Het ontbijt van vandaag is gepland om 7.30 uur omdat we op tijd, om 8.00 uur, in de bus willen zitten naar Ulaanbaatar. Dat wordt dus wederom op tijd opstaan en gelijk spullen reisklaar maken.
Na het ontbijt gaan we richting bus en worden we uitgezwaaid door de mensen die de afgelopen dagen voor ons hebben gezorgd.

Voordat we de bus instappen, maken we snel nog wat foto´s van de groep tegen de achtergrond van het ger-kamp. De dag is zonnig en de lucht is mooi blauw. De bus vertrekt naar Ulaanbaatar, de klok staat op 8.30 inmiddels.

Ulaanbaatar ligt in een dal, omgeven door bergen. Al vanaf vele kilometers afstand kunnen we de stad zien liggen en zien we de laag smog die over de stad ligt. Wow, willen we daar naar toe? Het ziet er niet gezond uit.
Het grootste gedeelte van de vervuiling komt voor rekening van het stoken op hout en kolen, slechts een gering deel door het autoverkeer. De Mongoolse overheid heeft de aanschaf van hybride auto´s gepromoot, vandaar dat de stad vergeven is van de Toyota Prius. Vergeven inderdaad, want het verkeer in de stad staat meer stil, dan dat het rijdt. Om daar weer wat paal en perk aan te stellen, mogen op bepaalde dagen, bepaalde auto´s niet de weg op. Vandaag mogen de auto´s met kentekens eindigend op 3 en 8 niet rijden. Helpt het? Vast wel, maar de hele boel staat stil!

Nadat we de spullen in het hotel hebben gedropt, gaan we naar het Gandanklooster. Dat is een méér dan 180 jaar oud boeddhistisch klooster met zo´n 150 monniken. Het klooster heeft te lijden gehad onder de Russische heerschappij, maar sinds het communisme is beëindigd is het weer een belangrijk boeddhistisch centrum in Mongolië.

Aansluitend bezoeken we het centrale plein van Ulaanbaatar, het Sukhbaatar-plein. Een gigantisch plein waaraan het Parlement en het theater zijn gevestigd. Schuin achter het plein gaan we eten bij een Mongools BBQ-restaurant. Het werkt als volgt: pak één of meer schaaltjes, zoek groenten, vlees, pasta en wok-saus uit en geef het aan de kok. Die bereid in 2 minuten daar een heerlijk wok-gerecht van. Nog meer zin? Gewoon nóg ´n keer. Het is een all-you-can eat restaurant. Heerlijk gegeten!

Het is inmiddels halverwege de middag geworden en we gaan naar het
State Department Store. Een kollosale winkel waar bovenin souvenirs worden verkocht. Paul koopt en 3 heupflacons voor zijn vrienden.

We lopen naar het hotel om even benen te strekken. Duurt niet lang, want tegen 18.00 uur moeten we al weer gaan lopen. We hebben een afspraak om te eten met Tulga Gandavaa. Zie de afloop daarvan in dit blog-item.

Bekijk alle foto´s hier.

Wie kan er zeggen: ‘ik heb contacten in Ulaanbaatar - Mongolië?’. Niet veel. Uhhh ikke toevallig wel. :-)
En ja, ben je dan in de buurt, dan wordt het natuurlijk even samen een pilsje pakken.

Een reeds héél lang geleden gemaakte afspraak was nu! Een pilsje pakken met Tulga in Ulaanbaatar!






In een blog-item van 17 maart schreef ik dit:

---

Afgelopen week contact gehad met Tulga Gandavaa. Hij is tja …… hoe zeg je dat ….. pffffff? Een Mongool :-). Maar dan ‘n echte. Een inwoner van Mongolië dus.

Ik ken Tulga vanuit de jaren 2008-2011 of zo. Ik had de website Hongarije Vandaag en ik zocht iemand die wat maatwerk aanpassingen aan de software kon doen. Daarvoor heb ik Tulga uit Ulaanbaatar gevonden. Hij heeft voor mij tal van problemen opgelost. Steeds vroeg ie $ 25,- wat met € 10,- kosten via Western Union naar Mongolië overgemaakt moest worden. Op enig moment heb ik $ 200,- bij hem gestald voor toekomstige werk. Heeft ie steeds keurig gedaan.
Hij heeft me nog eens gevraagd of ik ‘bij mij in de buurt’ iemand wilde pushen om te betalen. Tuurlijk Tulga. Wat is in de buurt? Uhhhhhh …. Parijs :-).

---

Al ten tijde dat hij werk voor me deed hebben we de afspraak gemaakt dat als hij in Nederland zou komen, hij op bezoek zou komen in Breda en omgekeerd wanneer ik in Mongolië zou zijn we elkaar daar zouden treffen.

Het laatste deel van de afspraak is dus nu!

We hebben op advies van Tulga afgesproken in de Grand Khaan Irish Pub vlakbij het Sukhbaatar-plein, het centrale plein in Ulaanbaatar. Ik heb ´m om een suggestie gevraagd om af te spreken en aangegeven dat ik hem uitnodig in de tent die hij suggereert.

Het vinden van de tent is even een dingetje. Google maps geeft geen goede navigatie-ondersteuning, dus het is even puzzelen, maar met enige hulp via Messenger komen we er. De ontmoeting is hartelijk en het is buitengewoon leuk om elkaar na al die jaren te live te speken.

Aan gespreksstof géén enkel gebrek. Tulga is IT-er, maar dan meer van de technische soort, terwijl ik juist op het functionele vlak van de IT werk.
We beginnen maar eens met Joomla, de basis die ons bindt. Tulga volgt het al jaren niet meer en vindt het leuk te horen dat ik er vanaf ongeveer 2012 (dus nadat ie voor mij bouwde) websites ben gaan bouwen voor klanten en dat ik daarin nu een grote klantkring heb.

Tulga heeft inmiddels een eigen serviceburo waarin hij telefooncentrales voor klanten beheert. Hij heeft 10 medewerkers in dienst en doet het dus niet verkeerd! Graag zou ie willen expanderen naar het buitenland, maar het vinden van geschikt personeel is lastig in Mongolië.

Gaandeweg vertel ik ´m hoe plezierig en betrouwbaar ik de samenwerking met hem vond en hoe speciaal ik het gevonden heb (en nog vind) om contacten zó ver weg te hebben. Tulga vertelt dat ie het zelfde gevoel bij mij altijd heeft gehad. Soms mailde hij om 23.00 uur, terwijl het dan bij hem 5.00 uur in de ochtend was. Géén probleem, hij was immers vor mij aan het werk.
En de $ 25,-? Wat vond ie daar zelf van? Héél mooi betaald. Hij kon er indertijd hele leuke dingen mee doen! Het huidige gemiddelde maand inkomen in Mongolië ligt rond de € 300,-. Tien jaar geleden lag dat dus nóg lager!
Vrienden van ´m hadden gezegd: joh je moet $ 100,- vragen, maar dat heeft ie niet gewild. Hetgeen ie aan mij vroeg, vond ie mooi en was ie blij mee.

Ook Paul heeft volop gespreksstof. Natuurlijk komt het eigen bedrijfje van onze ‘sound engineer’ óók voorbij.

Als laatste snijden we de crypto-currencies aan. Tulga is een zogenaamde miner van de bitcoin en de litecoin. Een ‘miner’ is iemand die pc´s heeft staan die zeer krachtige berekeningen staan uit te voeren om bitcoins of litecoins te maken.
Ook WordPress komt nog voorbij en zo zijn er tal van onderwerpen geweest. Zeer inspirerend!

By the way: de centen uit Parijs heeft destijds gekregen.

Na een heerlijke maaltijd en een paar potten bier sluiten we de avond om 21.00 uur af. Een zeer waardevolle ontmoeting waarvan we allemaal hebben genoten. Onvergetelijk!

Paul en ik lopen terug naar ons hotel. Wandeling van zo´n 20 minuten. Tulga pakt de taxi naar huis.

Tulga:
I fulfilled my part of the deal :-). Be my guest as soon as you are in The Netherlands! We spent a wonderful evening together in Ulaanbaatar!

Nadat we om 8 uur zijn opgestaan zitten we om 9 uur aan het ontbijt. Er worden eitjes gebakken, er is worst, thee, koffie, je kunt brood roosteren, dus komt allemaal goed!

Het is de bedoeling dat we vanaf 10 uur te voet op pad gaan door de bergen naar Turtle Rock, een bijzondere rotsformatie die iets wegheeft van een schildpad.

We leggen de weg op comfortabel tempo af, zeg maar het tempo waarin in de binnenstad van Breda gewinkeld wordt: wat heen en weer sjokken, een stukje lopen, wat keuvelen, weer wat stilstaan en zo verder. Je kent het wel ….



Het weer is afwisselend érg lekker als het zonnetje doorkomt, maar dan ook ineens weer érg guur als de zon weg is en de wind wat op zet. Hier en daar valt er een onbeduidend sneeuwvlokje.
De tocht is 6 kilometer en voert over een glooiend landschap langs prachtige rotspartijen.

We komen na zo´n 2 uur wandelen en waggelen aan bij Turtle Rock, alwaar twee niet meelopers arriveren met de bus.
De bus brengt ons naar de voet van de berg waarop halverwege een boeddhistische tempel staat. Zo’n tempel mag kennelijk niet op grondniveau staan, niet bovenop de berg, maar hoort halverwege te staan.

Voordat we aan de klim beginnen is er voor iedereen een lunchpakket, thee en koffie. Met vlees gevulde deegjes en rauwkost. Een welkome maaltijd na de toch.

We lopen de indrukwekkende weg, gemarkeerd door vele spreuken en kleine kapellen en gedenktekens, naar boven naar de uiteindelijke tempel. We worden daar beloond door én een prachtig versierde tempel én een pracht van een uitzicht over het dal. Beslist de moeite van de klauter naar boven waard.
Na de wandeling naar beneden maken we van de hele groep en onze gids een foto. Voor wie het nog niet was opgevallen: we zijn met een individuele reis met z´n tweeën begonnen, maar de wegen van 6 andere reizigers via Tiara Tours kwamen in Irkutsk samen. Vandaar dat we vanaf dat moment als groep samen zijn.

De brengt ons terug naar het ger-kamp waar we een gezamenlijk drankje doen! Onze gids regelt in de tussentijd voor Paul en mij twee paardjes om aan het einde van de middag te gaan rijden.

Even later komt inderdaad een man met twee paardjes. Die wordt onverrichterzake terug naar huis gestuurd omdat het ger kamp met hem geen overeenkomst heeft. Er moet dus een ander komen. Duurt weer een half uur en dan zijn ze er. Ik heb onze Belgische reisgenoot Hugo bereid gevonden om met mijn toestel foto´s te maken en ik moet zeggen hij doet dat met verve! Zowel bij vertrek, als bij het halverwege weer voorbij weer voorbij komen als bij het terugkomen staat ie met de camera klaar. Bekijk de foto´s van het paardrijden hier.

Na het paardrijden is het tijd om te gaan eten en ons met ongein kostelijk te vermaken. Borreltje erbij en het wordt al gauw gezellig!

Uiteindelijk zoekt iedereen de tenten weer op en ga ik weer aan de slag met de geschiedschrijving. Morgen vroeg weer op. Kom, kom, we zijn niet op vakantie hoor! Niks uitslapen! Vroeg uit de veren.

Afzien hoort er soms een beetje bij toch? Zo dachten wij ook met z´n allen. Maar soms gaat dat afzien wellicht wat ver.
Ik zal niet veel woorden spenderen aan het fenomeen waar we het over hebben, maar zoek maar eens in de volgende afbeelding naar de kleur dit niet in het afgebeelde spectrum thuishoort.
We verloten iets leuks onder de inzenders!

Je bent niet in Mongolië geweest als je geen paard hebt gereden. Dat vinden wij tenminste! De gids gaf een mooie overeenkomst aan tussen Nederlandse kinderen en kinderen uit Mongolië.
Een Nederlands kind wordt vanaf dat ze ongeveer 1½ à 2 jaar oud op een driewieler gezet en aansluitend op een fiets. Mongoolse kindjes (en dan eigenlijk meer de Mongoolse jongetjes) worden met hun 1½ jaar op een paard gezet. Het hoort dus bij Mongolië!
Leuke vergelijking.

Hugo (onze Belgische reisgenoot) was zo aardig om een berg foto´s te maken van ons.

Ken je het nog van vroeger? Sterren op de ramen van je slaapkamer als het ´s nachts gevroren had? Kringetjes condens blazen vanuit je bed? Voor mij is dat ook lang geleden. Voor het laatst in mijn geboortehuis op het Mgr. Nolensplein in Breda.

Vanochtend had ik een soortgelijke ervaring, maar dan met mijn bril.

We hebben onze eerste nacht geslapen in de ger-tent. Toen we naar bed gingen om 22.30 uur was het zo´n -6 graden en de kachel werd nog even opgestookt door de beheerder van het spul. Ik heb begrepen dat het hout en de kolen voor ongeveer 2 uur warmte geven en dat de Mongool dan uit bed gaat om de boel weer op te stoken. Zowel Paul als ik waren dat niet van plan.

Voor het eerst komt de lakenzak van mijn zus Marianne van pas. Die zakken had ze voor ons laten maken, maar in de trein hebben we die niet nodig gehad. Daar kregen we steeds lakenpakketten in plastic folie. In deze veronderstelde koude nacht, leek het gebruik van de zak mij een prima idee.  

Tegen 7 uur word ik wakker van de man die onze kachel komt opstoken en ik vond dat het moment om eens wakker te worden en de berichtjes op mijn telefoon te gaan lezen. Pak m´n bril en …. aangeslagen. Tenminste dat dacht ik. Die was dus gewoon aangevroren! Ik kon ruiten krabben! Het was -3 graden.

Ik moet zeggen: ik heb perfect geslapen!

Uit bed ga ik de tent maar eens opruimen. Wat ´n zooi. Even alles wat ordenen. Ik tel inmiddels 5 plastic tassen met boodschappen. Bier, limonade, wodka, brood, kaas, vleeswaren en ga zo maar door.

Ik betitel het als ‘iets te veel zooi´. Paul vindt het ‘goed voorbereid op pad´.

Tegen 9 uur gaan we naar het ontbijt

Na het ontbijt gaan we met een busje op pad. Met de groep van 8 Nederlanders en Belgen in één busje. De tocht gaat eerst naar het standbeeld van Genghis Khan en aansluitend naar onze overnachtingsplek in het Terelj National Park.

Maar … we beginnen de tocht met een bezoekje aan de plaatselijke telefoon-provider. Even sim-kaartjes kopen voor de broodnodige communicatie. We kopen 2 kaartjes van 5Gb voor 15.000 tugrik, dat is omgerekend € 5,12. Daar kunnen we de komende 2 dagen wel mee voort :-).

Vervolgens gaan we eerst naar het Genghis Khan standbeeld.
Genghis Khan (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dzjengis_Khan) was heerser van het Mongoolse Rijk van 1206 tot aan zijn dood in 1227. Hij bouwde een fabelachtig groot rijk op dat liep vanaf China tot aan de Donau! Dat ging niet altijd even zachtzinnig, er zijn er velen afgeslacht.
Ook grote delen van Polen en Hongarije vielen onder zijn heerschappij. Zijn kleinzoon Batu Khan kwam op 11 april 1241 in oorlog tegen de Hongaren in de slag bij Mohi in het noord-oosten van Hongarije. Het koste vele Hongaarse soldaten het leven!

Genghis Khan wordt in Mongolië nog steeds gezien als hun ´opperste leider´. Het standbeeld voor hem is in 2008 onthuld. Het ondergebouw is 10 meter hoog en het standbeeld zelve is 30 meter hoog. Samen dus 40 meter hoog! Er is 250 ton stainless steel gebruikt. Het standbeeld staat gericht naar het oosten naar zijn eigen geboorteplaats.

Voor het standbeeld staat een man met 3 roofvogels. Natuurlijk moet ik die even op mijn arm hebben. Dát is indrukwekkend!

We gaan met de lift in het standbeeld naar boven en komen, oneerbiedig gezegd, in het kruis van Genghis Khan boven. Aansluitend is het nog een trap naar boven om bij de bovenkant van het hoofd van het paard te komen. Vanuit daar is er pracht uitzicht over de omgeving.

Aansluitend gaat de route in de richting van het ger-kamp. Op de weg daar naar toe, bezoeken we nog een supermarkt. In het ger-kamp kunnen wel soft-drinks worden gekocht, maar dat is alles. Wil je ´n pilsje? Nu de kans en kopen! Er wordt gretig ingeslagen.

De rit naar het ger-kamp is niet geheel een keurig geasfalteerde weg. Op enig moment houdt het asfalt op een prachtige weg op, de vangrail gaat door, maar de weg verandert in een zandweg, om enkele meters verderop weer met asfalt verder te gaan. Rara, hoe kan dat? Geld op? Asfalt op? Vertel het maar.

Aangekomen op bet ger-kamp begint het te sneeuwen / hagelen. Binnen no-time is de omgeving wit met een pak sneeuw. dat begint lekker! Het ontvangst is wel hartelijk. We krijgen een tent waar we de komende twee nachten gaan slapen.

Als eerste is het nu tijd voor de lunch!

We gaan naar één van de bouwseltjes waar we een heerlijke maaltijd met soep en brood en aansluitend hand-gemaakte noodles krijgen. Dat gaat er best in. We kletsen nog wat met z´n allen en aan aansluitend ieder naar de eigen tent om even te relaxen. Paul doet één en ander op z´n foon en is daarna vertrokken.

Om 19.00 uur is het tijd voor de avondmaaltijd. We gaan met z´n allen naar de eetruimte waar we eerst een wodka proeven. Gezelligheid troef.
Het voorgerecht is een hors d'oeuvre en het hoofdgerecht aardappeltjes, een bolletje rijst, stoofvlees en wat rauwkost. De smaak is super!

Na het eten blijven we met z´n allen nog zitten en nakeuvelen. We gaan op tijd terug naar de tent en pitten. Op zich niet fout, omdat het de laatste dagen redelijk laat is geweest.