Chinese muur en Zomerpaleis

Vandaag staat de Chinese Muur op het programma. Ik ben er al vroeg uit om een paar leuke foto´s van ons leuke wijkje met winkeltjes, restaurantjes en kroegen te maken. Kijk maar eens hier.
Onze Belgische reisgenoten Martine & Hugo worden om 6.30 uur opgehaald bij hun hotel en wij om 7 uur.
Onderweg nog even wat geld pinnen en dan op pad. We gaan naar Mutianyu om de muur te gaan bekijken.

De rit erheen is een dik uur rijden, leuk genoeg om wat van de omgeving te zien. Veel van wat we gereden hebben zal nog wel steeds Beijing heten. De stad is immers 16.808 km2 groot hetgeen de helft van de grootte van België is. Er leven in 2017 21,5 miljoen mensen.

Aangekomen helpt de chauffeur ons om bij het ticketburo te komen en kaartjes te kopen. Aansluitend worden we door hem keurig bij de shuttlebus gebracht. De man spreekt niet één woord over de grens, maar is zó super bezig met ons als gasten! We vinden het nu al een verademing ten opzichte van de charlatan-gids van gisteren. Wat een rust en bezorgdheid nu.

De shuttlebus brengt ons tot bij de kabelbaan die naar de muur leidt. We constateren nu al dat we lekker op tijd zijn en dat er nu nog weinig bezoekers zijn. Later, tegen de tijd dat we weg gaan, is het al gelijk een stuk drukker op de muur. We zijn héél blij om op tijd gegaan te zijn!
Op de Chinese Muur staan er op op lopend is een aparte ervaring. Je ziet de muur over de bergen kronkelen en probeert je voor te stellen hoe een vijandelijk leger hier tegenover gestaan moet hebben. Geen schijn van kans!
Dan probeer ik me een voorstelling te maken van de lengte van de muur. Van Breda naar Tiszaszentimre is een behoorlijk eind. Doorscheurend met twee chauffeurs en nauwelijks stoppen kost dat zo´n 16 à 17 uur rijden. Dat is 1.530 kilometer. Dan ben je dus pas op één kwart van de muur! Die is 6.000 kilometer lang! Nauwelijks voor te stellen.

Om alle indrukken te verwerken en toch nog even bij de muur te blijven, drinken we boven nog een een bakkie koffie en kletsen even na.
We zetten de gang naar beneden met de kabelbaan en lopen vervolgens nog wat rond bij de souvenirs. Hugo komt ineens met een rood boekje van Mao aanzetten wat ie voor 30 yuan (€ 3,60) heeft gekocht. Dát wil ik ook als aandenken aan China.

We zijn om ongeveer 11.30 uur terug bij de bus. Martine heeft het voorstel om aan de chauffeur te vragen of ie ons hij het Zomerpaleis wil afzetten. Tja, hoe gaan we dat regelen met een chauffeur die alleen maar Chinees spreekt? Mijn idee is om een jonge gast of dame van het parkeerterrein te plukken en vragen of die Engels spreekt met het verzoek om te vertalen. Helaas. Als je die nodig hebt, is ie er niet. Maar de chauffeur grijpt zonder twijfelen zijn telefoon en begint Chinees tegen het apparaat te mauwen. Mauwt het ding Engels terug. Da´s briljant! De afspraak wordt gemaakt en hij moet maar zeggen wat het kost. Hij brengt ons weg, wacht daar en pikt ons weer op. Ik krijg zijn telefoonnummer en we hoeven hem alleen maar te bellen.
Vanaf ´n uur of half 2 lopen we rond. We hebben een super middag daar. Het is er mooi, de zon schijnt heerlijk en eigenlijk vinden we dit afwisselender dan de Verboden Stad van gisteren. Ook hier is het weer gigantisch druk. Wat een onvoorstelbare hoeveelheid mensen.

Als we om 16.30 weer buiten staan, bel ik de chauffeur en hij staat binnen 5 minuten met bus voor ons neus. Hoe luxe kan het zijn?
Terug naar het hotel en even de beentjes omhoog.

De avond brengen we door in ons wijkje. Ook hiervoor de complimenten aan Tiara Tours. Het hotel is eenvoudig, maar ligt op een waaaaaanzinnige plek. Op loopafstand een meer met daar rond omheen gezellige kroegen en restaurants. Het wordt Vietnamees vanavond.

Na het eten nog even een afzakkertje in onze stamkroeg en terug naar de kamer. Daar moet nog een flesje wodka leeg. Zonde om weg te gooien zouden beide opa´s van Paul gezegd hebben. Die oude wijze raad zullen we maar ter harte nemen. Proost! We kunnen terugkijken op een prachtige ervaring.

Foto´s van de Chinese Muur en het Zomerpaleis, vind je hier.