stempels, waarin staat dat we over de grens gepasseerd zijn en nu daadwerkelijk in Azië zijn.Vervolgens rijden we door naar een plek midden in het bos waar in 1918 geprobeerd is om heimelijk de lijken van de vermoorde Romanov-tsarenfamile te begraven. De tsaar, zijn vrouw, vier dochters variërend van 16 tot 23 jaar een zoon van 14 jaar zijn hier begraven. Op het terrein is nu een klooster gevestigd en er zijn 7 kerken gebouwd. Het is een bedevaartsoord voor Russisch-Orthodoxen, maar als wij er zijn is het rustig.
Yulia weet veel te vertellen over wat we zien en meemaken.
Met Yulia heb ik het nog over de leiders van Rusland. De Russen hangen alles wat gebeurd in hun land op aan een verdienste of schuld van de respectievelijke leiders. Alles wordt in het verband gebracht zoals: ‘dit gebouw heeft Stalin laten bouwen´, ‘dit was typisch iets wat onder Jeltsin gebeurde´, etcetera. Wij doen dat niet. Wij hangen niet op aan leiders. Wij hebben coalities die iets doen en ´n paar jaar later zijn wij vergeten wie dat deed. OK, de AOW door Drees, maar verder? Hier in Rusland is dat dus nadrukkelijker.Yulia vertelde dat Gorbatsjov en Jeltsin sinds ´n jaar of 3 à 4 in de beklaagdenbank zitten. Gorbatsjov was té soft en Jeltsin heeft Rusland weggegeven, zo is de mening. Jeltsin is namelijk degene geweest die er voor gezorgd heeft met het ´Accoord van Minsk (1991)´ en de Alma-Ata Verklaring is getekend die van landen als Azerbeidzjan, Armenië, Kazachstan, Kirgizië, Moldavië, Oezbekistan, Tadzjikistan en Turkmenistan zelfstandige republieken maakten.
Yulia vertelde nog dat Jekaterinenburg in de Sovjet-tijd eveneens een gesloten stad was. De stad heette van 1924 tot 1991 Sverdlovsk en kreeg na de ommekeer van het systeem haar naam Jekaterinenburg terug.
In de Sovjet-tijd was het normaal in Rusland om van de ene uithoek van het land naar de andere uithoek te verhuizen. Jongelui werden dan meestal met de prachtigste toekomstverwachtingen naar een stad of regio gelokt waar werk te vinden was. Zo verhuisden gezinnen van hot naar her.
Daarnaast was Stalin er niet vies van om individuen (als straf), maar ook hele bevolkingsgroepen naar elders te deprorteren. Op die manier zorgde hij ervoor dat van een bezette regio (noem de Baltische Staten of de Krim) de oorspronkelijke bevolking zich zouden mengen met Russen en dat zou de oorspronkelijke bevolkingsgroep doen verwateren.
Wat niet op het programma stond, maar wat Yulia had voorgesteld, is dat Alexander ons in de middag door Jekaterinenburg rijdt. Dat vinden we een puik plan, omdat we eigenlijk nog niks van de stad hebben gezien. Gisteren zijn we immers buiten de stad geweest. We spreken met Yulia het programma door, waaronder dat we nog wel willen eten en even naar een supermarkt willen. Yulia geeft het programma aan Alexander door. Hij is onze programma-manager vanmiddag!
Zo gezegd, zo gedaan. We toeren de hele stad door en stoppen overal. Hier en daar geeft Alexander de gelegenheid om snel foto´s te maken en weer door. Thuis kijken hoe het was :-). De werkelijkheid is dat ie daar niet mag stoppen, maar wel wil dat we het gezien hebben.We stoppen bij een leuk restaurant (ook dit weer écht hip!!0 en nemen daar een warme maaltijd. Alexander bestelt wat voor ons en hebben geen flauw idee wat. Dat blijkt later bouillon met dumplings. Smaakt prima!
´n Paar highlights van de middag: de ‘kathedraal van het verspilde bloed’. Deze kathedraal staat op de plek waar het huis heeft gestaan waarin in de kelder de Romanov´s zijn vermoord. In de jaren ´90 van de vorige eeuw is deze kathedraal nieuw gebouwd ter ere van de Romanov´s.
Een andere bijzonderheid is het presidentieel paleis van Vladimir Poetin, waarin hij verblijft als ie in Jekaterinenburg is. Verder zien we tal van andere bezienswaardigheden.
Aan het einde van de dag ontpopt Alexander zich als fotograaf en vindt het leuk om foto´s van Paul en mij te maken. Kijk maar bij de foto´s.Op het station geven we Alexander een klompje en hij is er helemaal verguld van. Bij een souvenir kiosk, koopt ie voor ons een aandenken aan Jekaterinenburg. Ondanks dat we elkaar nauwelijks konden verstaan, hebben we een plezierige dag met hem en met Yulia gehad!
We zijn ruim op tijd op het station. Alexander stelde dat ook al voor, omdat na einde van de werkdag de stad helemaal vaststaat. We moeten immers de trein hebben van 18.57 uur (in Moskou-tijd geredeneerd is het 16.57 uur).
Om 18.57 uur gaat ie inderdaad, stipt op tijd, rijden. Op naar Novosibirsk.
We staan op tijd op omdat we vanaf 9 uur vanochtend een auto hebben gehuurd. Na het ontbijt gaan we met een taxi naar de luchthaven waar bij Avis een auto voor ons klaar staat. We krijgen een mooie witte Ford Focus mee. Wit …. dat gaat anders aflopen :-).
Na Kadnikovo gaan we naar Sysert. Dat is een wat grotere plaats waar wat winkeltjes zijn. We constateren dat de gemiddelde Rus eigenlijk zowat hetzelfde woont als de Hongaar. Ze hebben een dak boven hun hoofd wat soms niet heel super is, maar het voldoet. We zitten droog. Er is een mix van laagbouw-woningen en de bekende communistische flatgebouwen. De laagbouw-woningen zijn vaak van hout, soms kleurig opgeschilderd en vaak met sierlijke lijsten langs de ramen.
Terug bij Avis, vragen we aan gast die ons geholpen heeft maar eens wat die controle is geweest. Hij heeft maar een half woord nodig om te vertellen dat het een verboden stad is, waar niemand, behalve de eigen inwoners, mogen komen. De inwoners mogen niks vertellen wat er binnen de stad gebeurd en de inwoners mogen Rusland niet verlaten.