Trip naar de poorten van de Gesloten stad

We staan op tijd op omdat we vanaf 9 uur vanochtend een auto hebben gehuurd. Na het ontbijt gaan we met een taxi naar de luchthaven waar bij Avis een auto voor ons klaar staat. We krijgen een mooie witte Ford Focus mee. Wit …. dat gaat anders aflopen :-).

Vanaf de Luchthaven zetten we de navigatie op Kadnikovo (Oblast Sverdlovsk). Dit doen we om weg te komen van de stad en ergens een begin te hebben voor onze rond-dool-tocht. Het doel van vandaag is dat we willen zien hoe de gewone Rus leeft. Hoe de dorpen en de infrastructuur er uit ziet.
Het idee is dat als we eenmaal in Kadnikovo zijn dat we vanuit daar gewoon ongestructureerd wegen gaan volgen. We zien wel waar we uitkomen en het probleem van terug thuis zien te komen is een probleem wat pas vanaf 15.00 uur vanmiddag speelt.

Na Kadnikovo gaan we naar Sysert. Dat is een wat grotere plaats waar wat winkeltjes zijn. We constateren dat de gemiddelde Rus eigenlijk zowat hetzelfde woont als de Hongaar. Ze hebben een dak boven hun hoofd wat soms niet heel super is, maar het voldoet. We zitten droog. Er is een mix van laagbouw-woningen en de bekende communistische flatgebouwen. De laagbouw-woningen zijn vaak van hout, soms kleurig opgeschilderd en vaak met sierlijke lijsten langs de ramen.
Van Syskert willen we naar Polevskoj. Dat is een prachtige brede en netjes sneeuwvrij gemaakte weg eerst leidend naar een dorpje met de prachtige naam ‘Asbest’. Daar wil je wonen! Van Asbest naar Polevskoj is het nog zo´n 20 kilometer, maar net buiten Asbest gaan we maar in de ankers. Eén grote sneeuwboel op de weg. Dát gaan we maar niet doen. We besluiten om koers te zetten naar Snezjinsk. Dat lijkt ons wel wat.

De reis naar Snezjinsk verloopt goed. Tis misschien wat ver, maar we zitten op een snelweg en we hebben de tijd. Nét vóórdat we Snezjinsk inrijden staat er zware, grensachtige controle op de weg. Auto´s gaan in een sluis, passagiers moeten de controle te voet passeren, kofferbakken gaan open en het ziet er allemaal niet vriendelijk uit. Het oogt héél duister allemaal. Er staat een bord ‘niet fotograferen’ wat ik eigenlijk het liefste in volle omvang negeer en het liefste ga ik met mijn dikke camera uit de auto. Paul is de meest wijze in deze en raadt me dat ten sterkste af. OK. Ik zal niet uitstappen, maar fotograferen doe ik wel. Het bordje ‘niet fotograferen’ zal ik inderdaad niet fotograferen :-). De rest dus wel.

We rijden terug naar de luchthaven van Jekaterinenburg. Nog even tanken, wat een hele expeditie is met alleen maar russische dames achter de kassa.

Terug bij Avis, vragen we aan gast die ons geholpen heeft maar eens wat die controle is geweest. Hij heeft maar een half woord nodig om te vertellen dat het een verboden stad is, waar niemand, behalve de eigen inwoners, mogen komen. De inwoners mogen niks vertellen wat er binnen de stad gebeurd en de inwoners mogen Rusland niet verlaten.

De auto leveren we in, maar is niet helemaal wit meer :-).

In het hotel hebben we ge-googled op ‘verboden stad Rusland´. Bovenaan de lijst verschijnen pagina´s zoals:
De verboden stad Ozersk, City 40, Rusland's grote geheim - Manify.nl
Binnenin de radioactieve stad die Rusland liever geheim houdt - VICE
Wikipedia: Ozjorsk (oblast Tsjeljabinsk)
Wikipedia: Gesloten stad

In de stad is 2½ keer méér radio-actieve straling dan in Tjernobyl en Tjernobyl is totaal onbewoond omdat het gevaarlijk is …..

We hebben vandaag 5½ uur gereden en een afstand afgelegd van 280 kilometer.



Bekijk hier de foto´s van vandaag.