Na de tegenvaller dat we gisteren niet verder konden reizen, worden we om 8 uur wakker in het hotel. Zoals al eerder beschreven, vindt er communicatie plaats met Sylvie van Tiara Tours en wordt de dag van vandaag verder ingevuld.

Vanochtend houden we ons kalm in de hotelkamer. Ik heb nog genoeg verhaaltjes bij te werken en na een korte nacht, we gingen pas om 3 uur slapen, is het even goed rusten.
Het uiteindelijke programma wordt dat we met een gids en een chauffeur door de stad gaan. Ondertussen heeft Luba ook niet stilgezeten en heeft gevraagd of wij om 16.00 uur bij haar op kantoor komen om daarna nog wat in de stad te gaan bekijken. Géén idee wat, maar we krijgen het druk vandaag :-).

De hele donderdag is er overleg geweest via Whats-app met Tiara Tours over de wijze van invulling van de rest van het programma. Halverwege de middag (even ook rekening houdend met het tijdverschil met Nederland) zijn er nog twee varianten gestuurd, waarvan één het beste van alles bevat.

Tja, soms zit het mee, soms zit het tegen :-(.
We zouden gisterenavond laat (of eigenlijk vanochtend vroeg) om 01.05 uur vertrekken met de trein vanuit Novosibirsk naar Irkutsk. Helaas is dat niet doorgegaan.

Om 7 uur gaat de wekker. Ik ga alvast uit bed, dan kan ik voordat we weggaan nog even wat werken. Mailtjes beantwoorden en zo. Daarbij ie het nog zo dat Luba voor ons gaat koken voor het ontbijt. Dát wil ik wel eens zien.
En inderdaad, ze gaat los in de keuken! We krijgen een uitgebreid maal opgediend als ontbijt. Vroeger bij de verkenners draaiden we voor de gein de dag wel eens om. Dan begonnen we ‘s morgens met soep, aardappelen en pap, daar lijkt het nu ook op!

Door Maxim zijn we vanaf het station bij ons overnachtingsadres gebracht. We hebben nog niet gegeten, maar we denken dat regelen we zo wel.
We worden méér dan vorstelijk ontvangen door Luba, Sasha en Dasha. We slapen in een zogenaamde ‘homestay’.

In Jekaterinenburg stappen we in wagon nummer 6, de plaatsen 15 (onder) en 16 (boven). We delen de coupé in eerste instantie met één Russische dame van zo vooraan in de 30 die geen woord over de grens spreekt en vooralsnog té schuchter is om contact te zoeken. Heb ik uiteraard al geprobeerd, maar er kwam niks uit. Wordt dus iets rustiger dan de 1e etappe schat ik zo in.